ชวน แม่ พูดถึง รักของพ่อ
แม่คะ
เดือนธันวาคมมาถึงทีไรก็หมายถึง วันพ่อมาถึงอีกแล้วเช่นกัน วันนี้เรามา พูดถึงความรักของพ่อที่มีต่อลูกกันนะคะ
หนูจำได้ว่า เมื่อตอนที่อยู่ชั้นประถม หนูเป็นเด็กนักเรียนคนเดียวในชั้น ที่มีสมุดปกหนาสีสดสวย ข้างในก็เป็นกระดาษขาวสวยเขียนก็ง่ายลบก็ง่ายไม่สกปรกเหมือนสมุดของเพื่อนๆ
แม่บอกว่า พ่อเข้าไปซื้อสมุดให้หนูถึงตัวจังหวัดและเลือกที่ดีที่สุดในร้าน ตอนเปิดเทอมใหม่ๆหนูยังไม่กล้าใช้เพราะมันสวยเกินไป หนูจึงเก็บถนอมไว้ในหีบไม้สักของพ่อ จนพ่อไปเห็นเข้าแล้วบอกว่า ให้เอาไปใช้เถอะ ลายมือจะได้สวยเหมือนพ่อ พ่อลายมือสวยจริงๆ แต่แม่บอกว่า ลายมือสวยเป็นได้แค่เสมียน หนูไม่อยากเป็นเสมียน หนูจึงปล่อยให้ไก่มาเขี่ยสมุดหนูอยู่บ่อยครั้ง (หนูล้อเล่นค่ะ ลายมือหนูไม่เอาไหนมากกว่า)
พอหนูเข้ามัธยม ต้องไปเรียนโรงเรียนห่างจากตัวอำเภอเกือบสองกิโล พ่อก็ซื้อจักรยานที่ราคาแพงที่สุดและยี่ห้อที่ดีที่สุด ซึ่งตอนนั้น หนูไม่ชอบเลย เพราะดูมันเชย หนูอยากได้ จักรยานแฟนฉันเหมือนเพื่อนๆ แต่แม่และพี่ๆบอกว่า ต้องช่วยถนอมน้ำใจพ่อบ้าง หนูจึงต้องใช้มันต่อไป ความจริงมันก็ใช้่ดีจริงๆ แต่ออกเป็นผู้ใหญ่ไปหน่อย
เมื่อตอนที่หนูไปเรียนพยาบาลต้องอยู่ห้องพัก พ่อก็แอบส่งเงินไปให้หนูบ่อยๆและมากกว่าจำนวนที่แม่บอกให้ส่งไป ให้ เพราะกลัวว่าหนูจะไม่พอใช้ ไม่ได้ซื้อส้มตำและอาหารเสริมเพิ่มเติมจากที่วิทยาลัยจัดให้ จนพี่สาวต้องเขียนจดหมายไปบอกว่า "เก็บเงินส่วนเกินที่พ่อส่งไปไว้ด้วย อย่าใช้จนเพลินหรือมือเติบ เพราะพ่อแอบเอาเงินส่วนตัวส่งเพิ่มมาให้ด้วย แล้วพ่อก็ไม่มีเงินใช้ "
พอหนูเรียนจบต้องไปทำงานในอำเภอเล็กๆไม่ค่อยเจริญ ไม่มีตลาด พ่อก็อุตส่าห์ซื้อตู้เย็นให้ ไว้เก็บอาหาร จำได้ว่า พ่อบอกว่า ต้องจัดอะไรๆให้ลูกได้อยู่ได้กินแบบสมบูรณ์ เพื่อจะได้พูดและปฏิบัติต่อคนไข้ดีๆ พูดดีๆ ทำดีๆ รักคนไข้ให้มาก เพราะตอนนั้น ใครๆก็บอกว่า "โรงพยาบาลเหมือนโรงฆ่าสัตว์"
พอมีการเริ่มรณรงค์จัดให้มีวันพ่อกัน แม่คงจำได้ ว่าพ่ออยากได้เสื้อขาว หนูซื้อเสื้อเชิ้ตสีขาวของแอร์โรว์ริงเกิลฟรีให้พ่อ พ่ออมยิ้มทั้งวัน แต่พ่อไม่ค่อยใช้หรอก เพราะพ่ออยากได้และอยากใส่เสื้อขาวที่เขาขายตามร้านสังฆทานทั่วไป ตามเพื่อนๆของพ่อมากกว่า
เมื่อตอนที่พี่สาวจะออกเรือนและปลูกบ้าน พ่อก็ตะเวนหาซื้อบ้านเก่าที่ปลูกด้วยไม้ดีไม่ีมีปลวก และพิถีพิถันดูแลการปลูกสร้างให้เป็นอย่างดี
พี่สาวเล่าว่า เมื่อตอนที่แม่ไม่สบาย พี่สาวอีกคนก็ไม่สบาย พ่อก็ทำกับข้าวให้พวกเราทาน พี่สาวเล่าว่า ไม่รู้ว่าพ่อทำกับข้าวอะไร จำได้ว่า "เนื้อปลาเระไปหมด จนไม่รู้ว่า เป็นผัดปลาหรือป่นปลา" อาหารทุกอย่างที่พ่อทำ พ่อละเมียดอย่างกับเชฟมือเอกเลยทีเดียว
เมื่อพ่อเริ่มไม่สบาย พี่ชายคนโตก็มาแซวพ่อ ขอแหวนนามสกุลที่พ่อรักพ่อหวงมาก พ่อมักจะแสดงออกว่าไม่ชอบพี่ชาย เพราะพี่ชายเกเรขี้เหล้า พ่อตอบเสียงดังว่า ไม่ แต่พ่อก็แอบอมยิ้ม เมื่อพี่ชายบอกว่า ไม่ให้เขาแล้วจะให้ใครเพราะมีเขาคนเดียวที่ต้องรักษานามสกุลของพ่อ
คืนก่อน หนูฝันเห็นพ่อมีความสุข หัวเราะร่าเริง ในบ้านหลังใหญ่ มีบริวารมากมาย แม่เองก็นั่งยิ้มอยู่ใกล้ๆพ่อในขณะที่เตรียมหมากพลูไว้เคี้ยว พอหนูรู้สึกตัว หนูสวดมนต์และคิดไปเองว่า คงเป็นบ้านของพ่อกับแม่ที่อยู่อีกภพหนึ่ง เห็นพ่อกับแม่มีความสุข หนูก็สบายใจ หนูยังเห็นญาติพี่น้องเราอีกหลายคน หนูหวังว่า พวกเขาคงดูแลพ่อกับแม่ให้หนูด้วย เป็นอย่างดี
หนูเขียนมาเสียยาว แม่อ่านไหวไหมคะ วันหลังแม่ค่อยมาอ่านต่อก็ได้ แล้วเล่าให้พ่อฟังด้วยนะคะ ว่าลูกๆก็รักพ่อเลือกแต่สิ่งที่ดีๆให้กับพ่อ เหมือนที่พ่อเลือกแต่สิ่งดีๆให้กับเรา
อยากกอดพ่อเหลือเกิน แต่ด้วยความที่ไม่เคยกอดพ่อเหมือนกอดแม่ ลูกจึงเขินอายมากกว่าความกล้า ฝากแม่กอดพ่อให้หนูด้วยนะคะ
รักแม่และฝากรักไปถึงพ่อด้วยจ๊ะ
ลูก
2 ธ.ค. 55 : 22.17 น.
ความเห็น (6)
คิดถึงพ่อเหมือนกัน พ่อคนดีที่หนึ่เลยคะป้าแดง
-
มาให้กำลังใจค่ะท่าน
ป้าแดงคนสวย เขียนได้ดีมากเลยครับ ป้าแดงสบายดีไหมครับ
คุณพ่อคุณแม่คุณลูก...น่ารักทุกคนเลย ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้วมีความสุข ยิ้มได้ยาว...
คิดถึงพ่อค่ะ ทำดีเืพื่อพ่อ ก่อนที่ไม่มีพ่อ เป็นหลักยึดค่ะ
