วันนี้ เป็นวันพ่อแห่งชาติ......
ก็แล้วยังไงหล่ะ สำหรับคนอื่น ๆ....... ก็คงจะ เป็นวันหยุดที่จะได้มีเวลาอยู่กับครอบครัว คนอยู่ไกลหน่อ่ยก็คงจะเดินทางไปหาพ่อ จากนั้นก็พาพ่อและครอบครัวไปกินข้าวนอกบ้านด้วยกัน คนที่อยู่ไกลมาก ๆก็คงโทรหาพ่อ แล้วบอกรักพ่อ
สำหรับเรา....... ไม่ได้พบเจอหรือพูดคุยกับพ่อมา 6 ปีแล้ว แม่นี่ไม่ต้องพูดถึง เป็น 10 ปีเลยหล่ะ ที่ไม่ได้คุยกัน ขนาดคุยยังไม่ได้คุยกัน นับประสาอะไรกับ กินข้าว หรือบอกรัก
ก็อยากโทรหานะ แต่ไม่มีเบอร์แม่ เพราะก่อนที่จะไม่ได้พบหน้ากันตอนนั้นแม่ยังไม่มีโทรศัพท์ใช้ ส่วนพ่อก็มีเบอร์พ่อนะ แต่ก็ติดต่อไม่ได้ คงไม่สะดวกรับสายเรา
อยากพาพ่อ อืม แม่ด้วยไปกินข้าวนอกบ้านด้วยกัน เอะ !!! หรือจะทำอาหารกินกันที่บ้าน ก็พ่อทำกับข้าวอร่อยนี่ หมูกะทะก็ด้วย แม่อยากกินหมูกะทะมาก แต่แม่ก็ไม่เคยได้กินหรอก พ่อสิเคยพาพ่อไปกินข้าวด้วยกันบ่อยกว่าแม่ แถมยังไปกินหมูกะทะด้วยกันอีก มาถึงตอนนี้อยากจะพาไปอีก.......
ไม่ใช่ว่าจะมารักและคิดถึงกันเฉพาะวันพิเศษอย่างนี้หรอกนะ วันอื่น ๆ ก็รักและคิดถึงอยากจะไปพบเจอ เงินเดือนออกว่าจะพาไปกินข้าว อยากจะส่งเงินให้ใช้ อยากจะซื้อเสื้อให้พ่อกับแม่
อิจฉานะคนที่มีโอกาสได้อยู่กับพ่อ แม่ พร้อมหน้าพร้อมตา แต่ทำไงได้หล่ะ สิ่งที่เราพอจะทำให้พ่อ แม่ ได้ดีที่สุดในตอนนี้ คือ ข้าวสวย 1 ถุง แกงถุงที่เดาเอา ว่าพ่อกับแม่คงจะชอบ (ตอนนั้นก็ไม่ได้ถามเขาด้วยว่า ชอบกินอะไร) 2 ถุง น้ำเปล่า 1 ขวด ขนมตามแต่จะเจออะไรน่ากิน ตามแต่โอกาส บางครั้งก็ไม่มี
ปัญหามีอยู่ว่า 1. พ่อชอบกินของร้อน ๆ กว่าพ่อจะได้กิน มันจะยังร้อนอยู่มั๊ย
2. แม่ชอบดื่มน้ำเย็นมาก ตอนเอาน้ำให้แม่ดื่มถ้าไม่เย็นถึงกะโดนด่าฟรี แล้วกว่าจะถึงแม่น้ำจะยังเย็นอยู่มั๊ย
อีกอย่าง พ่อกับแม่ชอบอ่านหนังสือมาก (ติดนิสัยรักการอ่านมากจากเขานั่นแหละ) ตอนนี้ลูกเขาได้เป็นบรรณาัรักษ์แล้ว (ถึงจะเป็นอัตราจ้างก็ตาม) ก็ไม่เคยเห็นเขามายืมหนังสือที่ห้องสมุดฯ ไปอ่านเลย ทั้งที่เคยคุยกันว่า
"ถ้าลูกได้มีโอกาสทำงานในห้องสมุดก็ดี แม่จะได้ไปเอาหนังสือมาอ่านได้ฟรี"
อ๋อ อีกอย่างที่ต้องทำให้พ่อ กับแม่ นอกจาก ข้าวสวย แกง น้ำ ขนม ก็คือดอกไม้สด 1 กำ และที่สำคัญ ต้องใส่บาตร ฝากไปกับพระสงฆ์ ซึ่งก้ไม่จำกัดหรอกว่าต้องเป็นรูปไหน ฝากไปได้ทุกรูป แล้วก็กรวดน้ำ กรวดเปียกมั่ง แห้งมั้ง ซึ่งก็ตามความเหมาะสมของสถานการณ์
ก็บอกแล้วนี่ว่าไม่ได้เจอพ่อ กับแม่ มานาน.....นาน........ นานมาก.....แต่ไม่เคยลืม...... ไม่เคยลืมเลยสักวัน
ไม่มีความเห็น