อยุ่ต่างจังหวัดสามารถทำงานได้มากกว่าคนกรุงเทพฯ (ถ้าขยัน)

เคยมีคนถามว่าถ้าเงินเหลือจะเอาไปทำอะไร ถ้ามีเหลือแม้จะไม่มากก็อยากทำงานเพื่อสร้างความเข้มแข็งให้เกษตรกรบ้านเราครับ.....

     ผมมานั่งทบทวนดู (อีกแล้วครับ) ตอนที่ผมเรียนอยู่ ผมเห็นน้ำท่วมกรุงเทพฯ และรถติด ผมเลยคิดว่าชีวิตนี้ ผมอยากมาทำงานต่างจังหวัด (และได้มาทำงานที่มหาวิทยาลัยนเรศวร) มาอยู่ที่นี่เคยพบกับวิกฤตน้ำท่วมปีเดียวคือปี 2538  จำได้ว่าน้ำล้นแม่น้ำน่านในวันที่ 8 กันยายน 2538 โชคดีที่ม.นเรศวรมีเขื่อนอยู่รอบ (คล้าย ๆ ม.รามคำแหง) รอบมหาวิทยาลัยน้ำท่วม 1.5 เมตร แต่ในม.น้ำไม่ท่วม มีการสูบน้ำออกที่หน้าม. ผมเฝ้าดุน้ำทุกวัน (เพราะกลัวท่วมรังผึ้ง)

    ทุกวันถ้าผมมาทำงานตอนเช้านะครับ ก็จะสามารถทำงานได้หลายชั่วโมง กว่าจะกลับบ้านก็เย็นมาก ถ้าขยันทำงานจะได้งานมากกว่าข้าราชการในกรุงเทพที่กินเงินเดือนเท่ากัน แถมเงินเดือนที่ใช้ก็สามารถใช้อย่างประหยัด ผมลองจดตัวเลขค่าใช้จ่ายดุนะครับ ค่าอาหารผมใช้ทั้งบ้านไม่เกินเดือนละ 3,000 บาท ค่าใช้จ่ายในบ้านไม่เกิน 2,000 บาท ค่าน้ำมันรถไม่เกิน 1,000 บาท รวมแล้วผมใช้จ่ายไม่เกินเดือนละ 6,000 บาท

     เคยมีคนถามว่าถ้าเงินเหลือจะเอาไปทำอะไร ทุกวันนี้ยังไม่มีเหลือครับเพราะว่าต้องส่งค่าบ้าน และค่าซ่อมรถ (และช่วยเหลือคนยากจนให้ยืมบ้าง แต่ไม่ค่อยจะได้คืน)  แต่ถ้ามีเหลือแม้จะไม่มากก็อยากทำงานเพื่อสร้างความเข้มแข็งให้เกษตรกรบ้านเราครับ.....