First Impression : Suvarnabhumi Airport <1>

เราจะได้ขึ้นเครื่องบินลำนี้ ซึ่งจะออกจากพิษณุโลก ไปลงที่สนามบินสุวรรณภูมิเป็น Flight แรกเช่นเดียวกัน

บันทึกนี้ตั้งใจเขียนเพื่อเป็นเศษเสี้ยวเล็กๆ (ในฐานะของผู้โดยสารคนหนึ่ง) ในประวัติศาสตร์ของวันที่ 15 กันยายน 2549 ซึ่งเป็นวัน "First Commercial Day" หรือวันแรกของการเปิดใช้สนามบินสุวรรณภูมิ (Suvarnabhumi Airport) ในเชิงพาณิชย์ของ "การบินไทย"

ตอนเช้าผมไปถึงสนามบินเวลาประมาณ 7.30 น. ขณะกำลังเดินจากลานจอดรถเพื่อจะเข้าไปในอาคารผู้โดยสาร คุณตูน (เจนจิต...จากบันทึกนี้) กำลังจอดรถอยู่ ได้เรียกทักผม ผมก็ได้หยุดรอ....
เรากำลังจะไปประชุมที่สำนักงาน สกว. ในเรื่องเกี่ยวกับ "การเตรียมการมหกรรมการจัดการความรู้ครั้งที่ ๓" ในส่วนของ UKM หรือการจัดการความรู้ในมหาวิทยาลัยเครือข่าย
พอเข้าไปในอาคารผู้โดยสาร ของสนามบินพิษณุโลก คุณตูนบอกว่า "วันนี้เครื่องบิน delay" ประมาณ 17 นาที (ไม่ใช่การ delay ปกติ แต่คงมีเงื่อนงำ ติดตามจากข่าวนะครับ)
ผมถามว่าทราบได้อย่างไร ก็ได้รับคำตอบว่า "ดูข่าวจาก modern 9"
แต่ตอนที่เราไปถึงสนามบินนั้น Flight แรก (ปฐมฤกษ์) ของการบินไทย จากสนามบินสุวรรณภูมิ ได้ถึงพิษณุโลกเรียบร้อยแล้ว....
และเราจะได้ขึ้นเครื่องบินลำนี้ ซึ่งจะออกจากพิษณุโลก ไปลงที่สนามบินสุวรรณภูมิเป็น Flight แรกเช่นเดียวกัน
เราได้เข้าไป check in เพื่อออก boarding pass ผมได้ที่นั่ง 48 K ในเที่ยวไป และได้ที่นั่ง 34 B ในเที่ยวกลับ
เราได้ของที่ระลึกจาก "การบินไทย" ดังภาพที่นำมาแสดงครับ

เป็นบัตรติดกระเป๋าใส่ในกล่องสวยหรู สัญลักษณ์ ของการบินไทยครับ
พอเราได้ boarding pass แล้วเราก็จะเข้าไปในสนามบินพิษณุโลก
จึงได้ภาพนี้มาฝากครับ

เมื่อขึ้นไปบนเครื่อง ผมได้ที่นั่งติดหน้าต่าง
วันนี้เหมือนท้องฟ้าจะสวยเป็นพิเศษ มีปุยเมฆสีขาวค่อนข้างมาก แล้วผมยังเห็นปุยเมฆ อยู่เหนือชั้นเมฆบางๆ สีขาว
ขณะบินลงไปทางใต้ ผมอยู่ด้านขวาของเครื่อง (ทิศตะวันตก) ได้เห็นเงาของเครื่องบิน ทอดลงไปบนชั้นเมฆ ภายในวงกลมเหมือนพระอาทิตย์ทรงกลด และวันนี้เหมือนเงาใหญ่มาก เนื่องจากเครื่องบิน บินอยู่เหนือเมฆเพียงเล็กน้อยเท่านั้น...ภาพอย่างนี้ปรากฎเพียง 2 ครั้ง และครั้งละ 2-3 วินาทีเท่านั้น
พอล้อเครื่องบินแตะสนามบินสุวรรณภูมิ ..ไม่นิ่มอย่างที่คิด.. ตอนนั้นผมมิได้ตื่นเต้นแต่อย่างใด เนื่องจากลืมนึกว่า "ที่นี่สุวรรณภูมิ"
ผมอยากทราบว่าใครเป็นคนตั้งชื่อนี้ เพราะว่าเหมาะสมมาก ชอบมาก...ถ้าค้นตอนนี้ก็คงพอจะทราบ..แต่ผมจะปล่อยปริศนานี้ไว้ก่อน....
มานึกได้อีกทีว่าตื่นเต้น ก็ตอนเห็นเครื่องบินเลี้ยวมาใกล้อาคารผู้โดยสาร รู้สึกว่าเป็นสนามบินที่ยิ่งใหญ่ "ภูมิใจกับสนามบินแห่งนี้ และรู้สึกภูมิใจ (อีกครั้ง)ที่ได้เกิดบนแผ่นดินไทย "
ขณะรอประตูเครื่องบินเปิด ก็ได้เห็นรถสายพานขนสัมภาระมาจอดติดกับท้องเครื่องบินและขนสัมภาระเข้าไปใส่ในรถกระบะ มีคนมาช่วยขนเกือบ 1 โหล (ผมไม่ได้ใช้บริการส่วนนี้)...กระเป๋าใบแล้วใบเล่า ถูกโยนเข้าไปในรถ โดยมีเจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งจัดเรียงให้เป็นระเบียบ...ตรงส่วนนี้คงยังไม่เนียนในเนื้องาน..
เราออกจากสนามบินพิษณุโลก Late ไป 5 นาที แต่เราได้ลงจากเครื่องตอน 9 โมงพอดี ไม่เสียเวลาเลย
พอเราโผล่เข้าไปในสนามบิน เราก็พบกับทีมงาน "กบนอกกะลา" (ภาพอยู่กับคุณตูน)
คุณตูนเห็นก่อน แล้วเขาก็ขอสัมภาษณ์เรา ถึงความรู้สึกที่มาใช้สนามบินแห่งนี้
เราก็ได้พูดถึงความประทับใจ และมีส่วนร่วม ในบันทึกประวัติศาสตร์นี้
ระหว่างทาง ผมบอกคุณตูนว่า ถึงแม้เราเกิดไม่ทันสนามบินดอนเมือง แต่เราเกิดทันสนามบิน "สุวรรณภูมิ"
ติดตามเสี้ยงหนึ่งของการสัมภาษณ์ ได้ทางทีวีนะครับ...ถ้าใครได้ชม ช่วยบอกต่อด้วย..ขอบคุณล่วงหน้าครับ
เราใช้เวลาเดินมาถึงทางออก แบบไม่รีบเร่ง 20 นาที ระหว่างทางมี "ทางเลื่อน" 2-3 แห่ง ไป-กลับสวนทางกัน
พอมาถึงทางออก เราก็ได้ขึ้น "รถเวียน" หรือ "Shuttle Bus = รถเวียน" ออกมาที่ศูนย์ขนส่ง

ภาพบรรยากาศภายในรถเวียนถ่ายโดย beeman แต่เราไม่ได้ถามว่า
"พขร" ชื่อว่าอะไรครับ

ผมกับคุณตูน มีความเห็นไม่ตรงกันเรื่องพาหนะ ที่จะพาเราไปยังสถานที่จัดประชุม โดยผมเห็นว่าควรขึ้นรถประจำทางปรับอากาศสายสีน้ำตาล ระหว่าง สุวรรณภูมิ-อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ แต่คุณตูนยืนยันว่า ยังไงก็ "Taxi meter" เนื่องจากต้องการจับเวลา
สุดท้ายจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม ตอน 2 ครับ
เชิญดูภาพทางเลือกของการเดินทางด้านล่าง