รวมกลอนวันเกษียน
กลอนที่นำเสนอนี้เป็นกลอนที่ครูภาทิพเขียนลงหนังสือที่ระลึกของครูเกษียณอายุราชการ “สุดเส้นทางช่างปั้น” ๒๕๕๕ และกลอนประกอบการบรรยายการนำเสนอVTR ของโรงเรียนสุราษฎร์ธานี
แสงงาม....นามประภาศรี
เพราะทุกก้าวที่ย่างล้วนสร้างสรรค์ จึงคว้าฝันชื่นชมล้วนสมหวัง
เมื่อเป็นศิษย์เด่นดีมีพลัง เมื่อคราวครั้งเป็นครูก็คู่ควร
เมื่อเติบโตเปลี่ยนสายฝ่ายบริหาร ฝากผลงานมากมีมิสงวน
รางวัลมีตีตราค่าเลิศล้วน ให้มิตรมวลชื่นชมสมใจจินต์
เกาะสมุย “ศูนย์วัฒนธรรม”ทำก้าวหน้า สู่พังงา “สตรี”ที่ถวิล
“จริยธรรมดีเด่น” เช่นชีวิน นำศาสตร์ศิลป์สรรค์สร้าง “รางวัลพระราชทาน”
“ผู้บริหารดีเด่น” เห็นคุณค่า “ปฏิรูปการศึกษาดีเด่น” เห็นหลักฐาน
“๕ส.”กิจกรรมทำเชี่ยวชาญ “เก้า”ตระหง่านเลื่อนซีที่ระนอง
สุราษฎร์พิทยามาคืนเหย้า “๕ ส”เข้าพัฒนาน่ายกย่อง
“กิจกรรมแนะแนว”แววเรืองรอง กี่กิจกรรมตริตรองครองรางวัล
“ป้ายงานพฤกษศาสตร์” ก็สาดแสง สืบแสดงความภักดีที่รังสรรค์
เมื่อทำดีดีมาหาเร็ววัน โยกย้ายผันนิวาส “สุราษฎร์ธานี”
เพียงหกปีปลายงานการสร้างสรรค์ ฝากรางวัลย้ำค่า “ประภาศรี”
“Family Funrun”นั้นเข้าที “ป้ายสวนพฤกษ์”ความภักดีมิเปลี่ยนแปลง
“๑๐๐ ปี ครูลำยอง”ครองคำขาน คืออาคารน้ำใจไม่แอบแฝง
เมื่อเครือข่ายฯศรัทธาพาร่วมแรง ต่างปรับแต่งอาคารตระการตา
“โรงอาหารฯ” “อาคาร ICT” ชี้ชัด “ประภาวิวัฒน์” ลานดนตรี ที่หรรษา
“ศูนย์สุขภาพฯ”ปรับเอื้อเพื่อพัฒนา ชุมชนมาร่วมใช้ได้บริการ
“ศูนย์ IT” พร้อมสรรพรับอาเซี่ยน ครูต่างชาติแลกเปลี่ยนเวียนสื่อสาร
“โรงเรียนรางวัลพระราชทาน” สองผลงานยิ่งใหญ่ในชีวิต
“สมศ.”รอบที่สามตามตรวจสอบ ถูกระบอบมาตรฐานการผลิต
“ระบบช่วยเหลือฯ”ดีเด่นเป็นคนคิด ภารกิจสุดท้ายให้ชื่นชม
อิสริยาภรณ์ “มหาวชิรมงกุฎ” เกียรติยศสูงสุดแสนเหมาะสม
เป็นอาภรณ์ล้ำค่าน่านิยม ผลงานบ่มที่ผ่านมาค่าควรครอง
หลังเกษียณยังสืบสานการศึกษา สสค.เชิญมาจึงสนอง
ครูสอนดีสร้างสรรค์ตามครรลอง เป็นผู้ทรงคุณวุฒิของครูสอนดี
ประภาศรีแสงงามตามนามขาน งามผลงานย้ำค่าประภาศรี
ทั้งงามเกียรติงามยศปรากฏชี้ คือสตรีเพชรน้ำหนึ่งซึ่งน้ำงาม
จากหนังสือ “สุดเส้นทางช่างปั้น ๒๕๕๕
ครูภาทิพ ศรีสุทธิ์
แด่คุณครู...ผู้เกษียณ
เจ็ดแสงงามส่องแสงแต่งศิษย์สรรค์
ประจวบวันเวลาคราเกษียณ
ล้วนงดงามด้วยความดีที่เพาะเพียร
จึงจดเจียรย้ำค่าว่า “ครูดี”
ผอ.ประภาศรีแสงงามตามนามขาน
งามผลงานย้ำค่าประภาศรี
ทั้งงามเกียรติงามยศปรากฏชี้
คือสตรีเพชรน้ำหนึ่งซึ่งน้ำงาม
ครูยุพาจูงพงศ์ทรงคุณวุฒิ
สาวอักษรเยี่ยมยุทธเกินจะหยาม
AFS,EP พี่ติดตาม
ใครซักถามความรู้ไซร้ได้ทุกครา
ครูสุวิทย์มีสุวรรณสรรค์สร้างแคมป์
ค่ายอังกฤษจึงแจ่มด้านภาษา
เป็นนักร้องเสียงดีมีมนตรา
หกสิบปีเพียงอัตราหน้ายังเยาว์
ครูสุมนศรัทธาสุขสนุกคิด
สอนคณิตฯม.ปลายให้หายเขลา
เป็นคนตรงอะไรผิดคิดขัดเกลา
ถิ่นฐานเก่าชี้ชัดปัตตานี
ครูชวลีอักษรชื่นฟื้นฝันศิษย์
เธออุทิศน่าชื่นชมสมศักดิ์ศรี
เก่งแนะแนวตามแววศิษย์สัมฤทธิ์ดี
ชุดหลากสีกระโปรงบานยังพล่านตา
ครูจาวรีย์สติรักษ์รักสุขภาพ
ยังฉายฉาบรอยยิ้มขันยามหรรษา
เก่งลีลาศวาดลวดลายได้ทุกครา
ยางพารามากล้นจนร่ำลือ
ครูวิเชียรปาลโมกข์โบกลาด้วย
เอื้ออำนวยสุภาพชนคนนับถือ
สอน ม.หนึ่งเห็นผลจนระบือ
วิเชียรคือเพชรงามตามชื่อตน
เมื่อเกษียณขอทุกครูอยู่เกษม
มีชีวิตปรีดิ์เปรมประสบผล
ขอความดีที่สร้างมาพาบันดล
ครูทุกคนเกษมสุขทุกวันคืน
จากหนังสือ “สุดเส้นทางช่างปั้น ๒๕๕๕
ครูภาทิพ ศรีสุทธิ์
แด่คุณครู....ผู้เออร์ลี่รีไทร์
เจ็ดคุณครูเหนื่อยล้าขอล้าพัก
ลางานหนักวิชาการลางานสอน
ขอพอเพียงเพื่อพักกายใช่ตัดรอน
ขอพักผ่อนก่อนเวลาคราต้องการ
หนึ่งครูแอ๋วจันทิพา ผู้น่ารัก
เรื่องระเบียบประจักษ์นักเรียนขาน
เรื่องดูแลหนูหนูครูเชี่ยวชาญ
เห็นผลงานในระดับประทับใจ
สองครูด๊กวิไลพรสอนอังกฤษ
คนตัวนิดสวมเสื้อผ้าพาสดใส
กตัญญูดูมารดาชราวัย
ทุกเที่ยงไปเตรียมอาหารให้มารดา
สามครูแป้นศิริลักษณ์ขอพักบ้าง
หมายเยือนย่างเยี่ยมน้องแพรแม่พร่ำหา
อนาคตลูกสำคัญจึงสัญญา
แม่จะลาดูแลลูกถูกทำนอง
สี่ครูเสรีมีรถเท่เก๋น้ำเสียง
คาราโอเกะคอยเคียงกับเพื่อนผอง
สอนฟิสิกส์นานล้ำแสนช่ำชอง
ขอเที่ยวท่องทำสวนครวญเพลงคลอ
ห้าครูนิรมลคนอ่อนหวาน
จิตเจือจานใจดีมิต้องขอ
กตัญญูบุพการีมิรั้งรอ
จึงจำพอจากงานเพื่อมารดา
หกครูจี๊ดพจนาก็ลาด้วย
เพื่อจะช่วยกิจการด้านเสื้อผ้า
หวังกิจการลูกชายได้พัฒนา
เป็นร้านค้าเติบใหญ่ได้เงินงาม
เจ็ดครูวิทยาล้างานมานานแล้ว
สุขภาพเริ่มแผ่วเกินหักห้าม
จึงจำใจจากสิ้นถิ่นเขตคาม
เพื่อติดตามรักษากายให้สมบูรณ์
ขอความดีที่ครูทำนำสนอง
ได้ครอบครองเพียงสุขทุกข์สิ้นสูญ
คงความหนุ่มสาวล้ำเจิดจำรูญ
เพื่อนเกื้อกูลรอบข้างเช่นสร้างมา
จากหนังสือ “สุดเส้นทางช่างปั้น ๒๕๕๕
ครูภาทิพ ศรีสุทธิ์
กลอนประกอบบทบรรยาย “VTR”
บทนำ
“คงคุณค่าสง่างามตามแรงสรรค์
ด้วยช่างปั้นงดงามตามแรงศิลป์
คงผลงานเลิศล้วนชวนยลยิน
ด้วยผจงจากใจจินตน์ของคุณครู”
คือคุณครูคือผู้รู้คือผู้ปั้น
คือผู้เพาะคือผู้คั้นคือผู้เขียน
คือผู้ป้องผู้คุ้มครอง คือผู้เพียร
คือผู้เจียระไนหนู...ครูยุพา
.................................
“คือผู้ฟื้นความฝันผู้ปั้นศิษย์
ทุ่มแรงใจไปอุทิศไปเติมฝัน
ดุจเทียนฉายแจ่มจ้าค่าอนันต์
ศิษย์ผูกพันเทิดค่าบูชาครู”
.................................
“ใครกันนะคนนั้นคอยสรรค์สร้าง
ใครกันนะส่องทางสว่างไสว
ใครกันนะคอยจ้ำจี้พิรี้พิไร
คนที่ใส่ใจหนู....ครูสุมน”
“หมดเวลา เพียงหน้าที่ที่จำหมด
ยังปรากฏรอยผลงานการพร่ำสอน
รอยใส่ใจ รอยห่วงหา รอยอาทร
ยังย้ำย้อน ว่าครูนี้...มิหมดใจ”
“สองมือครู.....อยู่เบื้องหลังเฝ้ารังสรรค์
สองมือครู.....ล้วนแบ่งปันคอยช่วยเหลือ
สองมือครู....สู้งานการเอื้อเฟื้อ
ทุกหยาดเหงื่อ สร้างงานสวย.....ด้วยมือครู”
แด่ภารโรงไพฑูรย์ เวชกุล
“แม้มิใช่ฟันเฟืองที่เฟื่องค่า
ก็เป็นหนึ่งในบรรดาการขับเคลื่อน
คุณความดีที่ประสบไม่ลบเลือน
จะยังเตือนยังเน้นให้เห็นงาน”
เกษียณ...จากเหนื่อยล้ามาเกษม
เกษียณ...มาปรีดิ์เปรมพบสุขศานต์
เกษียณ....ตามระบบราชการ
ฝากผลงาน...ก่อนเกษียณพากเพียรมา
บทส่งท้าย
“สุดเส้นทางช่างปั้นแล้ววันนี้
หากมิสุดความดีที่มอบหมาย
สุดฝีมือสุดกำลังสุดแรงกาย
หากมิใช่สิ่งสุดท้ายเพื่อสังคม”
ความเห็น (2)
- มาคารวะครูที่เกษียณราชการทั้ง 7 ท่านด้วยครับ
- พี่สบายดีนะครับ
สวัสดีค่ะ ขอบคุณเจ้าของดอกไม้ทุกดอกค่ะ
ขอบคุณที่แวะมา ครูภาทิพสบายดีค่ะ
รู้สึกว่า การเข้าG2K ไม่ค่อยสะดวกเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า
หรือว่าครูภาทิพแก่ไปก็เลยใช้งานไม่ค่อยคล่อง
 |
...Dr. Ple |
 |
ขจิต ฝอยทอง |
 |
tuknarak |
 |
วิทยา เกษรพรหม |
 |
ครูอ้อย แซ่เฮ |
 |
โอ๋-อโณ |