ทรงสร้างไว้...เพื่อกันและกัน
พระทรงสร้างคนแข็งแรงไว้เพื่อปกป้องคนอ่อนแอ
พระทรงสร้างคนฉลาดไว้เพื่อเกื้อหนุนคนขลาดเขลา
ถ้าไม่มีคนอ่อนแอ จะมีคนแข็งแรงไว้เพื่อประโยชน์อันใดเล่า
ถ้าไม่มีคนขลาดเขลา คนฉลาดก็ไม่ได้สร้างคุณค่าอะไรเลย
.................................................
เด็กน้อยสองคนนั่งเรียนคู่กัน....คนหนึ่งดูกระฉับกระเฉง
อีกคนหนึ่งดูเชื่องช้าและเหม่อลอย
ครูมอบหมายงานบนกระดานให้จดเพียงเล็กน้อย
หนุ่มน้อยคนแรงใช้เวลาเพียงชั่วครู่ก็ทำงานแล้วเสร็จพร้อมส่งครู
ในขณะที่อีกคนหนึ่งยังคงจิ้มดินสอเล่นไปมาบนหน้ากระดาษที่ว่างเปล่านั้น
หนุ่มน้อยคนแรกเอื้อมมือกระจ้อยร่อยไปแตะที่แก้มหนุ่มน้อยอีกคนหนึ่ง
ขานชื่อและเรียกสติเพื่อนให้กลับคืนมา
ชี้เตือนและช่วยเหลือด้วยน้ำใจไมตรี
นิ้วมือเล็กๆชี้ลงไปบนหน้ากระดาษเพื่อนเพื่อบอกเพื่อนว่า
“กรอบนี้เขียนไม่พอนะ ลบออกแล้วเขียนใหม่นะ”
ฉันนั่งมองกิจการน่ารักๆ ของทั้งสองชีวิตน้อยๆนี้ด้วยใจยินดี
ความกระตือรือร้นที่จะช่วยเหลือเพื่อนที่อ่อนแอกว่า
ด้วยหัวใจของความรักและการรับใช้อย่างจริงจัง
กิจการดีแม้เพียงเล็กน้อยล้วนมีคุณค่า
มือเล็กๆ ที่หยิบยางลบมาลบข้อบกพร่องในสมุดให้เพื่อน
มือเล็กๆ ที่หยิบดินสอขึ้นมาช่วยเขียนในสิ่งที่เพื่อนไม่สามารถเขียนได้
มือเล็กๆที่เอื้อมไปแตะแก้มเพื่อนเพื่อเรียกสติเพื่อนให้กลับคืนมา
ครั้งแล้วครั้งเล่า ด้วยความอดทน ด้วยสายตาเอื้ออารี
................................................
คือรักและรับใช้...คือใส่ใจและอาทร
คือดูแลและเตือนสอน...คือพระพรฉ่ำชื่นใจ
เกื้อกูลกันและกัน...เธอและฉันแบ่งปันให้
ความแตกต่างคือสายใย...ผูกดวงใจไว้ด้วยกัน
ด้วยรักค่ะ
น้ำผึ้งหวาน
21 สิงหาคม 2555
คือ การให้ การเอื้ออาทร การสอน สั่ง อย่างตั้งใจ และปราถนารถดี การให้ที่ไม่หวังผล อดทน และอดทน แม้ยามที่ท้อแท้ แต่ก็ให้กำลังใจเสมอๆ มา
ขอบบทความดีดีที่มีให้อ่านนะคะ