จดหมายถึงลูก "ภัคร + เพรียง" ฉบับที่ ๑๘

 

จดหมายถึงลูก "ภัคร + เพรียง" ฉบับที่ ๑๘

 

 

 

                  เช้าของวันที่ ๒๓ ตุลาคม ๒๕๕๕ พวกเราตื่นขึ้นกันตั้งแต่เช้า โดยแม่ตื่นก่อน เจ้าฟ้าครามวันนี้นอนตื่นสายกว่าทุกวัน ตื่นเอาเกือบ ๖ โมงครึ่งแน่ะ...พอตื่นขึ้นมาก็เริ่มวุ่นวาย ชอบรื้อโน่น รื้อนี่ ย่ากับแม่อ้อมจับหนูอาบน้ำให้ก่อน พวกเราขับรถยนต์ออกจากบ้านก็ประมาณเกือบ ๘.๐๐ น. แล้ว เพราะน้องเพรียงบอกว่าจะแวะไปซื้อเครื่องพ่นยาก่อน แต่บังเอิญร้านยังไม่เปิด น้องเพรียงบอกว่า ไปแวะซื้อที่สุโขทัยก็ได้ อาจจะถูกกว่าพิษณุโลกก็ได้ พี่ภัคร นั่งคู่ไปกับน้องเพรียง ซึ่งอาสาขับรถยนต์ให้ แม่ + น้องอ้อม + เจ้าฟ้าคราม นั่งกันด้านหลัง เพราะให้เจ้าฟ้าครามไปนั่งหน้าไม่ได้หรอก ซนมากช่วงนี้ มือก็ไม่อยู่สุก นั่งนิ่ง ๆ ไปเป็นเลย บางครั้งก็จะชอบลงไปนั่งเล่นข้างล่าง...

 

 

                    พวกเราแวะกินข้าวเช้าที่ในตัวจังหวัดสุโขทัย เพราะถึงสุโขทัยก็ประมาณ ๘.๓๐ น. เอง ระยะทางจากพิษณุโลก - สุโขทัย ไม่ไกลกันมากนัก ประมาณ ๕๐ กว่า กิโลเมตร พวกเราขับรถยนต์มากันเรื่อย ๆ โดยไม่รู้ทางเหมือนกันว่า ศาลพระแม่ย่าอยู่ตรงไหน...แต่พวกเราก็มาถูกทาง มีทางแยกระหว่างจะไปทางด้านขวา - ซ้าย น้องเพรียงตัดสินใจมาทางซ้ายกัน เราก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเรามาถูกทางหรือไม่ ขับมานิดหนึ่ง พวกเราก็เห็นศาลตั้งอยู่ด้านซ้ายมือของพวกเรา...ในใจแม่ก็คิดว่า เออหนอ!!! ช่างดลจิต ดลใจให้พวกเราแม่ - ลูกมากันถูกเสียจริง ๆ สงสัยคงจะดีใจที่พวกเราจะมากราบจึงดลใจให้พวกเรามาถึงเร็ว ๆ ไม่ต้องหลงทางไปทางอื่นทำให้เสียเวลา...

 

 

               แม่ให้น้องอ้อมไปซื้อดอกไม้ - ธูปเทียน - น้ำมันเติมตะเกียง ๕ ชุด เพราะให้เจ้าฟ้าครามด้วย ๑ ชุด พวกเราพากันไปกราบพระแม่ย่าและก็ปิดทองที่รูปจำลองและพากันกราบท่านทางด้านใน เสร็จเรียบร้อยเราก็พากันออกเดินทางไปจังหวัดตากกันต่อ...

 

 

เจ้าฟ้าคราม ดูพี่ ๆ นางรำแต่งตัวกัน

 

 

เบื้องหลังการถ่าย มีนางรำมาคอยบอกเจ้าฟ้าครามให้ยิ้มหวาน ๆ อยู่ด้านหลังของแม่...

 

 

นี่คือ ครอบครัวของเรา...น้องเพรียง + เจ้าฟ้าคราม + แม่ + พี่ภัคร

 

 

น้องอ้อม + เจ้าฟ้าคราม + แม่ + พี่ภัคร

 

 

                 เรามาถึงศาลสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ที่จังหวัดตากกันก็ประมาณ ๕ โมงเช้า สิ่งแรกที่เจ้าฟ้าครามเห็น นั่นคือ รูปปั้นม้าจำลองซึ่งใช้เป็นม้าออกศึกของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช เจ้าฟ้าครามเห็นแล้วชอบใจ หัวเราะใหญ่ ย่าถามว่า...ชอบไหม? เจ้าฟ้าคราม ตอบย่าว่า...ชอบ ๆ ๆ...แล้วก็ยิ้มใหญ่...ย่าบอกว่า ม้าร้องอย่างไร? เจ้าฟ้าครามตอบว่า...ฮี้ ๆ ๆ...ทำเอาพวกเราหัวเราะชอบใจกันใหญ่...เจ้าฟ้าครามรู้ภาษาขึ้นมากเลย เวลาเราจะคุยอะไรกัน เจ้าฟ้าครามจะชอบฟัง บางครั้งก็จะพูดคำท้ายตามพวกเราด้วย...

 

 

                 เจ้าฟ้าครามรู้ว่า ย่าและพวกพ่อ - แม่ - ลุง จะพาเจ้าฟ้าครามไปกราบสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือบรรพบุรุษของคนไทย ดูอาการของเจ้าฟ้าครามชอบใจมาก บอกว่า ไป ๆ ๆ...สิ่งหนึ่งที่หนูทำ คือ เมื่อหนูเห็นสิ่งต่าง ๆ เช่น ศาล ไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก พระ หนูจะยกมือขึ้นไหว้ทันที อาการที่หนูทำนั้น ใคร ๆ เห็นเขาก็ชมหนูมาก เพราะหนูไหว้ได้สวย คือ ยกมือขึ้นระหว่างอก แล้วก็ก้มศีรษะลงนิดหนึ่ง เหมือนกับคนโตไหว้กัน...นี่ขนาดอายุของหนูได้เพียง ๑ ขวบ กับ ๓ เดือนเอง หนูสามารถทำได้ดีเลยเชียวล่ะ...

 

 

                  ย่าบอกหนูว่า เราจะเอาพวงมาลัยไปกราบที่ศาลนะ หนูจะตอบย่ามาว่า จ๊ะ ๆ ๆ...

 

 

ย่าพาหนูไปยืนใกล้ ๆ ม้าจำลอง หนูก็ใช้มือของหนูลูบคลำไปมาที่หัวของม้า แล้วก็หัวเราะ หนูร้องคำว่า ฮี้ ๆ ๆ...

ความรู้สึกของย่า ย่าว่าหนูเหมือนเด็กผู้หญิงที่แข็งแกร่งน่ะ ไม่ค่อยบอบบางเหมือนเด็กผู้หญิงทั่ว ๆไป

บางครั้งของเล่น ย่าซื้อตุ๊กตาให้หนูจะไม่ค่อยชอบเล่น บางทีหนูเห็นรถยนต์คันเล็ก ๆ หนูจะเอา

โดยแม่อ้อมให้หนูเลือกระหว่างของ ๒ สิ่ง คือ ตุ๊กตา กับ รถ หนูจะเดินไปหยิบรถแทน...

 

 

ไปเที่ยวกันคราวนี้ หนูให้ย่าอุ้มตลอด ลุงภัคร ลองอุ้มได้พักหนึ่ง บอกว่า...ไม่ไหว แม่ฟ้าคราม หนักมาก

เล่นเอาลุงภัคร บ่นว่า...ปวดแขน...ก็เล่นดูน้ำหนักของหนูสิ หนูกินนมถูก ข้าว -  ขนมหวานก็ไม่ค่อยกินสักเท่าไหร่

หนูชอบทานแต่ของเปรี้ยว ๆ ตอนนี้น้ำหนักหนูได้ ๑๑.๕ กิโลกรัม...

 

 

เจ้าฟ้าครามชอบแหงนหน้ามองเพดานด้านบนของศาล ซึ่งย่าเงยหน้าขึ้นไปมองเพดาน จึงได้รู้ว่า...สวยมาก

นี่เอง ที่เจ้าฟ้าคราม ชอบแหงนหน้ามองตลอดเวลา...แล้วหนูก็บอกย่าว่า...สวย ๆ ๆ...

 

 

ภาพวาดและไฟที่สวยงามมาก อยู่ด้านบนของศาล...

 

 

เจ้าฟ้าครามมาที่นี่ ๒ ครั้งแล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งที่ ๒ ก่อนกลับกัน ย่าบอกหนูว่า พวกเราจะกลับกันแล้ว

หนูจะต้องทำอย่างไรบ้าง? เท่านั้นเอง หนูก็ยกมือขึ้นไหว้ เพื่อกราบลาสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช...

 

 

ออกจากศาลแล้ว พวกเราก็แวะไปกินส้มตำ อาหารโปรดของพวกเราที่ร้านตลาดริมปิง ส่วนเจ้าฟ้าคราม

กินได้ไม่ค่อยมาก คือ ก๋วยเตี๋ยว + ลูกชิ้น นั่นเอง..เสร็จแล้ว พวกเราก็ขับรถยนต์กลับบ้าน มาถึงบ้านที่พรหมพิราม

ก็ปาเข้าไป ๑๕.๓๐ น. นับเป็นกิจกรรมของครอบครัวของพวกเราที่ทำกันในวันหยุดนักขัตฤกษ์ ซึ่งนาน ๆ ที

ที่พวกเรา แม่ - ลูกได้อยู่ร่วมกัน...สำหรับพ่อเร ขออยู่เป็นเพื่อนตา เนื่องจากพ่อจะไม่ค่อยชอบออก

ไปไหน - มาไหนด้วย พ่อเรจะชอบอยู่กับบ้านมากกว่า...

 

 

 

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ หมอเปิ้น

[ครูทิพย์]

• มาให้กำลังใจค่ะท่าน บุษยมาศ
• หวังว่าท่านคงจะสบายดีนะคะ

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ครอบครัวไปด้วยกัน เป็นบรรยากาศที่ดีค่ะ