บันทึกที่สามนี้ได้เนื้อหาครบถ้วนยกกำลังสอง เพราะได้คุณ nidnoi เข้ามาเติมเต็มใน คห. ท้ายบันทึกอีกด้วย.....
โครงการในทุกวันนี้ถือเป็นงาน “routine” ซะแล้ว
ไม่ได้คิดทำเพราะหวังรางวัลใดๆ ไม่ได้ทำตามแฟชั่น ไม่ได้ทำเพราะเห็นเพื่อนเขาทำกัน.....
แต่ทำเพราะเห็นว่าเกิดประโยชน์ต่อผู้ป่วย.....จึงได้ทำกันต่อเนื่องเป็นธรรมชาติ จนกลายเป็นขั้นตอนหนึ่งของ "งานประจำ"ไปเลย...
เห็นสอดคล้องอย่างยิ่งคะ...
กะปุ๋มเคยโดนตั้งคำถามเหมือนกันคะว่า..."งานประจำก็ส่วนงานประจำ...งานโครงการก็ส่วนงานโครงการ...ทำไมต้องมารวมกัน"...แต่กะปุ๋มมองว่าเราไม่ควรมองแยกส่วน..หากแต่เราหลอมรวมให้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตการทำงานได้..จะยอดเยี่ยมเลยคะ...
...
และเพราะอะไรก็ไม่ทราบนะคะ...ทำไมกะปุ๋มถึงชอบตามอ่านงานของชาวพยาธิ มอ.จังเลย...555...มี tacit K. มากมายเลยที่ทำให้กะปุ๋มได้เรียนรู้..ทั้งกระบวนการคิด และการทำงาน...
ขอชื่นชมคะ...ชื่นชม
*^__^*
กะปุ๋ม
พี่เม่ย ค๊ะ หลังจากตัวเองเสร็จสิ้นภารกิจ จากการเป็นคุณลิขิต เลยให้รางวัลตัวเองด้วยการหยุดเขียนและหยุดอ่าน เสาร์-อาฑิตย์ (อยากรู้ว่าตัวเองติด blog รึเปล่า ? --แหะ ๆยอมรับว่า คิดถึงค่ะ แต่ทนได้ ) พี่เม่ยอย่าเพิ่งเหนื่อยอ่านซะก่อนน๊ะค๊ะ และเห็นด้วยกับพี่ nidnoi จัง ว่าถ้าพี่นุชได้มาเล่าเรื่องงานที่ OPD ใน blog ล่ะก็สนุกแน่