|
กำกับ : Clint Eastwood
เขียนบท : Anthony Peckham (screenplay), John Carlin (book)
นำแสดง : Morgan Freeman, Matt Damon
ความยาว : 134 นาที
ระดับความชอบ : 9.5/10
รู้ว่าหนังเรื่องนี้เกี่ยวกับ Nelson Mandela มหาบุรุษแห่งประเทศแอฟริกาใต้
เคยมีหนังสือเกี่ยวกับ Nelson Mandela ที่อยากอ่านอยู่เล่มหนึ่ง แต่ยังไม่ได้อ่าน
เคยได้ยินข่าวในปี 1995 ที่ประเทศแอฟริกาใต้ชนะรักบี้ World Cup โดยเอาชนะยอดทีม All Black นิวซีแลนด์
แต่ไม่นึกว่าจะเป็นเรื่องเดียวกันจนเมื่อได้ดูหนังเรื่องนี้
หนังเปิดเรื่องด้วยสนามสองฟากถนน ฟากหนึ่งเล่นรักบี้ ส่วนอีกฟากเล่นฟุตบอล สองฟากแบ่งสีผิวและกีฬาที่เล่นชัดเจน
วันนั้น Nelson Mandela ถูกปล่อยตัวหลังจากติดคุกมา 27 ปี
แล้ว Mandela ก็ได้รับการเลือกตั้งจากประชาชนให้เป็นประธานาธิบดีท่ามกลางความหวาดระแวงของชาวผิวขาว เพราะประเทศเพื่อนบ้านพอคนดำได้ปกครองเกิดการเอาคืนกันเห็นๆ
แต่ Mandela ไม่ทำ
27 ปีในคุกไม่ได้สะสมความเกลียดชังใดๆ เขาสงบ สะสมแนวคิด อ่านหนังสือ เตรียมพร้อมกลับมาทำเพื่อประเทศชาติอีกครั้ง
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ มหาบุรุษมีอยู่จริง!
หลายฉากที่คำพูดล้วนกินใจ เช่น การมาพูดให้เจ้าหน้าที่รัฐสภาซึ่งเป็นคนผิวขาวทำงานต่อ เพื่อประเทศชาติ
การพูดให้ชาวผิวดำไม่ยุบทีมรักบี้ กับประโยคโดนๆ "เมื่อคุณเลือกผมมาเป็นผู้นำ ผมก็ขอทำหน้าที่ผู้นำ อย่ายุบทีมรักบี้"
หรือแม้ฉากที่คุยกับบอดี้การ์ดผิวดำให้รับบอดี้การ์ดผิวขาวร่วมทีมด้วยคำพูดที่ว่า "สมานฉันท์ต้องเริ่มที่นี่"
เมื่อให้อภัยหมดแล้ว สิ่งที่ทำก็จะเต็มไปด้วยปัญญาที่จะทำเพื่อบ้านเมือง
รวมทั้งการตั้งเป้าหมายสุดเอื้อมคือเป็นแชมป์โลกรักบี้ที่แอฟริกาใต้เป็นเจ้าภาพ
หลายคนคัดค้านโดยเฉพาะคนผิวดำรวมทั้งลูกสาวของเขา ชาวผิวขาวเคลือบแคลงว่าเขาทำไปทำไม?
แต่ Mandela มองว่านี่เป็นการโปรโมทประเทศผ่านผู้ชมกีฬาหลายล้านคนทั่วโลก และทำให้คนในชาติรักกันผ่านกีฬา
แค่ความตั้งใจไม่พอ เมนเดนล่าเลยเรียกกัปตันทีมรักบี้มาคุยและบอกเป้าหมายของเขา เล่นเอากัปตันทีมอึ้ง
มีการปลุกพลังอีกหลายครั้ง เช่น การพานักรักบี้ไปสอนเด็กผิวดำเล่นรักบี้ หรือ การพานักรักบี้ไปชมคุกบนเกาะที่ท่านประธานาธิบดีเคยถูกคุมขัง 27 ปี หรือ การมอบบทกวีชื่อ Invictus แก่กัปตัน บทกวีบอกถึงความไม่ยอมแพ้บทนี้ทำให้กัปตันทีมนำกำลังใจมาปลุกลูกทีม
ชอบการปลุกพลังในทีมหลายฉากเลยครับ เช่นกรรมการเตือนว่าอย่ารุมดาราของ All Black กัปตันมาบอกลูกทีมว่า "ได้ยินเสียงเชียร์ของประเทศเราไหม?"
ชอบที่พระเอกตอบนักข่าวที่ปรามาสพวกเขาไปว่า "ผมไม่ได้เล่นให้หกหมื่นคน ผมเล่นท่ามกลางเสียงเชียร์ 43 ล้านคน" เขาเข้าใจความหมายของท่าน Mandela แล้ว
Mandela ก็เชียร์ประเทศตัวเองชัดเจน โดยการสวมชุดแข่งสีเขียวลงจับมือในนัดชิงชนะเลิศไปเลย
เป็นหนังที่สนุกและทรงพลังมาก
การเป็นผู้นำที่ดี นอกจากความเก่งแล้ว ความดีสำคัญกว่ามาก
การให้อภัยเป็นสิ่งที่สำคัญมากและสามารถสร้างปัญญาญาณได้เป็นอย่างดี
ดังเช่นมหาบุรุษในยุคปัจจุบัน Nelson Mandela ทำให้ดูแล้วครับ
ส่งท้ายด้วยบทกวี Invictus ของกวีชาวอังกฤษ William Ernest Henley เพื่อเป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ
Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.
In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.
Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.
It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll.
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
|
