วันนี้นึกอยากเขียนบันทึก เพราะความรู้สึกแบบนี้ มันมีมานาน แต่ไม่แน่ใจว่าเค้าเรียกกันว่าอะไร....อิอิ การที่เรามีใครสักคน เป็นกัลยาณมิตรที่ดี เป็นคนที่จริงใจ เข้าใจเรา และให้กำลังใจเสมอ เวลาที่เจอปัญหาหรือว่าเรื่องหนักๆ มากกว่านั้นยังเป็นคนที่ช่วยปลดพันธนาการจากกรรม โดยเอื้อให้เราเห็นชัดว่า ตัวเองติดอยู่กับปัญหาอะไร ติดข้องอย่างไรบ้าง เพราะบางครั้ง การที่เราอยู่คนเดียวเรามักจะไม่ค่อยตระหนักรู้ถึงนิสัยตัวเอง เพราะใช้ชีวิตอยู่ภายใต้นิสัยเหล่านั้น แค่รู้ว่ายังมีคนคอยเฝ้าดูอยู่ ก็รู้สึกดี หากว่าจะมีบททดสอบที่ยากกว่านี้ ใจจะดีได้...อย่างไร หากไม่มีเธอ........ ^-^
ขอบคุณเพลงจากinternet (บอยพีช)
สมัยโบราณ เขาเรียก ขวัญ ขวัญจะเฝ้่ามองดูเรา เป็นห่วงเราเสมอ ส่วนเรามักไม่สนในความเป็นห่วงนั้น เพราะมันมองคนละมุม ส่วนขวัญของเราจะเป็นใครนั้นก็อีกเรื่อง