แก้ปัญหาให้สำเร็จ ต้องตรงจุด..ตรงคน!

แก้ปัญหาตรงจุดตรงคน...สำเร็จง่าย แก้ปัญหาตรงจุดแต่ไม่ตรงคน...สำเร็จยากกว่า

พี่เม่ยตามอ่านบันทึกซีรี่ส์ "สุนทรียสนทนา..." ในบันทึกที่สองของคุณศิริ.....

เอาอีกแล้ว คุณศิริช่างสรุปเรื่องราวได้ครบถ้วน จนไปสะกิดต่อมความจำระยะสั้นของพี่เม่ยเข้าให้จนได้ค่ะ....

เรื่องของน้องสิงห์โตมีไอเดียจัดทำการ์ดบันทึกข้อมูลสำหรับใช้เสียบแทนที่เมื่อมีการหยิบบล็อกชิ้นเนื้อ หรือ สไลด์ ออกไปจากที่จัดเก็บ

คุณศิริสรุปประเด็นหนึ่งไว้ดังนี้ค่ะ.....

"แต่ปัญหายังพบว่าลายมือที่เขียนอ่านไม่ออก เขียนไม่ครบหรือไม่ได้เขียน ตามไม่ได้อยู่ดี สำหรับ Block ไม่มีปัญหา แต่ slide ยังไม่ค่อยสำเร็จ  เพราะมีทั้งแพทย์ ผู้ช่วยวิจัย ธุรการ เสาร์-อาทิตย์ ก็มีคนนอกมาหยิบ slide เอาไปได้ด้วย ....."

จำได้ว่าพี่เม่ยสะกิดบอกคุณศิริค่ะ (เป็นการสะกิดให้มองประเด็นที่แฝงอยู่ในเรื่องเล่า ที่นอกเหนือจากประเด็นหลักของเรื่องเล่า....ว้า! เขียนเองก็ยัง..งง..เองค่ะ....)

 ....แหม่มสังเกตไหมว่า คนที่มาหยิบบล็อกชิ้นเนื้อเป็นเจ้าหน้าที่ด้วยกันเอง ประสบปัญหาบล็อกหาย..หาไม่พบเหมือนๆกัน พอมีวิธีแก้ไขด้วยการเขียนการ์ดเสียบไว้แทนที่เมื่อหยิบบล็อกไป ทุกคนก็ให้ความร่วมมือในการเขียนการ์ดเป็นอย่างดี ...เพราะได้รับประโยชน์ร่วมกัน  เป็นการแก้ปัญหาตรงจุดตรงคนเป๊ะ! อย่างนี้สำเร็จง่าย

      แต่พอเป็นเรื่องสไลด์เนี่ย เพราะมีหลายคนหลายฝ่ายสามารถเข้ามาหยิบเข้ามาหาได้ ถ้าสไลด์หายก็หายไป คนที่มาหยิบออกไปไม่ต้องรับผิดชอบในส่วนนี้ จึงไม่ได้เห็นประโยชน์ในการที่เขาจะต้องเสียเวลาเขียนการ์ดเพื่อเสียบแทนที่สไลด์เพราะไม่ใช่ปัญหาโดยตรงของเขา  แบบนี้เท่ากับว่าเป็นการแก้ปัญหาที่ตรงจุดแต่ไม่ตรงคน ความร่วมมือจึงไม่เต็มร้อย

เรื่องเล่าของน้องสิงห์โต ช่วยให้พี่เม่ยได้เรียนรู้ว่า....

จะแก้ปัญหาครั้งใด ต้องพยายามแก้ให้ ตรงจุด ตรงคน

งานจะได้ราบรื่น สำเร็จได้โดยง่าย...ค่ะ