เมื่อมีก็แบ่งปัน : เยี่ยมน้องตาบอด ที่โรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากล
วันอาทิตย์ แดดร้อน ๆ วันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2555
เป็นครั้งแรกที่ ไปร่วมกิจกรรม จะเรียกว่าทำบุญ ก็จะรู้สึกว่ามันไม่ใช่ขนาดนั้น
เอาเป็นว่าไปร่วมแบ่งปัน ความสุข และสิ่งขาดแคลนให้กับน้อง ๆ
ที่โรงเรียนการศึกษาคนตาบอดธรรมสากล ก็แล้วกัน
ไปกันเลย...!!
ร้อนจริงๆ จัดเต็ม ทั้งหมวก ทั้งแว่นตา...
ไปกันเถอะ.....
ตามรถคันนี้ไป....
เอ่อ ได้ข่าวว่า ไปกับ Southzone Jazz Club...
แต่ก็มีทั้ง แจ๊สซี่ แจ๊สซ่า วีออส มิตซูปาเจโร่ และ BMW
อันที่จริงแล้ว พี่ ๆ เค้ารู้จักกันในนาม Jazzz Club
แต่พอรวยก็เปลี่ยนรถกันไป แต่ ใจยังเหนียวแน่น...
พอไปถึง...น้อง ๆ ก็มารวมตัวกัน ที่อาคารเอนกประสงค์
มีน้องสองคนเป็นนักดนตรีด้วย เก่งจริง
มองไม่เห็นแต่ก็ยังมีดนตรีใจหัวใจ....
มีน้องคนเก่งเป็นตัวแทนเพื่อน ๆ กล่าวต้อนรับ นำร้องเพลง
กล่าวขอบคุณ...
นอกจากของใช้ที่ทางโรงเรียนต้องการแล้วนั้น
ก็มีขนมมาฝากน้อง ๆ เป็นมื้อของว่างด้วย
(เอ่อ ดูเหมือนจะหนักไปนิดนะของว่างนี้อ่ะ....)
น้อง ๆ นั่งเป็นระเบียบ มีการกล่าวอธิษฐานก่อนทานด้วย
(ไอ้เราก็ไม่รู้ แกะให้น้องใหญ่เลย...หน้าแตกเลยอ่ะ...)
ระหว่างที่น้องนั่งทานของว่างรอบบ่าย ได้มีโอกาสถามคุณครู
ที่มาดูแลวันนี้ ว่า
มีเด็ก กี่คน...........ประมาณ 70 คน...
เด็กที่นี่ เป็นเด็ก ที่พ่อแม่ส่งมา เพื่อ
ฝึกทักษะทางด้านวิชาการ
ฝึกทักษะการใช้ชีวิต
ฝึกทักษะการทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม
การส่งเสริมการเรียนร่วมของนักเรียนในสถานศึกษาทั่วไป
เด็กบางคนบอดสนิท มองไม่เห็นเลยตั้งแต่เกิด
เข้ามาโรงเรียนตังแต่ตัวเล็ก ๆ อนุบาล...โธ่..เด็กน้อย ก็มาแล้ว...
เด็กบางคน Low Vision (คำนี้ คิดถึงผู้ใหญ่บางคนนะ 555)
เป็นกำลังสำคัญที่จะช่วยครูพี่เลี้ยง ดูและเพื่อน ๆ และน้อง ๆ
เด็กบางคน เห็นตาเดียว บางคนก็มีแถมพิการซ้ำซ้อน
คือ ไม่รับรู้ทางวิชาการ...เด็กกลุ่มนี้จะเป็นเด็กพิเศษ
ที่ต้องดูและเรื่องอารมณ์เป็นพิเศษ
เด็กบางคนเกิดมาก็ปกติดี แต่มาตาบอดเพราะเป็นโรค
น่าสงสาร แต่ตัวน้องเค้าคงไม่อยากให้เราสงสาร
จากการสอบถาม น้องเค้าจะเป็นคนเก็บตัว ไม่พูดจากับใครมากนัก
ต้องใหเกำลัง และสร้างกำลังใจ ให้เค้าดำเนินชีวิตต่อไปได้
เด็กที่นี้จะใช้ระบบ บัดดี้ พี่กับน้อง จะเห็นพี่โต ๆ ดูแลน้องเล็กที่เพิ่งเข้ามา
งบประมาณถึงแม้จะได้รับการสนุบสนุนจากพ่อแม่เด็กบ้าง จากผู้บริจาคบ้าง
จากการตั้งงบขอ เป็นโครงการตาง ๆ บ้าง แต่ก็คงยังไม่เพียงพอที่จะดูแลทุกคน
ให้อยู่ดีกินดีได้ตลอดรอดฝั่ง ถ้าไม่มีอีกหลาย ๆ ความช่วยเหลือจากที่ที่มีเหลือ
แบ่งปันให้น้อง ๆ
เราสามารถมอบความรัก..ความเมตตา..และแบ่งบันน้ำใจให้แก่เด็ก ๆ ได้โดย
มาเยี่ยมชมโรงเรียนได้ทุกวัน ไม่เว้นวันหยุดราชการ
เลี้ยงอาหารเด็กนักเรียนได้ในทุกโอกาส
บริจาคเครื่องอุปโภค – บริโภค ได้ทุกวันไม่เว้นวันหยุดราชการ
สมทบทุนด้านการศึกษา และค่าใช้จ่ายด้านต่าง ๆ
อาสาสมัครเพื่อช่วยเหลือด้านต่าง ๆ เช่น สอนเสริม อ่านและพิมพ์หนังสือ เป็นต้น
คุณครูพูดถึงชุดนักเรียนที่บอกว่า รับบริจาคตลอด
ปีหนึ่ง ๆ ค่าเสื้อผ้าตามหลักสูตร ก็เยอะใช่เล่น
ขอเป็นชุดประถม กับมัธยม(คอซอง)
น้องคนหนึ่งพูดว่า...เสื้อปกทหารเรือ ร้อนจะตายไป
(เออ เอากะเค้าซิ ทำไมต้องใส่ชุดนักเรียนร้อน ๆ ด้วยนะ)
ช่วงนี้ น้อง ๆ อ้วนท้วนสมบูรณ์ เพราะดูจากตารางแล้ว
จะได้กินของอร่อยแทบทุกวัน
เลยถามว่าน้อง ๆ ชอบทานอะไร คุณครู บอกว่า ก๋วยเตี๋ยว เด็ก ๆ ชอบ
แต่ทานยาก...ใครคิดวิธีทานง่ายได้ บอกหน่อย ทำเส้นให้สั้นดีมั๊ย
มันจะเรียนก๋วยเตี๋ยวไหมนะ...อีกอย่าง ชอบ ชาเย็น..โธ่ น้อง พี่ก็ชอบ
แต่เปลี่ยนเป็นไมโลเย็นดีกว่าไหมจ๊ะ....
อยากฝากนิดนึงว่า เอาอะไรไปเลี้ยงน้องให้ดูถึงความเหมาะสมนิดนึง
อย่างขนมหวาน ชอกกาเลต เด็กชอบจก็จริง แต่ก็นะ
การดูแลรักษา ความสะอาด เรื่องฟันนี่ก็ ลำบากใช่เลย ค่ารักษาก็แพง
ยังดีที่มี นศ ทัตนแพทย์ มาช่วยตรวจ และรักษาฟันให้น้อง ๆ ด้วย
(โชคดีไป)
ไว้มีโอกาสหน้า จะไปเยี่ยมอีกนะ...เด็ก ๆ
เมื่อมองต่ำ เราเหลือ
เมื่อมองเหนือ เราขาด
บางเวลามองต่ำบ้างก็ดีเราจะได้มอบน้ำใจ ความเห็นใจ ความหวังดี อารีย์ต่อผู้อื่น
บางเวลาสูงบ้างก็ได้เราจะได้มีความทะเยอะทยาน ความพยายาม มานะ เพื่อให้เราก้าวไปข้างหน้า
แต่ทั้งหมด ต้องอยู่บนความเป็นคนที่ดี ไม่เบียดเบียนผู้อื่น...
ความเห็น (1)
Share...เป็นกุญแจ...แห่งความดีงามนะคะ
ขอบคุณบท ความดีดี มีคุณภาพ ค่ะ
