ประชุม"อีเหระเขะขะ"

วันนี้เราประชุมกับแบบ "อีเหระเขระขระ" ไม่มั่นใจหรอกนะว่าเขียนถูกไหม แต่ที่มั่นใจคือความหมาย ที่เข้าใจถูกทุกครั้งว่าอะไรที่ทำไม่เป็นเรื่องเป็นราวไม่มีระเบียบแบบแผน จะโดนแม่บ่นทุกครั้งว่า "อีเหระเขระขระไปหมด ตกลงลูกจะทำอะไรกันแน่ เอาซะอย่างนะจะได้ไม่เกิดความสับสน ให้มันเสร็จไปทีละเรื่อง ทีละตอน ทีละอย่าง" แม่จะบ่นยาวทุกครั้งแล้วก็เฝ้ามองการกระทำของลูก และบทสุดท้ายของการเปลี่ยนกิจกรรมที่ทำใหม่ ก็จะได้ยินคำพูดจากแม่ เป็นประโยคสั้นๆว่า "อื้ออออม เก่งเหมือนกันนี่เรา แม่นึกว่าจะไม่สำเร็จ แต่ก็เอาใจช่วยอยู่นะ" และบ่อยครั้งแม่จะพูดว่า"นึกแล้วว่าต้องไม่สำเร็จ แต่เอาเถอะๆได้ทำดีกว่าออกไปวิ่งเล่นตากแดด เดี๋ยวไม่สบายอีก" 

เพราะการประชุมพูดคุยกันอย่างไม่เป็นทางการ แบบอีเหระเระขระ วันนี้ก็ให้รู้สึกว่าเป็นเช่นนั้นจริง ในขณะที่พวกเราทำงานประจำ เราก็ใช้เวลาช่วงสั้นๆนั่นเอง เป็นช่วงที่ปลอดคนไข้ที่มาติดต่อรับบริการทั้งงานสังคม สงเคราะห์ งานส่งต่อ งานให้คำปรึกษา งานยกเว้นค่ารักษา งานศูนย์พึ่งได้ โชคดีวันนี้ไม่มีวัยรุ่นมาใช้บริการ ประชุมแลกเปลี่ยน และวางแผนการทำงานเชิงรุก โดยมีน้องแหม่มอรชรพยายามสรุปประเด็น และเรียบเรียงแล้วรายงานพวกเราเป็นระยะๆพร้อมแก้ไขเป็นระยะๆ สุดท้ายเราก็พยายามทำจนเสร็จไปพร้อมๆกับการผลัดกันให้บริการ ดูเหมือนว่าเราใช้พลังงานกันไปมากแต่ก็ไม่มีโอกาสเติมพลังเลย เพราะช่วงบ่ายน้องจุ๊และน้องแหม่มต้องทะยอยกันออกไปประชุมนอกรพ. ส่วนฉันต้องตัดกิจกรรมจิตอาสาธรรมะข้างเตียงออกไปเป็นพรุ่งนี้ เนื่องจากเจ้าหน้าที่งานสังคมลาออกกระทันหันเพื่อไปทำงานเอกชนที่ให้ค่าตอบแทนสูงกว่าเป็น 2 เท่าของเงินเดือนที่รับจากรัฐ   พอน้องแหม่มสรุปแนวคิดและประเด็นความรู้ที่จะนำมาจัดกิจกรรมให้วัยรุ่นแล้ว ก็เหลือแต่กำหนดการจัดอบรมครูเอ ซึ่งจะใช้เจ้าหน้าที่ของรพ.ทั้งฝ่ายวิชาการ ผู้รับผิดชอบโครงการ ฝ่ายสุขศึกษา การพยาบาลรวมทั้งจิตอาสา และอาสาสมัคร  ก็รีบแล้วส่งอีเมล์ขอความอนุเคราะห์รายละเอียดเพิ่มเติมในเรื่องกำหนดการจัดอบรมครูเอ จากน้องอ.ดร.ขจิต  ฝอยทอง จึงเป็นอันว่างานที่คิดว่า มันอีเหระเขระขระไร้กระบวนท่า และไม่มีขั้นตอน เวลาที่แน่นอนของเรานั้น ก็ผ่านพ้นไปด้วยดีแบบเฮๆ หมอกังวล เตรียมตัวไปร่วมพิธีถวายพระพรพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แบบอิ่มใจ และเบิกบานกันถ้วนหน้าค่ะ  ตอนนี้ก็รอลุ้นว่าน้องอ.ดร.ขจิต ท่านจะเจอเมล์เราแล้วยัง เพราะเชื่อว่าถ้าเจอเมื่อไหร่ท่านก็ตอบให้เราเมื่อนั้น ก็จะได้ประชุมใหญ่ ก่อนทำหนังสือเชิญกลับไปอีกที