เด็กชายตาบอด
มีนิทานเรื่องหนึ่ง....มีเด็กชายตาบอดนั่งขอทานอยู่ใกล้ขั้นบันได มีป้ายข้อความข้างๆ เขียนไว้ว่า "ผมตาบอด กรุราช่วยผมด้วย" ไม่นานมีผู้ชายคนหนึ่งเดินผ่านมา เขาหยิบเหรียญเงินลงในหมวกของเด็กชายตาบอด และหยิบป้ายข้างหน้าพลิกด้านหลัง เขียนตัวหนังสือแล้วเดินจากไป...
**** ไม่นานเหรียญก็เต็มหมวกใบนั้น ชายคนนั้นเดินผ่านมาอีกครั้ง ด้วยสัญชาตญาณเด็กชายตาบอดจำเสียงเดินได้ จึงกล่าวทักและถามว่า คุณเขียนอะไรในป้ายของผม
**** ชายคนนั้นตอบว่า เขียนสิ่งเดียวกันกับที่คุณเป็น แต่เขียนในสิ่งที่แตกต่างกว่า
**** ข้อความนั้นถูกเขียนว่า "วันนี้ ช่างเป็นวันอันสวยงาม แต่ผมไม่มีโอกาสได้ชื่นชมมัน"
***** นิทานเรื่องนี้ แม้จะสั้นเพียงนิด แต่ข้อคิดที่ได้หลากหลายมุมมองเหลือเกิน ผู้เขียนเองประทับใจมาก อย่างน้อยในตัวชายคนนั้นที่ช่วยเปิดโอกาสให้เด็กชายตาบอดได้รับสิ่งที่ดีๆ จากความคิดสร้างสรรค์ของเขา เฉกเช่นกับกัลยาณมิตรหลายท่าน ที่ได้ทุ่มเท ทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม โดยไม่หวังผลตอบแทน และการใช้คำพูดที่สร้างสรรค์ ย่อมนำความสุขใจมายังผู้พูดและผู้ฟัง
happy ba ค่ะทุกๆ ท่าน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น