@@สัมผัส.....เย้า@@
ชนเผ่าที่ได้ใกล้ชิดอีกหนึ่งชนเผ่าคือชาวเย้า หรือพวกเขาจะเรียกตัวเองว่า...เมี่ยน.... พวกนี้โชคดีหน่อยที่มีบ้านเรือนอยู่ติดกับโรงเรียน เด็กเลยไม่ต้องลำบากในการเดินทางเหมือนพวกอีก้อ ลักษณะบ้านเรือนก็ดูดีและสะอาดสะอ้านส่วนใหญ่จะปลูกคร่อมดินที่ปรับเรียบมีทั้งครอบครัวเดี่ยวและครอบครัวขยาย ปัจจุบันกลายเป็นคนเมืองกันไปหมด คือมีทั้งบ้านไม้และบ้านปูน
เด็กนักเรียนที่นี่ส่วนใหญ่จะสร้างความปวดหัวให้กับพวกครูมากในเรื่องการเหยียดเผ่า อาจจะได้รับการปลูกฝังมาจากทางบ้านหรืออย่างไรไม่ทราบเพราะจะแสดงออกเลยว่า....ไม่อยากอยู่ใกล้อีกเผ่าหนึ่ง krigui เลยจับมานั่งคู่กันแล้วทำกิจกรรมด้วยกัน จนสามารถปรับตัวและกลมกลืนกันได้ แต่.....เหนื่อยนะ เด็กพวกนี้มีโอกาสดีกว่าอีกเผ่าเพราะมี...วัดอุปถัมภ์....ถ้าหากใครมีแววฉลาดและเรียนดี ทางเจ้าอาวาสจะส่งไปอยู่บ้านเด็กราชวิถีพร้อมส่งเสียให้เรียนจนจบ ส่วนมากเรียนเป็นครูที่หมู่บ้านจอมบึง จบออกมาก็กลับมาสอนที่บ้านของตนเอง ตอนที่ไปอยู่นั้นมีอยู่สองคนที่เป็นครูชนเผ่าแท้ๆ
ครูผู้หญิงที่มาสอนที่นี่จะได้วิชาิพิเศษอีกหนึ่งอย่างคือการปักผ้าแบบเย้า เพราะผู้หญิงในหมู่บ้านหากว่างก็จะนั่งปักผ้าขาย เป็นรายได้เสริมอีกทาง พวกครูเลยมีความคิดว่าควรใช้จุดนี้ให้เกิดประโยชน์โดยการให้เด็กนักเรียนปักผ้ามาส่ง ทางโรงเรียนจัดการเรื่องอุปกรณ์ให้ การปักผ้าที่นี่ปักจากด้านหลังผ้าแล้วให้ลายโชว์ด้านหน้า ใหม่ๆก็งงแสนงงพอฝึกบ่อยๆเข้าก็ชินและเริ่มคล่อง ดังนั้นพอมีเวลาว่างปุ๊บทั้งครูทั้งนักเรียนเป็นล้อมวงกันก้มหน้าก้มตาปักของใครของมัน เสร็จแล้วก็เย็บออกมาเป็นเข็มขัดมั่ง พวงกุญแจ กระเป๋าน้อยๆ พอมีนักท่องเที่ยวเข้ามาก็ขายให้นักท่องเที่ยว เป็นรายได้ที่สองของโรงเรียน ( นอกจากขายก๋งจากบันทึกสัมผัส....อีก้อ ) พวกเราจึงมีค่าใช้จ่ายสำหรับกิจกรรมของโรงเรียนโดยไม่ต้องไปเดือดร้อนใคร ขนาดเพื่อนตำรวจผ่านมาปฏิบัติราชการลับแล้วแวะมาทักทาย krugui ยังชวนเพื่อนนั่งข้างสนามคุยไปด้วยปักผ้าไปด้วย คริคริ
ช่วงเวลาที่สนุกสุดๆของเด็กๆ ( รึของครูด้วยหนอ ) เป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ของพวกเขา ( ทั้งเย้าทั้งอีก้อพร้อมกัน ) จะเป็นอันรู้กันว่าต้องหยุดการเรียนการสอนไปโดยปริยายเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เพราะไม่มีเด็กมาเรียนหรือมีก็แค่ไม่กี่คนที่เป็นเด็กชาวเรา ( เด็กพื้นราบมีแค่ร้อยละ 20 ) แล้วเด็กชาวเราก็จะเป็นอีแิอบ ( แอบหยุด ) ไปกับเขาด้วย แต่ครูยังคงมาตามปกติเพราะจะต้องไปเป็นแขกรับเชิญตามบ้านต่างๆในหมู่บ้านทั้งสองเผ่า ห้ามลำเอียงห้ามเบี้ยวเด็ดขาดเดี๋ยวผีจะโกรธ ( ผีบ้านผีป่าผีเขาและสารพัดผีตามความเชื่อ ) แทบทุกบ้านจะล้มหมูเพื่อนำมาทำเป็นอาหารเลี้ยงกัน ไฮไลท์ของงานคงเป็นน้ำขาวๆที่ทำจากข้าวโพด มันสุดแสนจะร้อนแรงและซู่ซ่าวาบๆตั้งแต่เข้าปากไปจนถึงท้องนั่นเชียว เขาจะเทใส่จอกเล็กๆแล้วเวียนไปรอบวง ฉะนั้นตลอดสัปดาห์จะมีแต่เสียง....กัมเปยๆๆๆ......
อีกประเพณีหนึ่งที่ได้สัมผัสคือพิธีแต่งงาน ถ้าเป็นแต่งงานเล็กก็คือชายแต่งเข้าบ้านหญิง แต่หากเป็นแต่งงานใหญ่ก็คือหญิงแต่งเข้าบ้านชาย ชายเป็นใหญ่ในบ้านเหมือนกับอีกหลายๆชนเผ่าทั้งหลาย การแต่งงานใหญ่จะฉลองกันสามวันสามคืนและมีพีธีกรรมที่ละเอียดทุกขั้นตอน แล้วก็มีการกินเลี้ยงเหมือนการแต่งงานโดยทั่วๆไป แต่ต้องใช้เวลาเตรียมตัวเป็นปีหลังจากชายหญิงหมั้นกันแล้วเพราะหญิงจะต้องปักชุดแต่งงานด้วยด้ายที่ฝ่ายชายมอบให้มา ส่วนชายก็ต้องเลี้ยงหมูเลี้ยงไก่เพื่อเตรียมไว้เลี้ยงแขกให้เพียงพอ ค่าใช้จ่ายจึงค่อนข้างสุง
ปัจจุบันความแตกต่างทางเชื้อชาติและเผ่าพันธุ์แทบจะไม่หลงเหลืออยู่แล้ว ยังคงเหลือแต่ประเพณีและวัฒนธรรมของชนต่างเผ่าที่ยังคงอนุรักษ์ไว้ บางสิ่งบางอย่างทั้งคนชาวไทยภูเขาและคนพื้นราบแทบจะกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ชาวเขาก็ลงมาประกอบอาชีพทางพื้นราบมากมาย ชาวเราก็ไปท่องเที่ยวดูวิถีชีวิตชาวดอยได้สัมผัสบรรยากาศอันแสนจะชื่นมื่น นับว่าเป็นความอบอุ่นที่แสนประทับใจ.......
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
ความเห็น (26)
- ผ้าที่คล้องคอสีแดงดูเป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่น ดูดี ชอบมากแต่ไม่รู้ความหมาย
- มีอยู่ช่วงหนึ่งญาติพี่น้องที่บ้านนิยมซื้อผ้าลายปักของเย้ามาประดับชุด ทำให้ดูมีราคา
- เคยขึ้นไปร่วมวงบนดอยจนเมาน้ำข้าวโพด ลงจากดอยไม่ได้
- เดี๋ยวนี้ชาวเขาส่วนใหญ่เปลี่ยนเป็นชาวเรามากแล้ว แม้จะอยู่ไกลๆถึงอำเภอแม่ฟ้าหลวงเชียงราย ก็เปลี่ยนแปลงไปมาก ครับ
- ขอบคุณที่นำเรื่องราวของชาติพันธุ์ มานำเสนอให้ได้เรียนรู้
วันที่ 4 พย.55 นี้พี่ว่างไปเชียงดาวได้ไหมค่ะ น้ำสมุนไพรมาฝากค่ะ
ภาพสุดท้ายน่ารักดีเนอะคะ^__^
สวัสดีค่ะ 
สันติสุข สันติศาสนสุข
ไม่ใช่ผ้าคล้องคอนะคะมันเป็นส่วนคอเสื้อของพวกผู้หญิง ส่วนมากทำมาจากไหมพรม
หน้าหนาวจะให้ความอบอุ่นมาก
เพราะความยากของการปักผ้าจึงทำให้ดูดีมีราคาและมีเสน่ห์ ถ้ากางเกงปักทั้งตัวราคาก็หลายตังค์เหมือนกันค่ะ..
ถูกแล้วค่ะเหล้าข้าวโพดของเขาร้อนแรงดีจริงๆ ใครที่ว่าคอแข็งๆยังยกธงยอมแพ้มาแล้วหลายคน ครูผู้ชายบางคนขี่รถเครื่องกลับบ้านไม่ถูกทางเลย.........
เด๊ี๋ยวนี้กลายเป็นชาวเราไปหมดแล้วเพราะความเจริญมันไปถึง ชาวเขาก็หันมาแต่งตัวเหมือนชาวเรา ส่วนชาวเราก็ไปเสาะแสวงหาผ้าชาวเขาลายสวยๆมาตบแต่งเสื้อผ้า โลกไร้พรมแดนจริงๆ
สวัสดีค่ะ 
กานดาน้ำมันมะพร้าว
ขอบคุณมากนะคะสำหรับน้ำดีมีประโยชน์ แต่ลดหวานหรือไม่ใส่หวานเลยเป็นดีที่สุดนะคะ
สวัสดีค่ะน้องอิง 
ชาดา ~natadee
เด็กไม่ว่าชาติไหนเผ่าพันธุ์ไหนก็น่ารักดูบริสุทธิ์ไปหมดนะคะ
ขอบคุณที่นำเรื่องเล่าดีๆ มาฝากค่ะคุณครู
สวัสดีค่ะ 
ครูทิพย์
สัมผัสได้จริงๆเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนแล้วค่ะ ปัจจุบันทันสมัยมากขึ้นไม่ได้กลับไปเยี่ยมเลย
น่าสนใจมากค่ะ..ต่างเผ่าพันธ์ุ..หากมีช่องทางเชื่อมร้อยไมตรี..ความสามัคคีย่อมเป็นที่หวังได้..
สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ 
นาง นงนาท สนธิสุวรรณ
ได้สัมผัสจริงๆแค่ สองเผ่านี่เท่านั้น ส่วนเผ่าอื่นๆรู้จักบ้างแต่ไม่ได้ลึกซึ้งค่ะ
สำหรับช่วงหลังๆไม่เกินสิบปีมานี่ ส่วนมากจะเจอพวกไทยใหญ่ พม่า หรือกะเหรี่ยงบ้างเท่านั้นค่ะ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ
-สวัสดีครับครู..
-แวะมาเยี่ยมสัมผัส..เย้า.
-เคยได้อ่านหนังสือเรื่องหนึ่ง "อ้อมกอดแห่งขุนเขา"
-ชอบ ๆ "ลานสาวกอด"ครับ....555
-พิธีการแต่งงานมีรายละเอียดเยอะมาก ๆ
-เดี๋ยวต้องหาเวลากลับไปอ่านอีก...
-วันนี้เก็บภาพงานกล้วยไข่มาฝากครับ..
สวัสดีค่ะ 
kunrapee
ขอบคุณที่แวะมาทักทายเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะ 
เพชรน้ำหนึ่ง
แหมๆๆชอบลานสาวกอดเหมือนครูชายในโรงเรียนเลย
สมัยก่อนมันมีจริงๆนะคะ พวกหนุ่มชาวเราขึ้นไปเที่ยวกันเยอะ
มันเป็นของชาวเผ่าอีก้อค่ะไม่ใช่ของชาวเผ่าเย้า......
พีธีแต่งงานมีรายละเอียดเยอะจริงด้วยเลยไม่สามารถนำมาเขียนได้
เคยไปร่วมพิธีกับเขา ขณะนั่งรอหมดน้ำไปหลายแก้วเหมือนกัน
ชนเผ่าเย้านี่ถือว่าสะอาดที่สุดในทุกชนเผ่าเลยนะคะ....
อยากเห็นของจริงจังเลย
- พี่ครูครับ
- ชุดชาวเย้าน่ารักมากๆ
สวัสดีค่ะ 
Jamlong NFE Kalasin
ขึ้นมาทางเหนือหลายๆที่รับรองได้เจอของจริงแน่ค่ะ
แต่ปัจจุบันก็เปลี่ยนแปลงไปเยอะ.....
น้องจิตอาสา 
ขจิต ฝอยทอง
จะชมสาวๆว่าน่ารักใช่ไหมเนี่ย แต่แกล้งเฉไฮไปถึงชุดโน่น.....
ชุดเต็มๆของทุกชนเผ่าล้วนน่าสนใจในความมีเอกลักษณ์และความโดดเด่น
บางชนเผ่าใส่แล้วบอกความหมายของสิ่งที่สวมใส่ได้ด้วย
ศึกษาวิถีชีวิตของพวกเขาแล้วจะทึ่งค่ะ...
- ชุดน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
- สวัสดีวันเสาร์ครับ
- แต่ละชนเผ่ามีวิถีชีวิตที่เป็นเอกลักษณ์บ่เหมือนไผ คนทั่วไปอาจผ่อได้จากการแต่งตั๋ว ว่ามาจากดอยแต่บ่ฮู้ว่าเผ่าไหน สมัยนี้ตามร้านอาหาร ตี้ท่องเที่ยว จะหันมีคนแต่งตั๋วเป๋นเผ่าต่างๆ มาถ่ายฮูบเป๋นตี้ระลึก เป๋นก๋านหาร่ยได้แห่มตางนึ่งครับ
- ตางเหนือบ้านเฮามีวัฒนธรรมตี้หลากหลาย โดยเฉพาะชนเผ่าต่างๆ ตี้บ่มีในตี้อื่น น่าสนใจ๋ครับ
น้องชำนาญ 
ชำนาญ เขื่อนแก้ว
สวัสดีเช้าวันเสาร์เช่นกันเจ้า
บ้านเฮายังคงมีเอกลักษณ์ในเรื่องดอยและชนเผ่าตี้สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวมาแอ่วได้เสมอ โดยเฉพาะหน้าหนาวตี้กะลังจะมาถึง
แต่น่าเสียดายตี้ต๋อนนี่มันป๋นกั๋นไปหม๋ดบ่าฮู้ว่าเผ่าไหนเป๋นเผ่าไหน
หาเอกลักษณ์บ่าไค้ป่ะแล้วเน้อ....
ขอบคุณอีกครั้ง
|
|
กานดาน้ำมันมะพร้าว |
|
|
kunrapee |
 |
Princess Ae (Eng) |
 |
Sila Phu-Chaya |
 |
...Dr. Ple |
|
|
ครูทิพย์ |
 |
สามสัก(samsuk) |
|
|
ขจิต ฝอยทอง |
 |
tuknarak |
|
|
Jamlong NFE Kalasin |
|
|
ชาดา ~natadee |
|
|
ชำนาญ เขื่อนแก้ว |
|
|
นาง นงนาท สนธิสุวรรณ |
|
|
หนูรี |
|
|
เพชรน้ำหนึ่ง |
|
|
บุษยมาศ |
|
|
ปณิธิ ภูศรีเทศ |
|
|
กอหญ้า |
|
|
อ.นุ |
|
|
Dr. Pop |
|
|
สันติสุข สันติศาสนสุข |
|
|
โอ๋-อโณ |
|
|
โสภณ เปียสนิท |