แก้ที่เรา
คนเราทำสิ่งใดก็แล้วแต่หากมีซึ่งทิฏฐิมากั้นกลางแล้วก็ยากที่จะก้าวผ่านมันไปได้เราเองแม้บวชมาหลาวปีก็ยังก้าวผ่านมันได้ยากเช่นกัน
ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่มีของเก่ามาค่อนข้างมาก คิดอ่านไว กระทำอะไรก็พอได้ แต่สิ่งที่พ่วงมาด้วยมันกลับเป็นความยึดมั่น ถือตัว ไม่ยอมแพ้ ต้องได้เมื่อทำ แล้วก็มีความเป็นผู้นำชนิดว่าไม่ยอมตามหากคนที่นำด้อยกว่าหรือด้อยกว่าแต่ไม่สนับสนุนผู้ตามที่ชำนาญกว่า
ซึ่งงานในวัดเองหากงานไดมิได้รับคำสั่งจากหลวงก็มักไม่ค่อยก้าวก่าย (เข้าไปยุ่งทีไรมีแต่ไล่เขาหนีกุฏิหลวงปู่หลังหน้าวัดก็ติจนช่างเบิกเงินหนี,เจดีย์ร้าวก็เจรจาแก้จนได้แค่นี้พอเถอะช่าง)เข้าไปทำแล้วบอกคนอื่นทำมันก็เลยไม่อยากทำ,แก้ให้แล้วแนะทางให้มันก็ไม่จำ
วันนี้หลังจากหลวงปู่กับจากกิจนิมนต์ก็ให้คนขับรถมาแวะที่ศาลาสี่ท่านให้คนตามมาหาในขณะที่ตรวจงานหอสูงเก็บถังน้ำกับช่างโยธา อ.บ.ต. ก็รีบมาท่านก็บอกว่าจะลงนั่งศาลาสี่ก็เลยรีบจัดอาสนะที่เก้าอี้โยกประจำท่าน เมื่อท่านนั่ง นายช่างโยธาก็มากราบเรียนความคืบหน้างานต่าง แล้วก็แจ้งเรื่องที่ปรึกษากันไว้ในงานที่ท่านสั่งในเรื่องสะพานลงไปปล่อยปลา ,แพปลา ,สวนบริเวณเขตอภัยทาน แล้วก็กลับท่านก็เลยถามปล่อยเณรเล่นน้ำหรือ ก็เลยตอบว่าเปล่าครับให้สักผ้าห่มมันเหม็นเยี่ยว แล้วผมไปตรวจงานหอสูงก็เลยเล่นน้ำล้างละครับ ท่านก็ถามว่าเป็นอย่างไรหอสูง มีปัญหาช่างทำงานไม่เรียบร้อยก็เลยให้แก้ ท่านก็ถามจ่ายเขาอีกเมื่อไรก็แก้งานเสร็จแล้วทำชั้นนี้เสร็จตามสัญญาจ่ายเป็นชั้นๆไป
ท่านก็เลยไปพูดเรื่องเจดีย์เซ็นต์สัญญาเราก็เสียเปรียบทำงานแล้วก็ไม่ตรวจเขาว่าเสร็จก็จ่ายเขาพอมันร้าวก็เสียหายอย่างนี้ ซึ่งปกติเรื่องนี้ก็มักเงียบหรือไม่ก็ตอบกลางๆอย่างดีก็ให้ข้อคิดแนวทางที่ควรแล้วก็จบไปอย่างมากมีปัญหาท่านก็จะเรียกให้เข้าประชุมด้วยวิธีการต่างทั้งเรียกเองใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือ (งานหอสูงเราตรวจสัญญาสองสามรอบ)
นี่ละครับไคล์แมก" ก็เลยพูดจากใจเลยว่ามันผิดที่ผมเองไม่ตรวจให้ละครับมันติดตรงตัวตนถือตัวยึดมั่นถือมั่นทิฏฐิ "ท่านก็พูดต่อ "ถือตัวว่าตัวเองเก่งมีปัญญาฉลาดจั่งซั่นบ่ งานมันสาธาราณะ เป็นจั่งได๋ละมันร้าวให้หลวงปู่ไปปีนตรวจก็แก่แล้ว" เราเองยังถือดีตอบไปอีกว่า "หลวงปู่ปีนไปดูก็บ่เห็นดอกครับเพราะมันเป็นเทคนิค แล้วสัญญาหากบ่อ่านละเอียดก็ไม่เห็นช่องโหว่ งานเจดีย์มีก็มีแค่ประกันซ่อมหลังแล้วเสร็จ หากปล่อยเขาทำเสร็จมันร้าวแต่ไม่หลุดเขาไม่ซ่อมก็ไม่ผิด แล้วยิ่งไปจ่ายเงินเขาแล้วก็เท่ากับรับงวดงานไปแล้ว(ผู้คุมงานจ่าย)" หลวงปู่เลยบอกว่า "นั่นละ มันถึงได้ทุบอยู่ทุกวันนี้จักสิเป็นจังได๋ต่อ(ในใจยังคิดตอนนั้นมันก็น้อยใจหลวงปู่ด้วยละ) ก็เลยพูดต่อ"ผมมันคนเดียวเด๋ครับแถมเป็นผู้น้อยกว่าเขาอีกบอกไปแล้วไม่ฟังกันก็ถอยละครับ" ท่านก็พูดต่อ พูดกันด้วยเหตุด้วยผลก็ต้องฟังกันละ(คิดในใจถ้าเขาฟังก็ดีสิครับทีงานผมไม่เห็นช่วยเลยแค่ให้ความสะดวกบอกงานนิมนต์หรืองานอื่นก่อนล่วงหน้าให้เตรียมตัวยังไม่บอกเลย ก็บ่สนคือกันละครับ) ก็ได้สนทนากับท่านอีกหลายเรื่องความเป็นไปต่างแล้วจะพัฒนาอย่างไรทำอะไรต่ออย่างไรสอนคนอย่างไรวันนี้โดนเละเลย
พอท่านกลับประมาณเที่ยงกว่า ก็มานั่งคิด โล่งไปนิดแล้วได้ปลดปล่อยสิ่งที่มันอัดอยู่ในใจแล้วเราจะวางทิฏฐิอย่างไรไปช่วยหลวงปู่ในงานต่างๆเป็นคำถามที่เกิดในใจ แล้วหากเราพยายามลดเพื่อช่วยแต่อีกฝ่าย ยังไม่พยายามช่วยกันเหมือนเดิมอีกจะทำไงละ ทุกวันนี้งานก็มากรับผิดชอบก็มาขึ้นยิ่งพลาดไม่ได้
แล้วอีกคำถามทั้งคนในวัดและญาติโยมบางท่านบางคนนั้นยังมีข้อกังขาในตัวเราแต่หลวงปู่กลับไม่กังขาใช้งานเราอย่างหนักแทบไม่ได้พักสักเท่าไรแต่ทำไมถึงยังต้องมากังขากันทั้งๆที่หลวงปู่เป็นบุคคลที่ เขาๆเหล่านั้นมาพึ่งพาบารมีหลวงปู่ท่าน
ใครๆในวัดไม่เอาเราไม่รู้ ขอแค่ปู่เรียกใช้ในทุกครา
คนนอกวัดไม่เห็นค่า ให้ศรัทธาที่มีอยู่ยังช่วยกัน
แค่นี้ก็ทำได้มากกว่าคนที่ชอบอวดตัวว่าเก่งก็แล้วกัน
ความเห็น (2)
ถูกต้องจริงๆๆค่ะ เราไม่สามารถ แก้ไขคนอื่นได้ ได้แต่ บอก แนะนำ ว่าแบบนี้ กติกาสังคม กฏ มารยาท ศิล ธรรม ข้อห้าม เชาว่า "ไม่ดี ไม่ถูก" แต่ ... ถ้าเขาไม่เชื่อ ไม่ฟัง ไม่ทำ "เราก็แก่ไข-ช่วยเหลืออะไรเขาไม่ได้" นะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
สาธุครับผม