ใจที่เป็นกลาง
ณ สวนสาธารณะชานเมือง Admiralty Park ในยามเย็นของวันเสาร์หนึ่ง นกเหยี่ยวแดงตัวหนึ่งกำลังตั้งหน้าตั้งตาจัดการอาหารมื้อเย็นอยู่บนกิ่งของต้นจามจุรี ปลาตัวใหญ่แน่นิ่งอยู่ใต้ฝ่าเท้าและกงเล็บอันแหลมคมของผู้ล่า นกเหยี่ยวจัดการกับปลาจากทางหัวก่อน กินไปมองไปรอบตัวเรื่อยๆ บนกิ่งจามจุรีอีกกิ่งหนึ่งมีเหยี่ยวแดงอีกตัวมองดูอย่างเงียบๆ ฉันยืนทึ่งอยู่กับสิ่งที่เห็นอยู่บนต้นไม้สูง กงเล็บที่แหลมคม จงอยปากที่ใช้ฉีกเนื้อออกเป็นคำคำไป บวกกับสายตาที่หลักแหลม สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ธรรมชาติให้นกเหยี่ยวมาเพื่อความอยู่รอด เมื่ออิ่มหนำสำราญใจเหยี่ยวตัวนั้นก็บินจากต้นไม้ใหญ่ไป ปลาที่เหลืออีกกว่าครึ่งตัวก็ยังถูกกงเล็บจับแน่นเหินฟ้าไปพร้อมกัน โดยมีเหยี่ยวอีกตัวบินตามหลังไปไม่ห่าง
ฉันยืนดูความเป็นไปนั้นอยู่อย่างเงียบๆ ถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอในสิ่งที่เห็น พยายามบอกตัวเองให้มองภาพจริงเบื้องหน้าด้วยใจที่เป็นกลาง ด้วยรู้ตัวเองดีว่าจิตใจอ่อนไหวแค่ไหน บ่อยครั้งที่นั่งดูรายการโทรทัศน์ในช่องโปรด Animal Planet แล้วใจหายขณะที่สิงโตกำลังวิ่งไล่ล่ากวาง หรืองูกำลังจะเขมือบกบตัวเล็กๆ ตาใสใส ฉันนั่งลุ้นหน้าจอทีวีเอาใจช่วยให้กวางวิ่งเร็วขึ้นเพื่อจะได้พ้นการไล่ล่าของสิงโต หรืออยากให้กบตัวนั้นรู้ตัวและกระโดดหนีให้รอดพ้นเขี้ยวพิษของงูตัวโต หัวใจเต้นแรงตามความเร็วของกวางที่วิ่ง แล้วหล่นวูบลงเมื่อกวางถูกตะปบและงับที่คอ
ด้วยธรรมชาติของจิตใจคนบางคนจะรู้สึกสะใจที่เห็นการไล่กวดของสิงโตประสบความสำเร็จ แต่คนส่วนมากจะรู้สึกสงสารที่เห็นกวางต้องจบชีวิตลงด้วยความกลัวอย่างสุดขีด เราเป็นห่วงสวัสดิภาพของกวางของกบ และลืมนึกไปว่าสิงโตและงูก็ต้องกินเพื่อความอยู่รอด คนเราเองก็กินไก่ หมู ปู ปลา วัว และเหมือนกับสิงโตบางคนก็กินกวางและกบด้วย แต่เพราะเรารู้สึกเจ็บปวดกับภาพตรงหน้าเราจึงเลือกเข้าข้างเหยื่อและหวังว่ามันจะหนีไปได้
ฉันนึกถึงหนังสือของหลวงปู่ติช นัท ฮันท์ที่เคยอ่าน* "ในฐานะคนปฏิบัติธรรม เราจะต้องมองให้ทะลุปรุโปร่งว่าเราไม่ควรเข้าข้างฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด หากมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นตรงหน้าเราอาจอยากที่จะช่วยกวางช่วยกบ แต่เราต้องระมัดระวังที่จะไม่ทำอย่างนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดของเราเอง เราควรจะรู้สึกถึงความหิวโหยของสิงโตและงูในยามที่ไม่มีอาหารตกถึงท้องและมอบจิตที่เปี่ยมไปด้วยความรักให้กับสิงโตและงูด้วย ทุกสิ่งมีชีวิตต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ยิ่งเรามองลึกลงไปในชีวิตมากเท่าไหร่ เราจะยิ่งเห็นความมหัศจรรย์ และเราจะมองเห็นหัวใจที่แหลกสลายและเหตุการณ์ที่น่าสะพรึงกลัว เราเคยเห็นชีวิตที่สุดแสนลำบากของแมงมุมหรือยัง เราเคยใช้ชีวิตท่ามกลางสงครามไหม เราเคยได้สัมผัสชีวิตของนักโทษที่ถูกทำโทษและถูกฆ่าหรือยัง เราเคยเห็นโจรสลัดข่มขืนเด็กหญิงบนเรือกลางมหาสมุทรหรือเปล่า?"
หลังจากนกเหยี่ยวแดงสองตัวบินจากไปแล้ว ฉันยืนแผ่เมตตาให้ปลาตัวนั้น และให้นกเหยี่ยวแดงทั้งสองรวมไปถึงครอบครัวเขาด้วย ฉันกลับบ้านด้วยความรู้สึกสงบ ฟังเสียงของหัวใจที่เต้นด้วยความเป็นกลาง...ไม่โครมครามมากมาย สบายๆ ผ่อนคลาย แต่ยังเต็มไปด้วยความรัก ความเมตตาค่ะ
* เรียบเรียงจากหนังสือ The sun my heart ตอน Heartbreak
มีภาพของเจ้าเหยี่ยวแดงกินอาหารเย็นมาฝากค่ะ ภาพอาจไม่ค่อยชัดมากเท่าไหร่เพราะถ่ายย้อนแสงนะคะ ;)
..
..
..
..
..
..
เหยี่ยวแดงอีกตัวที่รออยู่ด้วยความอดทน
ด้วยความนอบน้อม,
ปริม ทัดบุปผา
๒๐ สิงหาคม ๒๕๕๕
ให้รักเดินทางมาเจอกัน - เปียโน
http://www.youtube.com/watch?v=4sKb2cPKrZ8&feature=BFa&list=UUp_13LkYRHMyr1q-8IrPGLQ
ความเห็น (33)
- ผมสอนวิชา Adaptation ด้วยครับ...วิชานี้ เกี่ยวข้องกับ วิวัฒนาการ (Evolution) ...ครับ
- หลักวิชาการกล่าวว่า...ถ้าเราช่วยปลา..เท่ากับเราทำลายปลาในอนาคต...
- เพราะพันธุกรรมที่ " เอาตัวรอดไม่เก่ง "...จะยังคงมีมาก จากการถ่ายทอดพันธุกรรม ไปสู่ลูกหลานเรื่อย ๆ ...
- คือขาด การคัดเลือกโดยธรรมชาติ (Natural selection) น่ะครับ
- นานวันเข้า...ก็จะมีแต่ ฝูงปลาที่อ่อนแอ...ครับ
- เลยทำให้การเป็นนักวิทยาศาสตร์ ต้องใจแข็งในบางครั้งด้วยน่ะครับ..
- ขอขอบคุณ บทความนี้มาก ๆ เลยนะครับ
Take care,
ชยพร แอคะรัจน์
ขอบคุณความงดงามของจิตใจที่ถ่ายทอดส่งผ่านการเรียงร้อยถ้อยคำของ คุณปริม มากครับ
ผมก็เคยมีสภาวะจิตใจคล้ายคุณปริมเมื่ออยู่ในสถานการณ์นั้น ๆ (แม้แต่ตอนนี้ก็ยังเป็น) แต่ก็พยายามฝึกมองอย่างนี้อยู่
"มองทุกสิ่งตามจริง (สภาวะธรรม) ที่มันเป็นไป ไม่ใช่ มองทุกสิ่งตามจริงที่ใจอยากให้เป็น"
...ก็พยายามฝึกอยู่ครับแต่พอเจอสถานการณ์แบบนั้น ใจก็อดกระเพื่อมแรงไม่ได้
ขอบคุณบทความดี ๆ ที่เตือนใจนี้มากครับ
อืม...ลืมไปนิดนึงครับ...งดงามทั้งถ้อยคำและภาพครับ
ขนาดถ่ายย้อนแสง ภาพยังดูดี บ่งบอกว่า ผู้ถ่ายภาพ มีความนิ่ง อดทน รอคอย และจัดระเบียบความคิดได้เป็นอย่างดี ขอให้มีความสุขนะครับ คุณปริม
ผู้เข้มแข็งกว่าย่อมเป็นผู้ล่า ผู้ที่อ่อนแอคือผู้ที่ถูกล่าเป็นสัจธรรม แม้แต่การดำเนินชีวิต ของมนุษย์ที่ไขว่คว้าโอกาสย่อมได้โอกาส มากกว่าผู้ที่ละทิ้งโอกาส สิ่งที่มีค่าของแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ถ้าเหมือนกันขึ้นมา การแข่งขัน(ล่า)ย่อมเข้มข้น บางทีก็...โหดร้ายเกินกว่าจะรับไหว รางวัลของนักล่าคือความสมหวังโดยไม่คำนึงถึงวิธีการเรียกว่าไร้คุณธรรม แต่ถ้ามีกฏเกณฑ์กติกามารยาทเรียกว่ามโนธรรมมีน้ำใจนักกีฬา แต่จริง ๆ แล้วนักล่าส่วนใหญ่ไม่คำนึงถึงวิธีการ จริงมะคะ
ความเป็นกลาง ทำให้ใจเราว่างจากทั้งสองฝ่าย กว่าจะถึงจุดนั้น เราคงต้องทำใจให้ผ่านช่วงอารมณ์สงสารฝ่ายที่อ่อนแอกว่ามาก่อนนะคะ ไม่ง่ายเลยค่ะ
เหยี่ยวแดงดูเหมือนจะมีท่วงท่าของความเป็นผู้นำ ผู้ชนะอยู่ในตัวนะคะ อย่างน้อยมื้อนี้เขาก็ได้อิ่มท้องด้วยความลำพองในชัยชนะ
ห่วงโซ่อาหาร ทำให้เราต้องยอมรับกฎธรรมชาติและรู้สึกเป็นกลางกับทั้งฝ่ายผู้แข็งแรงกว่าและฝ่ายผู้อ่อนแอ
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับภาพธรรมชาติสัตว์โลกที่สวยงาม...ปลาน้อยที่ตกเป็นเหยื่อ บ๊าย บาย
ขอบคุณคุณปริมกับบันทึกที่งดงามและแฝงด้วยการทบทวนใจครับ....เป็นภาพถ่ายที่สวยงาม...คงเป็นการถ่ายภาพที่ลงมือเรียนอย่างจริงจัง...พรสวรรค์ที่มี และการเรียนรู้ใหม่...คงทำให้ภาพถ่ายของคุณปริมในอนาคตต้องงดงามขึ้นทวีคูณ...ขอบพระคุณสำหรับการอ่านบันทึกย้อนหลังของผม....ผมจะดีใจมากครับ....ถ้าคุณปริมอ่านด้วยใจเป็นกลาง....ซึ่งคุณปริมมีสิ่งเหล่านั้นเต็มเปี่ยมอยู่แล้ว...ด้วยความนอบน้อมครับ....ขอให้คุณปริมและครอบครัวมีความสุข และความเจริญยิ่งขึ้น....กำลังเฝ้ารอชมบันทึกการเดินทางของดอกไม้ที่มอบแด่คุณปริม...ให้ความรักเดินทางมาเจอกันนะครับ....
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมและกิเลส..
วัฏจักรของผู้ล่า..ผู้ถูกล่า..อยู่คู่กับโลกในทุกระดับของชีวิต
การวางอุเบกขาญาณ เป็นวิถีหนึ่งของจิตที่รู้แจ้งในความเป็นไปของธรรมชาตินี้
ผู้บำเพ็ญศีล ย่อมละเว้นจากการเป็นผู้ล่า..เพื่อจักไปต้องรับกรรมสนองในการถูกล่าอย่างไม่รู้จบสิ้น..
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ชยพร
ขอบคุณที่กรุณาเล่าและแบ่งปันประสบการณ์ที่น่าสนใจค่ะ
ในธรรมชาติก็เป็นเช่นนั้นอยู่แล้วค่ะ สัตว์ที่มีชีวิตอยู่คือตัวที่แข็งแรงค่ะ ตัวที่อ่ออนแอหรือไม่สมบูรณ์ก็จะกลายเป็นเหยื่อของสัตว์อื่นไป ท่านอาจารย์ได้ทำได้ดีมากแล้วค่ะ ท่านอาจารย์มีอุเบกขามากค่ะ
ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่มาเจิมบันทึกนี้ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณจัตุเศรษฐธรรม,
ขอบคุณข้อคิดดีๆ ที่กรุณานำมาฝากอีกครั้งค่ะ ปริมเพิ่งเริ่มต้นเรียนรู้ ศึกษาค่ะ เลยต้องเตือนตัวเองบ่อยๆ คุยกับตัวเองบ่อยๆค่ะ
"มองทุกสิ่งตามจริง (สภาวะธรรม) ที่มันเป็นไป ไม่ใช่ มองทุกสิ่งตามจริงที่ใจอยากให้เป็น"
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ชยันต์
ที่จริงแล้วมือสั่นมากค่ะวันนั้น เพราะไม่ได้ใช้ขาตั้งกล้องค่ะ แต่ก็สนุกดีค่ะ มีความสุขที่ได้ทำในสิ่งที่เราชอบค่ะ
มีความสุขในยามค่ำแห่งการพักผ่อนค่ะ
สวัสดีค่ะคุณสเร็นเหลา,
ตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติมันก็คงต้องเป็นอย่างนั้นค่ะ สัตว์ที่อ่อนแอจะตกเป็นเหยื่อของสัตว์ที่เข้มแข็งกว่า
แต่การแข่งขัน ผู้ล่า ผู้ถูกล่าของมนุษย์อาจจะต่างกับสัตว์ตรงที่ความรู้สึกนึกคิดนะคะ สัตว์ล่าเพื่อเป็นอาหารไม่มีความโลภแอบแฝงอยู่
ขอบคุณที่กรุณามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นร่วมกันค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณศิลา
เห็นด้วยค่ะที่บอกว่าเราจะต้องก้าวข้ามความสงสารไปก่อนก่อนที่จะถึงความเป็นกลาง
จึงชอบที่หลวงปู่ติช นัท ฮันท์ สอนว่าเราต้องระมัดระวังที่จะไม่เข้าไปช่วยเหยื่อ （สัตว์ที่กำลังจะถูกกินเป็นอาหาร) เพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดในใจเราเอง
อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงเรื่องที่ผีเสื้อตัวหนึ่งที่กำลังติดใยแมงมุมอยู่ แมงมุมกำลังสาวใยเข้ามาเพื่อจะจัดการกับอาหารมื้อแรกหลังจากที่มันอดโซมาหลายวัน ผีเสื้อก็กำลังตะเกียกตะกายพยายามที่จะหลุดพ้นจากใยแมงมุมนั้น บังเอิญมีนักบวชผ่านมา ช่วยผีเสื้อตัวนั้นไว้ด้วยความเมตตา แต่ทว่าแมงมุมตัวน้อยต้องอดอาหารต่อไป และแล้วก็มีนกตัวหนึ่งบินโฉบมาจับแมงมุมผู้หิวโหยตัวนั้นไป โดยที่นักบวชไม่ได้ช่วยเหลือแมงมุมตัวนั้นแต่อย่างใด
ฟังเรื่องนี้ครั้งแรกน้ำตาไหลเพราะสงสารเจ้าแมงมุมค่ะ
สุขสันต์วันทำงานค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมออดิเรก
การถ่ายรูป การไปอยู่ในธรรมชาติเป็นกิจกรรมที่ทำแล้วนำความผาสุกเบิกบานมาสู่หัวใจเป็นทุนอยู่แล้วค่ะ ยิ่งได้มีพื้นที่สำหรับการแบ่งปันอย่สงในโกทูโนยิ่งทำให้การเรียนรู้ ลงมือทำและแบ่งปัน และรับความสุขใจครบวงจรมากยิ่งขึ้น
พักนี้ได้กลับไปอ่านบันทึกเก่าๆ ของคุณหมอก็ได้สัมผัสถึงความสุขที่คุณหมอตั้งใจมอบผ่านแต่ละบันทึกค่ะ รู้สึกชื่นชมและศรัทธา วิถีชีวิต ความคิด และหัวใจที่คอยเต้นเพื่อผู้อื่นของคุณหมอมากมายเหลือเกิน
ขอให้คุณหมอพบแต่สิ่งที่ดีดีดังเช่นที่คอยแบ่งปันสิ่งดีดีให้คนอื่นตลอดมาค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมและกิเลส..
วัฏจักรของผู้ล่า..ผู้ถูกล่า..อยู่คู่กับโลกในทุกระดับของชีวิต
การวางอุเบกขาญาณ เป็นวิถีหนึ่งของจิตที่รู้แจ้งในความเป็นไปของธรรมชาตินี้
ผู้บำเพ็ญศีล ย่อมละเว้นจากการเป็นผู้ล่า..เพื่อจักไปต้องรับกรรมสนองในการถูกล่าอย่างไม่รู้จบสิ้น..
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่
ขอบพระคุณมากค่ะสำหรับบทสรุปของวัฏจักรในธรรมชาติที่พี่ใหญ่เมตตานำมาแบ่งปันในวันนี้ค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกอยากเป็นผู้ที่สามารถละเว้นจากการล่า ค่ะ
สุขสันต์วันอังคารนะคะพี่ใหญ่ ;)
- ห่วงโซ่อาหาร การถ่ายทอดพลังงาน ทำให้สิ่งมีชีวิตอยู่รอด ธรรมชาตินะครับ
- ภาพปลาในอุ้งกรงเล็บเหยี่ยวแดงนี คงไม่ได้มาง่ายๆเลย..มั้ยครับ?
- โอ...หัวใจเป็นกลางอยู่ข้างซ้าย
- เอ...ทำไมไม่ย้ายไปขวาบ้าง
- หรือไม่ก็มั่นคงอยู่ตรงกลาง
- ระยะห่างเท่าไรหนอ...จึงพอดี
- แวะมาทักทาย
- และซึมซับความงดงามแห่งวิถีธรรมชาติครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ธนิตย์
การถ่ายรูปธรรมชาติเป็น ช่วงขณะนั้น (the moment) มากๆ ค่ะ
พอดีที่ได้ไปอยู่ทีนั่น เวลานั้นค่ะ เป็นโชคจริงๆ ค่ะ ไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน วันนั้นเห็นนกเหยี่ยวบินมาแต่ไกลสองตัวก็เลยแหวกพงหญ้าเข้าไปดูจนเดินเข้าไปไม่ได้อีกเลยซูมเอา พอดีกล้องซูมได้ไกลก็เลยช่วยได้ค่ะ แต่ไม่ได้ใช้ขาตั้งกล้อง และตำแหน่งที่ยืนย้อนแสงด้วยค่ะ มือเลยสั่น บวกซูมไกลสุดก็เลยได้เท่าที่เห็นค่ะ เป็นโชคดีที่ได้เห็นค่ะ
ขอบคุณค่ะท่านอาจารย์
สวัสดีค่ะคุณปริม ขอบคุณสำหรับเนื้อหาดีดี ภาพสวย(ถ่ายยากนะค่ะ) และเพลงเพราะค่ะ
ยังคงมิคลายความเป็น ......ปริม pirimarj...
..signature :):)
สวัสดียามเย็นค่ะ น้องปริม
ขอบคุณค่ะ สำหรับความผ่อนคลายที่มีให้เสมอ ด้วยเสียงเพลงและถ้อยคำ เพิ่งสอนเสร็จกลับมาก็อ่านบันทึกของน้อง..ค่ะที่ปัตตานีก็เช่นกัน พฤติกรรมของเหยี่ยวแดงก็เป็นอย่างนี้ มองด้วยใจจดจ่อเช่นกันค่ะน้องปริม..ครั้งแรกที่รับรู้ แต่เมื่อเห็นพฤติกรรมอย่างนี้ถี่ขึ้น ก็บันทึกไว้ว่า เป็นพฤติกรรมประจำของสิ่งมีชีวิตชนิดนี้ที่เรียกว่า เหยี่ยวแดง..Brahminy Kite ...
ขอบคุณน้องปริม.. ที่ทำให้นึกถึงคำสอนของหลวงปู่ติช นัท ฮันท์
มันยากพอควรกับการไม่มีอคติ.. เพราะเราชอบคิด-ชอบทำตามความรู้สึก ตามประสบการณ์ที่มี
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ปณิธิ
ขอบคุณมากค่ะที่กรุณามาทักทายแบบมี style ค่ะ ชอบการใช้คำของท่านอาจารย์มากค่ะ
พักนี้งานนยุ่งไหมคะ?
มีความสุขในยามค่ำค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณนงรัตน์,
ขอบคุณมากค่ะที่กรุณามาทักทาย ดีใจที่คุณนงรัตน์ชอบค่ะ
มีความสุขในยามค่ำค่ะ :)
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์วิชญธรรม
ไม่ทราบมาก่อนว่าเป็น Prim's Signature... ค่ะ อิอิอิ
ขอบคุณมากค่ะ :)
สวัสดีค่ะพี่อาจารย์ kwancha
ปริมพยายามถ่ายรูปตอนเขาบินค่ะ แต่ยังได้ไม่ดีนัก เขาดูสง่า เด็ดเดี่ยวมากๆ เลยนะคะ งดงามค่ะ
ปริมตื่นเต้นทุกครั้งที่เห็นพวกเขาค่ะ เลยยังไม่ชินสักที
เหยี่ยวแดง..Brahminy Kite
ขอบคุณมากค่ะ :)
สุขสันต์ยามค่ำค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ kunrapee,
ยินดีที่ได้รู้จักศิษย์หลวงปู่ ติช เพิ่มขึ้นอีกคนค่ะ
ปริมชอบอ่านหนังสือของท่านค่ะ อ่านเข้าใจง่ายดีมากค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ :)
ขอขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่มาร่วมทำใจให้เป็นกลาง ใจที่เต็มไปด้วยความรัก และเมตตาค่ะ
สุขสันต์ยามค่ำค่ะ :)
- หากมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นตรงหน้าเราอาจอยากที่จะช่วยกวางช่วยกบ แต่เราต้องระมัดระวังที่จะไม่ทำอย่างนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดของเราเอง ...
- ได้รู้จิตใต้สำนึกตนเอง ทำไมเวลาดูกีฬา หากไม่ใช่ทีมชาติไทย ก็มักเอาใจช่วยประเทศที่ชื่อชั้นด้อยกว่า เพราะลึกๆ เราใส่สัญชาติ "ผู้ถูกล่า" ให้ตัวเองโดยไม่รู้ตัวนั่นเอง
สวัสดีค่ะคุณหมอ ป.
หลวงปู่ติช นัท ฮันท์ เขียนไว้ในหนังสือเล่มเดียวกันว่า การที่เราเอาใจช่วยฝ่ายที่ด้อยกว่านั่นคือต้นตอของการแสวงหาสันติภาพค่ะ ให้พยายามจินตนาการว่าเราเป็นแม่ของเด็กสองคนที่กำลังแข่งขันกัน ทะเลาะกัน สิ่งที่เราต้องการมากที่สุดอาจไม่ใช่ชัยชนะของฝ่ายใดแต่คือการปรองดองของทั้งสองฝ่าย
น่าประทับใจมากค่ะคำสอนของท่าน
ขอบคุณค่ะ
ยอดจริงๆ (หัวเราะ)...เป็นบันทึกที่ดูจริงจัง พร้อมทั้งบอกทางออกไว้ด้วย ...น่าสนใจมากๆ และประทับใจกับเรื่องเล่าที่เราเองก็จินตนาการร่วมไปกับงานเขียนนะ ช่วงสุดท้ายเฉลยภาพพระเอกด้วย โอ...พระเจ้า เข้าท่าจริงๆ ขอบคุณบันทึกดีๆ นะครับ สุขสันต์วันพฤหัสครับคุณปริม
สวัสดีค่ะคุณเพชร
ขอบคุณมากค่ะที่มาแวะอ่านบันทึกนี้ และดีใจที่ได้สร้างความรื่นรมย์ให้คคุณเพชรค่ะ
สุขสันต์ยามค่ำกับครอบครัวนะคะ
สวัสดีค่ะ คุณปริม แวะมาอิ่มเอมกับอรรถรสแห่งโลกค่ะ ชีวิตก็เป็นเช่นนี้เองค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ Bright Lily,
ขอบคุณมากนะคะที่กรุณาเข้ามาร่วมรื่นรมย์ไปกับความงดงามตามธรรมชาติค่ะ
มีความสุขในวันทำงานวันแรกของสัปดาห์นะคะ ;)