ฟ้ายังเป็นสีฟ้า...วันเวลาเป็นของพระองค์

ท้องฟ้าสีฟ้า...วันเวลาเป็นของพระองค์

อยากทำให้ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าอยู่อย่างนี้

อยากให้มีพื้นที่สำหรับเมฆขาวลอยกลาดเกลื่อน

อยากให้มีช่องว่างระหว่างแผ่นฟ้ากับผืนดินให้ลมได้พัดเคลื่อน

อยากให้ทุกสิ่งทุกข์ลางเลือนเหมือนไม่เคยเป็นมา

อยากแต้มแผ่นฟ้าด้วยเดือนดาราเฉิดฉันท์

อยากแต่งตะวันให้ยิ้มสุขสันต์หรรษา

อยากให้ลมหวานพัดความสดชื่นแห่งหมู่ไม้ในพนา

อยากให้ทุกชีวิตมีคุณค่าในช่วงเวลาที่ยังมีตัวตน

.............................................

ในวันที่ว่างเว้นจากภาระกิจการงานเพื่อรับการอบรมในงานที่รับผิดชอบ

จึงจัดการเคลียร์ตัวเองให้ว่างเปล่า

ด้วยการวางภาระงานไว้นอกระบบชีวิตในช่วงสองวันนี้

มีหนังสือเล่มหนึ่งกล่าวไว้ว่า

ชีวิตเราก็เหมือนแมลงตัวเล็กๆที่เกาะอยู่บนโลกกลมๆ

หมุนไปเรื่อยๆ สิ้นอายุขัยก็หายไปจากโลก

กลายเป็นผงธุลีดินไปเสีย

บางทีถ้าคิดถึงการมีชีวิตอยู่ในลักษณะที่ทอดอาลัยกับชีวิต

ความจำเจซ้ำซากและจุดจบของมัน

ก็เหมือนจะเป็นการดับไฟฝันพลังชีวิตลงด้วย

หากแต่ว่า...ฉันอยากจะขอใช้ชีวิตที่ยังคงเหลืออยู่ในแต่ละวัน

ให้มีความสุขและมีคุณค่าที่สุด

สร้างสุขแก่ตนเองและคนรอบข้าง

มีคุณค่าต่อคนอื่นๆบ้าง

.....................................................

หลายครั้งที่ฉันแอบท้อแท้และเหนื่อยล้ากับภาระการงาน

ทั้งพรั่งพรูเข้ามาเหมือนไม่เห็นอกเห็นใจกันเลย

แต่ครั้งมานึกถึงพระวาจาที่พระทรงตรัสว่า

"เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายอย่ากังวลถึงวันพรุ่งนี้

เพราะวันพรุ่งนี้จะกังวลสำหรับตนเอง

แต่ละวันมีทุกข์พออยู่แล้ว?

(มธ 6: 19-21)

และ  “บรรดาผู้ทำงานเหน็ดเหนื่อยและแบกภาระหนัก

จงมาหาเรา และเราจะให้ท่านทั้งหลายหายเหนื่อยเป็นสุข”

(มธ 11: 28)

ฉันก็เริ่มต้นคิดใหม่ เป็นการคิดใหม่ในทุกๆวัน

ดำเนินชีวิต ณ ชั่วโมงที่กำลังจะเกิดขึ้นในดีที่สุด

............................................

ขอให้ฟ้าใสใสอยู่ในใจทุกคนค่ะ

น้ำผึ้งหวาน

31  สิงหาคม 2555