มุมมองของเม็ดทรายในรองเท้ากับการนัดชุมนุมใหญ่ของกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย 20 ก.ย. 2549

ทุกอย่างมีต้นสายปลายเหตุ มีที่มาที่ไป  แต่มุมมองของคนนั้น ต่างกันไป เช่นเดียวกับอีกหลายคน ที่ไม่กล้าที่จะมีมุมมองเลย

 

เรื่องของการเมืองไทย การชุมนุมใหญ่ 20ก.ย.2549 กับบันทึกนี้ที่หยิบมาเล่าสู่กันฟัง..ก็เท่านั้น

การเกิดขึ้นของพันธมิตรฯ เพื่อต้องการตรวจสอบในสิ่งที่ไม่ยอมให้มีการตรวจสอบ.., ต้องการชูจริยธรรม ความซื่อสัตย์สุจริตของผู้บริหารประเทศไทย ที่หลายคนได้ยินประเด็นข่าวความไม่โปร่งใสต่างๆ แต่หลายคนก็เพิกเฉย เหมือนยินยอม พร้อมใจให้มีการทำผิดนั้น ต่อไป  ยอมประนีประนอมกับความไม่ถูกต้อง

ข่าวการชุมนุมใหญ่ของพันธมิตรฯ ถูกสื่อของรัฐ สร้างภาพให้ดูน่ากลัว เพราะประเด็นข่าวที่นำมาเผยแพร่ มักเป็นประเด็นที่ตรึงเครียดต่างๆ หรือขยายประเด็นข่าวเพื่อสร้างจุดขายของข่าว มากเกินไป

แต่การแสดงออก เป็นสิทธิขั้นพื้นฐานของบุคคลต่างๆ

 

บรรยากาศการชุมนุมใหญ่ ที่มีองค์กร หน่วยงานเอกชน กลุ่มนักศึกษา กลุ่มวิชาชีพ แพทย์ พยาบาล ฯลฯ มาตั้งเต้นท์ภายในบริเวณที่มีการชุมนุม ให้ความรู้และบริการต่างๆ ดูแล้วไม่ต่างจากงานนิทรรศการออกร้านทั่วๆไป นอกจากนั้น เบื้องหลังการชุมนุม ยังพบกับบรรยากาศแห่งน้ำใจ , ความช่วยเหลือต่างๆ , ความสามัคคี มิตรภาพของมิตรใหม่ การเอื้อเฟื้อแบ่งปันกัน

ถ้าผู้สนับสนุนของทั้งสองฝ่าย มีหัวใจเอื้ออาทร มีสติ คงไม่เกิดเหตุรุนแรงเหมือนที่เชียงใหม่, เช็นทรัลเวิลด์, พารากอน, หรือการชุมนุมที่หน้าอาคารเนชั่นทาวน์เวอร์

ข่าวการชุมนุมของพันธมิตร ฯ หลายคนที่รับฟังจากสื่อ รู้สึกว่าดูรุนแรง ก้าวร้าว เมื่อไหร่จะเลิกกันเสียที ในขณะที่คนที่ไปร่วมชุมนุม ก็อยากไปร่วมชุมนุมอีก

หลายคนใช้ความรู้สึก ตัดสินในสิ่งที่เกิดขึ้น ในขณะที่อีกหลายคน หาโอกาสเข้าไปสัมผัสในเหตุการณ์ แล้วจึงค่อยตัดสินในสิ่งที่เกิดขึ้น

หลายคนทนต่อความร้อนไม่ไหว อยู่ในที่ไม่สะดวกสบายได้ไม่นานนัก ในขณะที่อีกหลายคน นั่งๆนอนๆบนพื้นถนนที่ยังคงมีความร้อนสะสมอยู่ในตอนเย็นๆได้เป็นเวลาหลายชั่วโมง

สำหรับหลายคน แค่รู้สึกว่ามีเม็ดทรายเล็กๆอยู่ในรองเท้า  ก็รีบถอดรองเท้า เคาะเม็ดทรายออก  ในขณะที่อีกหลายคน เม็ดทรายในรองเท้าเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับพวกเขาไปเลย