อิ่มเอมใจกับข้าวนึ่ง น้ำพริกหนุ่ม ณ ออสเตรเลีย

คงไม่มีนักเรียนไทยในต่างแดนท่านใด จะปฏิเสธว่าไม่อยากลองทำอาหารไทย หลายคนรวมทั้งผมต้องมาเรียนรู้การจ่ายตลาด เลือกซื้อของสดของแห้ง เพื่อมาจัดเตรียมสารพัดขั้นตอน ก่อนออกมาเป็นเมนูอาหารไทยที่แสนอร่อยและอิ่มอกอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูกครับ

ผมเองไม่ค่อยจะมีฝีมือทำอาหารไทย แต่มีความถนัดในการรับประทาน ช่วยเป็นลูกมือ และที่ถนัดสุดๆ คือการได้รับเกียรติล้างจานครับ เพื่อนๆของผมที่เป็นพ่อครัวแม่ครัวใหญ่ หลายท่านมีประสบการณ์ช่วยทางบ้านที่เปิดขายอาหารไทยจนมีชื่อในเมืองไทย หรือบางท่านได้ผ่านการทำงานในภัตตาคารระดับห้าดาวในประเทศอื่นๆ แล้วมาทำวิจัยต่อที่นี่ ทำให้เป็นบุญปากของพวกเราในเมือง Perth, Westrern Australia

การทำอาหารและรับประทานอาหารร่วมกัน (Meal preparation and participation) สร้างความสุขในระดับสนองความพึงพอใจของแต่ละคน (Need satisfaction) และในระดับเรียนรู้สัมพันธภาพทางสังคมร่วมกัน (learning skills in social relationship or socialization) บางท่านอาจเคยได้ยิน Cooking as a therapeutic leisure คือการนำบางขั้นตอนของการทำอาหารมาใช้ฝึกทักษะทางสังคมในผู้ที่มีความผิดปกติทางจิตสังคม

เกริ่นมาซักนาน ท่านผู้อ่านคงอยากรู้แล้วว่าเมนูมื้อเย็นของพวกเราคืออะไร “อาหารพื้นเมืองลานนา” ได้แก่ ข้าวนึ่ง น้ำพริกหนุ่ม ไส้อั่วทอด ซี่โครงหมูทอด ไก่ทอด หมูยอนิ่ง แคบหมู ส้มตำปู ตำซั้วขนมจีน ตบท้ายด้วยสาคูแคนตาลูบปั่น เป็นไงครับท่านผู้อ่าน นึกถึงภาพของการยกร้านเฮือนเพ็ญในเมืองเชียงใหม่ หรือร้านฝายหินในมอชอ มาตั้งสาขาสองที่ออสเตรเลียครับท่าน ผมเองก็เป็นเด็กกรุงเทพฯ ที่ย้ายไปร่ำเรียนเป็นลูกช้างมอชอ ก็ยิ่งอิ่มเอมใจเป็นพิเศษ ทำให้หวนคิดถึงสมัยเป็นนักศึกษาละอ๋อน เรียนตีนดอยนครภูพิงค์ ที่เต็มไปด้วยไออุ่นของคนเมือง อู้คำเมือง รำ (อร่อย) อาหารเมือง ที่สำคัญผมคิดถึงเพื่อนๆสมัยเรียน นานเกือบสิบปีแล้วครับที่ผมเรียนจบปริญญาตรีและก็ยังคงเรียนเอกในออสเตรเลีย

ถ้าอยู่ที่เหนือจริงๆ คงต้องมีขันโตกอื่นๆ เช่น ผักต้ม แกงฮังเล แกงโฮะ สงสัยคืนนี้ผมก็ต้องนอนหลับพุงกางแน่ๆ เพราะทานไปหนึ่งจานแต่หลายรอบครับ ฮ้าๆ

เขียนใน GotoKnow โดย กิจกรรมบำบัดจิตสังคม
ใน กิจกรรมบำบัดศึกษา

คำสำคัญ (Tags): #activity#social

หมายเลขบันทึก: 50595เขียนเมื่อ 18 กันยายน 2006 07:42 น. ()แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน 2012 21:13 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (7)

จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร

เขียนเมื่อ 18 กันยายน 2006 07:47 น. ()

นึกถึงร้านเพ็ญ เราก็นึกถึงบรรยากาศแบบพื้นเมือง ข้าวนึ่ง น้ำพริกหนุ่ม...ผมไปบ่อยเพราะเงียบสงบดี

ฝายหิน ดินแดนอาหารที่อร่อย มีทุกอย่างที่นี่ ที่สำคัญราคาถูก

ช่วงสองสามวัน มี นศ. รุ่นน้อง(ป.โท) มาฝึกงานภาคสนามโดยการลงชุมชนเรียนรู้ รู้สึกเรียน ป.ตรี เทคนิคการแพทย์ ที่ มช.ผมยกตัวอย่างเรื่องของ Pop ให้ฟังด้วย เพื่ออยากให้กำลังใจเขาครับ

...........................

ดีจังครับ กินอาหารพื้นบ้านล้านนา ที่เมืองเพริ์ท ...