นิยามของกฎหมาย
นิยามของกฎหมาย
กฎหมาย คือ 1. เหตุผลที่ถูกต้อง
2. ความเชื่อของชุมชน (จิตใจประชาชาติ)
3. เหตุผลของผู้ปกครอง (คำสั่งของรัฐาธิปัตย์)
กฎหมายเริ่มแรกเป็นกฎหมายจารีตประเพณี เกิดจากการอยู่รวมกันของมนุษย์ ทำ
ให้เกิดแบบแผนที่มนุษย์ได้ประพฤติปฎิบัติสืบเนื่องติดต่อกันเป็นเวลานานจน
กลายเป็นข้อบังคับความประพฤติ จารีตประเพณีมุ่งถึงพฤติกรรมที่มนุษย์
แสดงออกมาภายนอกเป็นแบบแผนความประพฤติ ที่บุคคลทั่วไปยึดถือเป็นหลัก
แล้วมีการยอมรับนับถือโดยไม่ขาดสาย หลักกฎหมายทั่วไป คือหลักกฎหมายดั้ง
เดิม เช่น หลักผู้ซื้อต้องระวังในเรื่องซื้อขาย หมายถึง ผู้ซื้อต้องระวังตรวจดู
ทรัพย์สินที่จะซื้อขาย ก่อนซื้อต้องตรวจตราดูทรัพย์สินให้ดี หากไม่ตรวจให้ดี ถ้า
ภายหลังปรากฏว่ามีความชำรุดบกพร่อง จะเอาทรัพย์สินมาคืนแก่ผู้ขายไม่ได้
กฎหมายของรัฐสภา เป็นกฎหมายที่บัญญัติขึ้นเป็นลายลักษณ์อักษร
ประเทศ ก็คือ รัฐ ซึ่งรัฐ มีองค์ประกอบ ดังต่อไปนี้
- มีอำนาจอธิปไตยเป็นของตนเอง คือไม่ได้เป็นเมืองขึ้นหรืออาณานิคมของประเทศใด มีอิสระภาพในการปกครองตนเอง การดำเนินการ การตัดสินใจทั้งภายในภายนอกประเทศด้วยตนเอง
- ดินแดนหรืออาณาเขตที่แน่นอน หมายถึงพื้นที่ที่ประชาชนพลเมืองอาศัยอยู่มีอาณาเขตแน่นอน
- มีประชากรรวมตัวในดินแดนนั้นไม่จำกัดว่าจะต้องมีมากน้อยเท่าใด แต่ต้องมีพอสมควรเพื่อที่จะเป็นกำลังป้องกันและรักษารัฐได้
นี่เป็นข้อเท็จจริงที่ทำให้เกิด รัฐอธิปไตย(Sovereigh State)
กฎหมายธุรกิจ ประกอบด้วย
- กฎหมายภายในประเทศ คือกฎหมายที่ใช้บังคับนิติสัมพันธ์ภายในรัฐ
- กฎหมายระหว่างประเทศ คือ กฎหมายที่มีลักษณะเกี่ยวกับรัฐมากกว่าหนึ่งรัฐ กฎหมายระหว่างประเทศ แผนกคดีเมือง คือ กฎหมายที่ใช้บังคับนิติสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับรัฐ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น