ความหายนะกลับเยือนเพื่อนมนุษย์
ความหายนะกลับเยือนเพื่อนมนุษย์
หากมนุษย์พอเพียงเยี่ยงอย่างสัตว์
เป็นบรรทัดมาตรฐานด้านธรรมชาติ
มิน้อมนำวิชาการด้านวิทยาศาสตร์
เชิงเป็นทาสรับใช้ให้แก่เรา
ทาสรับใช้ให้เพียงพอเลี้ยงชีพ
ดุจประทีปนำพาฆ่าความเขลา
เพียงอยู่ดีกินดีที่ยึดเอา
เคียงคู่เงาธรรมชาติมิพลาดทาง
มนุษย์นี้หลงทางอย่างพลาดผิด
เมื่อนำวิทย์รับใช้ให้กว้างขวาง
ใช้วิทยาศาสตร์พลาดพลั้งยังอับปาง
ทำลายล้างโลกาฆ่าชีวัน
ผลิตภัณฑ์สรรค์สร้างอย่างที่ผลิต
เพื่อธุรกิจการค้ามาแข่งขัน
มุ่งทรัพย์สินเงินทองของกำนัล
แม้รางวัลชีวิตพิษมากมาย
สู่ระบบแข่งขันกันว้าวุ่น
สู่ระบบนายทุนวุ่นซื้อขาย
ธรรมชาติบอบช้ำถูกทำลาย
พิษแรงร้ายแห่งประโยชน์ความโฉดฅน
แบ่งเป็นฝ่ายเป็นพรรครักษ์ประโยชน์
หฤโหดดุจผีเปรตไร้เหตุผล
ผลิตอาวุธทำลายกันมันทรชน
ทั่วแห่งหนร้อนร่าเรื่องฆ่าฟัน
ก็เพียงเพื่อผลประโยชน์โคตรอักขฬะ
เมินธรรมะศีลห่างมิสร้างสรรค์
การเบียดเบียนเวียนวนกลโทษทัณฑ์
ไร้สุขสันต์ทุกหย่อมหญ้ามิซาเพลา
เมื่อไรหนาซาบซึ้งซึ่งศาสนาพุทธ
นำศีลธรรมบริสุทธิ์ปราบความเขลา
จิตที่วุ่นทุนทาสอาจบางเบา
ได้บรรเทามารยาที่ฆ่าใจ
เกียรติกินกามสามอย่างต่างละลด
จิตบริสุทธิ์หมดจดจักสดใส
รู้จักหารจักแบ่งมิแย่งใคร
คือกำไรชีวิตตรงกิจฅน
สัตว์กล่าวเตือนเพื่อนมนุษย์สุดที่รัก
แจ้งประจักษ์ตรองดูสู่มรรคผล
ยึดถือสัตว์เป็นปรัชญาเช่นสากล
ดูแต่ต้นจนปลายคลายเงื่อนปม
ด้วยว่าสัตว์มิเปลี่ยนแปลงแห่งการกิจ
ดำเนินวิถีชีวิตอย่างเหมาะสม
ไม่ปรุงแต่งมารยาตามอารมณ์
ฝังนิยมแบบเดิมแต่เริ่มมา
ด้วยฉลาดปิดกั้นมันสมอง
ปิดมุมมองทุกด้านการศึกษา
วิถีชีวิตที่น้อมนำธรรมดา
ไร้มารยาอย่างฅนอวดตนดี
ดูบริสุทธิ์ตรงนี้ส่วนดีสัตว์
เป็นตัววัดเที่ยงตรงตัวบ่งชี้
เพื่อเป็นแนวแห่งพุทธยุทธวิธี
ใช่กระพี้แก่นแท้อย่างแน่นอน
ยกตัวอย่างชัดชัดจัดให้เห็น
จับประเด็นไก่ป่ามาเทียบสอน
พอพลบค้ำลับลาตาวันรอน
บินขึ้นคอนผ่อนพักรักษ์ใจกาย
ไม่เหมือนฅนรนหาซึ่งอาหาร
ออกจากบ้านทานข้าวเคล้าเดือนฉาย
ดื่มเบียร์บาร์เหล้าคลับครับสบาย
บางซื้อขายตลอดคืนฝืนกายา
ขับสิบล้อห้อตะบึงไปถึงไหน
ถึงกรุงเทพกรุงไทยเมื่อไรหนา
ทนหลับนอนทั้งคืนฝืนลูกตา
หลับในมาเมื่อไรได้ตายกัน
ฅนไม่หลับไก่หลับนับเต็มคืน
ไก่สดชื่นฅนเฉาเมาสวรรค์
ฅนหลงผิดในกิจจะสารพัน
ยังดื้อรั้นมิตรึกตรองมองดูใคร
รุ่งอรุณอุ่นไอไก่ขับขาน
ก้องกังวาลพฤษ์พงส่งเสียงใส
คอยคุ้ยเขี่ยอาหารเบิกบานใจ
อิ่มเมื่อไรพักผ่อนนอนแนบเนา
นี่คือความพอเพียงเลี้ยงชีวิต
ทุกการกิจธรรมดาควรค่าเขา
มิปรุงแต่งเสริมสร้างอย่างฅนเรา
แบบเก่าเก่าเป็นเป็นที่เห็นมา
เรามนุษย์สุดฉลาดปราชญ์แห่งภพ
เรียนรู้ครบวิชาการด้านศึกษา
มาปรับเปลี่ยนอยู่อย่างสัตว์แบบพัฒนา
คอยค้นคว้าฉลาดล้ำทำวิจัย
ยึดพอดีแบบสัตว์บรรทัดฐาน
เสริมกิจการดีดีมีมากไว้
เสริมประเพณีวัฒนธรรมกิจกรรมไทย
ทิ้งมิได้คุณธรรมมาค้ำจุน
หลักเลิศล้ำธรรมชาติธรรมนำมนุษย์
ธรรมสูงสุดพุทธศาสน์ค้ำเกื้อหนุน
ทิ้งระบบวุ่นวายแบบนายทุน
โลกมิวุ่นสันติสุขเกิดเชื่อเถิดเอย
19 สิงหาคม 2555
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น