เพียงหญิงไท...ฅนหนึ่ง
ซึ่งกำลังดำเนินชีวิตขาลง
...
ทุกวันคืน...
มีธรรมชาติเป็นเพื่อนเสมอๆ
แล้วก็จักรยานเก่าๆคู่ใจ
ไว้ปั่นช้าๆ...ชื่นชมเพื่อนธรรมชาติ
สองข้างทาง...
...
ทางเดินชีวิต...
ก้าวไปเท่าที่มี
บางครั้งเดินไปหน้า
หลายครั้งเดินถอยหลัง
แต่ก็เท่าที่มี...
สุกบ้างดิบบ้าง
ตามประสาปุถุชนฅนไท
...
แด่ รอยยิ้มน้อยๆในใจ...เท่าที่มี
๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๕
ไม่มีความเห็น