เรื่องราวที่เหมือนเก่า
เราๆทุกคนคงเคยรับชมภาพยนหรือละครที่นำละครที่เราเคยชื่นชอบมาทำใหม่หรือเราจะเรียกกันว่ารีเมค หรือคนละเรื่องแต่เรื่องราวการเดินเรื่องที่คล้ายกันแล้วก็จบแบบเดียวกัน ซึ่งในช่วงระยะหลังๆนั้นตัวเราเองได้กระทำอะไรที่คล้ายในระยะพรรษาที่สองสามของตนเองมากยังงัยก็ไม่รู้ จากเดิมงานก่อสร้างหรืองานพัฒนาต่างๆเราก็มักที่จะได้รับการดูแลเฉพาะในส่วนที่มีสมาชิกศูนย์เข้าไปกระทำหรือเกี่ยวข้องแต่ในปีสองปีมานี้งานสมาชิกศูนย์เราทำทีเป็นรุ่นๆไป แต่ภารกิจก็มิได้เบาลงหลวงปู่ประสาร เจ้าอาวาสท่านมักมอบหมายงานที่สำคัญหลายๆเรื่องให้ได้กระทำทั้งงานก่อสร้างงานพัฒนากิจกรรมสงเคราะห์โครงงานอื่นๆของวัดทั้งๆที่มิใช่องค์รองหรือในที่ทำงานหากหลวงปู่เป็นประธานกรรมการผู้มีบทบาทในงานต่างๆขององค์การก็น่าจะเป็นกรรมการผู้จัดการ(เข้าใจถูกเปล่าไม่รู้แต่ประมาณนี้ละ)ส่วนเราก็น่าประมาณกรรมการพิเศษ ซึ่งตอนนี้หลวงปู่มอบให้กระทำหลายชิ้นงานอยู่ล่าสุดหลวงปู่ดำริสร้างกุฏิหลวงปู่หลังใหม่ท่านก็มาเล่าความต้องการของท่านให้ฟังไปทุกวันทุกวันไปวันหนึ่งก็เลยเขียนผังตามความคิดที่ท่านเล่าให้ฟังท่านก็พอใจพอดีกับที่หัวหน้าช่างที่ทำหอสูงเก็บถังน้ำมาพอดีเห็นก็เลยเสนอตัวขอช่วยเราก็เลยให้เขาช่วยเล่าความต้องการของหลวงปู่ให้เขาฟังคิดเสริมความคิดของตนในส่วนที่น่าจะมีเพราะตัวเองก็พอมีความรู้เรื่องนี้อยู่บ้างแล้วช่างก็เอาไปทำเป็นรูปสถาปัตย์ พอนายช่างทำรูปสถาปัตย์มาให้ดูแวบแรกยังปรินต์ไม่เสร็จทุกแผ่นท่านยื่นมือมาก็เลยกราบเรียนว่ายังบ่เสร็จครับท่านก็เสียงแข็งเอามาเบิ่งก่อนก็ได้ รอยยิ้มออกชอบแน่นอนพอดูทุกด้านนายช่างก็ถามหลวงปู่ถูกใจบ่ครับเพิ่มเติมบ่ครับกด้วยความทะลึ่งของตัวเองก็เลยกวนว่าแค่เห็นลอยยิ้มก็พอใจแล้วถ่านก็หันมายิ้มแบบหยอกๆเราก็เลยดูแล้วเสริมในเรื่องมุขหลังคากับความต่างระดับต่างๆแล้วก็ทางลาดเอียงคนสูงอายุจนเสร็จท่านก็พอใจ แล้วก็ดำเนินการต่อในตอนนี้ก็คือการหาไม้มาดำเนินการท่านก็ประสงค์ไม้สักทองเอาอีกละหากันละทีนี้ก็พยายามหาทั้งคนหาทางอินเตอร์เน็ตเอง(เน็ตโคตรช้า)วานเพื่อนสอบถามด้วยให้พี่ปุ๋มถามเหล่ามิตรให้ด้วยหลายหนทางพอหลวงปู่ท่านเริ่มกล่าวในเรื่องนี้ก็เริ่มมีคนมาเสนอตัวช่วยทางนั้นทางนี้ ซึ่งมานั่งพิจารณาดูย้อนกลับไปเมื่อพรรษาที่สองที่ได้ติดตามอุปัฏฐากดูแลท่าน ท่านก็คิดเริ่มสร้างเจดีย์เหตุการมันก็คล้ายๆกันเริ่มจากหัวหน้าส.ป.ก.จังหวัดคนก่อนเป็นลูกศิษย์วัดต่างๆเขาก็แนะนำท่านอย่างนั้นอย่างนี้แล้วเราก็ได้พูดคุยกันแล้วก็ได้รู้จักโยมหมวยซึ่งเป็นผู้รับเหมาหัวน้าส.ป.ก.ว่าเขามีแบบเจดีย์หลายแบบแต่พอพบปะกันแลัวละหว่างโยมหมวยกับหลวงปู่มีเรานั่งฟังและแปลความต้องการของท่านโยมหมวยก็บอกว่าไม่มีหรอกถ้าอยากได้อย่างที่ต้องการก็ต้องให้สถาปนิกเขียนให้ใหม่ ก็เลยให้เบอร์โยมไขศรีเราก็ติดต่อแบบไม่เคยเจอกัน พอได้พบเจอกันหลวงปู่ก็เล่าความต้องการแต่ความเข้าใจระหว่างพระอีสานกับโยมกรุงเทพแบบกรุงเทพจริงๆมันก็เข้าใจกันยากอยู่แถมเป็นเรื่องการก่อสร้างอีกยิ่งไปกันใหญ่ เราก็ต้องเป็นคนแปลความต้องการและความน่าจะเป็นในงานก่อสร้างระหว่างหลวงปู่และสถาปนิกซึ่งก็เป็นรูปเป็นร่างมาเรื่อยๆจนเป็นที่เป็นหน้าเป็นตาได้ความวุ่นวายหลายเรื่องมันก็เกิดขึ้นทั้งการที่เราพรรษาน้อยกล่าวอะไรคนก็ไม่ฟังไม่มีพรรคกับเขาด้วยทำอะไรก็ยากสุดท้ายจากความวุ่นวายในการเจ้ากี้เจ้าการของคนหลายฝ่าย การบริหารจัดการที่ไม่เป็นรูปเป็นร่าง การมาเอาดีแต่ตัวของคนอื่น ความสำคัญที่ได้รับจากสิ่งที่ทำ และสุดท้ายสิ่งที่สำคัญเลยความถือตัวตนในความสามารถตนเองจึงเกิดเหตุว่าเริ่มมาแต่ต้นแต่มันเดินไปแนวที่ควรตามที่วางไม่ได้ก็ให้คนอื่นเขาเดินต่อเราก็เดินจากมาจากงานเจดีย์ความผิดพลาดมันเกิดหลายประการแต่ก็พยายามไม่อยากให้หลวงปู่ไม่สบายใจอะไรพอทำเนาก็เฉยแต่หากผิดพลาดมากก็เข้าไปช่วยอยู่หลายครั้งหรือการทีพาสมาชิกศูนย์พัฒนาวัดมันก็น่าดูน่าอยู่ศรัทธาที่มาวัดนั้นก็มีความยินดี ในหลายๆคราที่เข้าไปช่วยก็เล่าให้ฟังกันไปบ้างนะแต่ผู้ที่เราไปช่วยเขาจะคิดว่าเราช่วยหรือกลั่นแกล้งก็ไม่รู้ได้เพราะดูจาก สิ่งที่แสดงออกยังงัยก็ไม่รู้(นอกเรื่องแล้ว) ซึ่งมันก็คล้ายๆกันอยู่นะพอมาคิดดูอย่างไรเสียตอนนี้อายุก็มากขึ้นพรรษาก็มากขึ้นการลดตัวลดตนก็มากขึ้น ก็จะพยายามช่วยงานหลวงปู่ให้มากที่สุดจะไม่น้อยใจแล้วเดินจากมาอีกแต่แน่นอนความวุ่นวายเริ่มมีมาแล้วจากการที่หลวงปู่เริ่มพูดถึงกุฏิหลังนี้เมื่อเช้ามีพระรูปหนึ่งท่านจะเดินทางไปทางเหนือก็มากราบลาหลวงปู่แล้วก็มาเสนออย่างนั้นอย่างนี้เอาละวะนึกในใจวุ่นวายอีกแล้วแค่เสนอตัวช่วยหาไม้ก็พอทำไมมีเรื่องอื่นด้วยวะ แล้วก็อีกเรื่องเมื่อเช้าไม่ลงศาลาเพราะเตรียมตัวไปซ้อมนาคเณรโครงการบรรพชาเฉลิมพระเกียรติ์ที่ศาลเด็กและก็ไม่ค่อยสบายด้วยหลวงปู่ฉันเสร็จเดินมาหาแล้วท่านก็สั่งให้ปรินต์รูปทรงกุฏิให้อีกจะเอาไปกรุงเทพก็เลยทำให้แล้วก็ถวายสถานที่ๆพอจะหาสวนไม่สักได้ให้ท่านดูก็เริ่มคิดเอาอีกละให้ซุมตาแตกเบิ่งยากอีกแท้ ท่านต้องให้ญาติโยมกรุงเทพดูด้วยแน่นอน ซึ่งตอนนี้ก็คงได้แต่เตรียมงานทุกอย่างให้ท่านให้ดีที่สุดสร้างความอดทนในอารมณ์ตัวเองให้มากที่สุดเพราะตอนนี้เราเป็นตัวจักรให้หลวงปู่ในหลายเรื่องถึงแม้จะมีคนรู้ความสำคัญในตัวเราที่น้อยนิดแต่แค่หลวงปู่ให้ถวายงานมันก็เป็นบุญกุศลที่ยิ่งใหญ่แล้วมีมิตรร่วมคิดอีกคนที่คอยช่วยกันเสมอ(แต่ชอบกวนตีน)ความสบายดีก็มีในใจเสมอ จะตั้งใจทำและอดทน พ.ทินนาโภ ๒๘ พ.ย. ๒๕๕๕
คำสำคัญ (Tags): #thinnabho#พ.ทินนาโภ
หมายเลขบันทึก: 510458เขียนเมื่อ 29 พฤศจิกายน 2012 19:52 น. ()ความเห็น (1)
เรื่องเก่ายังไม่ผ่าน...จึงต้องเรียนซ้ำชั้น
...
สาธุเจ้าค่ะ