ยอมรับกันตรงๆเลยครับว่าผมไม่ได้กลับเข้ามาบ้านหลังนี้ นานพอสมควร เพราะดูบันทึกสุดท้ายที่เคยเขียนไว้ ก็ย้อนหลังไปร่วม 8 เดือน เห็นจะได้ วันนี้ขออนุญาตกลับมาเยี่ยมบ้านบ้างนะครับ หวังว่าคงจะมีคนจำผมได้บ้างกระมัง
ขอแก้ตัวด้วยภาพสวยๆแบบวิถีไทยมาฝากก็เเล้วกันครับ
เมืองไทยเป็นเมืองพุทธ วิถีคนไทยส่วนมากจะคุ้นเคยกับวัดเป็นอย่างดี
การทำบุญตักบาตร เนื่องในวันสำคัญ หรืองานบุญต่างๆ เป็นภาพที่มักพบเห็นได้ตลอด
นี่ก็เป็นเสน่ห์ความงามแบบไทยๆ ที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์ไว้
เพราะไม่ว่าเราจะอยู่ในเมือง หรืออยู่ในชนบท วิถีไทยแบบนี้ก็ยังคงอยู่คู่วิถีไทยเราจนเเยกกันไม่ออก
ความเชื่อ ความศรัทธาต่างๆ ของคนไทยเราก็เป็นอีกหนึ่งเสน่ห์ ที่บางคนอาจมองว่างมงาย
แต่สำหรับผมแล้ว มันคือเสน่ห์อีกแบบนึง ที่ยากจะเเยกออกจากสังคมไทย
หรือมนต์เสน่ห์ ของสถานที่ต่างๆ ในประวัติศาสตร์ ก็เป็นอีกหนึ่งความภาคภูมิใจที่มีในเมืองไทย
เห็นมั้ยล่ะครับ ว่าวิถีไทยเรานั้นน่าสนใจ และน่าค้นหายิ่งนัก
และที่จะไม่กล่าวถึงไม่ได้เลยในหัวข้อนี้ก็คือภาพการดำเนินชีวิตของผู้คนในภาคต่างๆ ก็ล้วนเป็นอีกหนึ่งความงามที่เราควรภูมิใจครับ
การพายเรือเเจว
การหาปลา
ภาพรอยยิ้มของเด็กๆในแถบชนบท
เครื่องปั้นดินเผาต่างๆ
รวมทั้งวิถีไทย ที่จะไม่กล่าวไม่ได้เลยคือ บ้านเรา เป็นเมืองอู่ข้าวอู่น้ำ ดังคำที่กล่าวไว้ว่า" ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว"
และ
ปิดท้าย ด้วยความรักของ ครอบครัว ความเอื้อเผื่อแผ่
แม้ว่าในวันนี้ เราจะถูกอารยธรรมตะวันตก หรือเกาหลี เริ่มเข้ารุกเร้า
แต่เราก็อย่าลืมความเป็นไทยกันน่ะครับ
ผมหวังว่าคงจะพอแก่การไถ่โทษได้ไม่มากก็น้อยน่ะครับ
ห่างหายไปนาน...แต่เอาภาพสวยๆ มาฝาก...ให้อภัยนะครับพี่...ตอนนี้ผมไม่ได้ทำงานที่โนนเสลาแล้วนะครับ...กลับมาภูเขียวแวะมาดื่มน้ำที่อนามัยโอโลบ้างนะครับ "...สาวผู้ดีโอโล...หนุ่มคนโก้บ้านโนนจี่..." แต่ช่วงเดือนนี้...เดือนหน้า ผมมาทำงานที่กรุงเทพฯ ...ผมสบายครับ...พี่และครอบครัวทุกคนสบายดีนะครับ...
คุณมะเดื่อ : ขอบคุณครับ ทิมดาบ : ขอบคุณที่ให้อภัยครับ 55+ ว่าแต่อนามัยโอโล นี่อยู่ตรงไหนครับ ส่วนตัวผมสบายดีครับคุณหมอ
ยินดีต้อนรับกลับบ้านค่ะ ที่นี่น่ารักเสมอค่ะ ขอให้เราเป็นเราตัวจริงเท่านั้นเอง
ขอบคุณทุกกำลังใจและคอมเม้นท์ครับ