สิ่งที่เราทำ คลิปผ่อนคลาย

พูดคุยกับคนรู้ใจ ดีเหมือนกัน

     ๑๘ ตุลาคม ๒๕๕๕ บ่ายโมง เมื่อคืนทำคลิปผ่อนคลาย เป็นสาระชีวิตของเราในช่วงของการพักผ่อน คือหลังจากส่งนักเรียนเข้าพักที่โรงแรมแล้ว ประมาณสองทุ่ม เรา (๗คน) มาคุยกันต่อที่ร้าน ตอง1 ในเมืองอยุธยา เป็นร้านที่มีเวทีให้ลูกค้าได้ร้องเพลงด้วย เราก็ร้อง ๒ เพลง คือ Ever Green Tree และ Why Do I Love So กะว่าจะนำไฟล์ขึ้น แต่ก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

     วันนี้ ๙ นาฬิกา เราก็พาภรรยามากินมื้อเช้าในตัวเมืองนครปฐม แวะไปที่ สพป. นครปฐม เขต ๑ ประสานงานเรื่องการจัดทำเว็บไซต์ของโรงเรียน (ยังทำกันไม่เป็น) ผู้อำนวยการโรงเรียนก็ฝากความหวังไว้กับเรา เรารึก็แก่แล้ว ไปอบรมปฏิบัติ จริงๆก็ไม่ทัน มึนไปเลย ดันทุรังต่อไป เส้นโลหิตจะแตกตายเพราะความเครียด ไม่คุ้มแน่ คนเราพอเข้าวัยชรา โรคภัยนานาก็มารุม โดยไม่ต้องเชิญ ทุกวันนี้ ต้องกินยาทั้งลดความดันโลหิต ลดไขมันในเลือด ป้องกันภูมิแพ้ (จมูกไม่ได้กลิ่น หอมแก้มภรรยาก็งั้นๆ) จากคลีนิคค่ายา ๑๐ วัน ๖๕๐ บาท เดือนหนึ่งก็เกือบ สองพัน แต่วางเฉยก็ไม่ใช่เรา พรุ่งนี้ให้ลูกเขยมาเรียนรู้กับผู้จัดการเว็บไซต์ของเขต

     เมื่อวานเห็นข่าวคืบหน้าเกี่ยวกับ การใช้ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่มีผลการพัฒนา มาใช้ประกอบการกำหนดตำแหน่งที่มีวิทยฐานะ เราก็ว่าดี น่าจะทำมาตั้งนานแล้ว ของเดิมต้องยอมรับว่า ที่ทำจริง สอนจริง มีเยอะ และที่ไม่ได้ทำ จ้างเขาทำ มี (รู้กันอยู่) ที่เราเห็นด้วยกับเกณฑ์ใหม่ เพราะผลงานได้จากคุณภาพของงานจริง ตามสโลแกนที่ว่า "สอนเป็น เห็นผล คนยกย่อง" ที่ผ่านมาทั้งชำนาญการพิเศษ เชี่ยวชาญ จำนวนไม่น้อยที่หาผลงานเชิงประจักษ์ไม่เจอ จนบางคนจำไม่ได้ว่าผลงานที่ตนเองทำนั้นคืออะไร(เพราะไม่ได้ทำเอง)

     มาถึงตรงนี้ ก็จะเริ่มมีคนแย้งว่า สาวไส้ให้กากิน เงินหลวงไม่ใช่เงินเรา อิจฉาเขาทำไม ฯลฯ เพราะอย่างนี้แหละการศึกษาของเด็กไทยจึงเละตุ้มเป๊ะ

     พอแล้ว...ไปผ่อนคลายกับคลิปผ่อนคลายของเรา...เชิญขอรับ

 

 

้