ลมหายเข้า และลมหายใจออก มาบรรจบลงที่การรับรู้ด้วยการฟัง จะเป็นอย่างไร

หลังพาผู้ป่วยในห้องตรวจเบอร์ 7 ตึก OPD MED ทำกิจจกรรมจิตตปัญญา สร้างความตระหนักรู้ในตัวตนแล้วจึงพากันเข้าสู่กิจกรรมสมาธิบำบัด เรียนรู้แนวทางการหายใจเพื่อสกัดความวิตกกังวลไม่ให้ขยายใหญ่กว่าจุดเริ่มต้นของมันด้วยการหายใจแบบโยคะ และเมื่อทุกคนได้ฝึกหายใจแบบโยคะผ่านไปก็ถึงช่วงเวลาที่ต้องบอกเล่าความรู้สึกจริงๆให้เพื่อนๆฟัง เราแลกเปลี่ยนความคิด และผลของการกระทำที่ผ่านมา ทุกคนพอใจถึงพอใจมาก  มีเพียงคุณยาย 1 ท่านที่บอกว่าเสียงฉัน และเสียงดนตรีนั้น เบาเกินไป ทำให้คุณยายต้องมุ่งสมาธิไปที่หูเพื่อให้ได้ยิน ดังนั้น  คุณยายจึงใช้หูมากกว่าการระลึกรู้ลมหายใจเข้า และออก และเมื่อวัดความดัน และ ความดันของคุณยาย ตัวเลขที่ปรากฏสูง ขึ้นมา 1  คุณยายบอกว่า ไม่เคยทำสมาธิเลย ไม่เคยรู้ว่าต้องหายใจแบบนี้ วันนี้จึงตั้งใจฝึกหายใจ หลังจากนี้ มั่นใจว่าจะดีขึ้น  การจดบันทึกการเต้นของหัวใจของสมาชิกผู้ป่วยเรื้อรังในเช้าวันนี้ แม้จะมีผลเป็นที่น่าพอใจ แต่ยังพบว่าผู้ป่วยอีก 1 ราย ความดันพุ่งสู่งขึ้นมากว่าครั้งแรกที่ได้วัดความดันไว้....เมื่อได้พูดคุยกันอย่างเปิดใจเปิดออก จึงได้ทราบความเป็นมาว่า 1.  กินยาไม่ตรงเวลา  ดื่มน้ำหวานอัดลม ยี่ห้อหนึ่งหนักไปหน่อย และนอกจากความดันจะขึ้นนแล้ว การดื่มน้ำอัดลมเกินขนาดรวดเดียวถึง 3 ขวดนั้น ยังส่งผลให้น้ำตาลในเลือดสูงขึ้นมาทันตาเห็น เป็นที่ต้องตระหนักและใคร่ครวญ แต่ไม่น่าดำรงไว้นิ  เส้นทางการขจัดออกซึ่งเป็นปัญหาอันเกิดจากโรคเรื้อรังมหาอึดนี้ ถ้าหากพร้อม ที่จะเฝ้ามองและช่วยไม่ให้ตับไต ต้องทำงานหนักจนนำพาไปถึงวิกฤตแห่งการเจ็บป่วยแล้ว ไม่มีอะไรยากเข็น เท่าจิตใจ ทำอย่างไรจะช่วยให้เพื่อนผู้ป่วยเบาหวานมีจิตใจเข้มแข็ง ต่อสู้กับความคิด ความปรารถนาของร่างกายที่นำมาซึ่งความเจ็บป่วย อันได้แก่ ความอยาก.....อยากกิน .......กินมากไป..... ออกกำลังกายน้อยไป...........อารมณ์บ่จอยมากไป...............

หลายคนดื้อทั้งๆที่รู้ทุกอย่าง  ว่าควรทำอย่างไรเพื่อสุขภาพดี แต่ไม่ทำ บางคนสารภาพว่า.."ใจไม่มั่นพอ" ความเมื่อยล้า ก็ทำให้ไม่อยากออกกำลังกาย  และกลายเป็นซึมเศร้าได้เช่นกัน ..นี่ไง กิเลสมันมากวนนะนี่

ธรรมะสวัสดีค่ะ