"เทพธิดาแห่งฤดูกาล"
มีผู้หญิงคนหนึ่งบ่อยครั้งเธอจะไม่ค่อยพูดอะไร ผมจึงชอบแอบมองเธอเฉยๆ อยู่อย่างนั้น ควางเงียบมันทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่น่่าค้นหา สงบเยือกเย็นเหมือนหญิงสาวในฤดูหนาว แต่เมื่อเธอเริ่มพูดจา เธอจะค่อยๆ ปล่อยอดีตในความทรงจำที่สวยงาม เหมือนดอกไม้ที่กำลังแย้มบาน กลุ่มคำปะปนไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกนึกคิด ผมรักที่จะนั่งฟังเธอพูดพร่ำไปเรื่อยๆ เธอประดับประดาคำพูดของเธอด้วยเฉดสีต่างๆ เหมือนถ้อยวลีนั้นเป็นฤดูร้อนที่มีสีสรรค์ อบอุ่นและสวยงาม คราวมื้อที่เธอยิ้มเยาะเย้ยพร้อมกับคำฮึมฮำ ด้วยบางอย่างที่เธอไม่สบกับความรู้สึกนึกคืดที่สมควรต่อตรรกะของเธอ คำสบทเหล่านั้นนับเป็นลีลาสถ้อยคำที่เคลื่อนผ่านฟ้าอากาศอย่างนุ่มนวลแต่ หนักแน่น ด้วยอารมณ์สุดโต่งตรงนั้นบังคับเธอเปล่งเสียงออกมา เธอคงเป็นฤดูฝนที่หลั่งไหลไปทั่วฟ้า เมฆกำกับไม่ได้และเธอเองก็เช่นกัน ณ ตอนท้ายก็จะสงบลงไปเช่นกันด้วยความเต็มใจ แค่ผมได้นั่งมองถ้อยคำเหล่านั้นก็มีความสุขและอิ่มเอมใจ ทุกครั้งที่ได้นั่งฟังเธอ
ไม่มีความเห็น