ทำขวัญนาค(ตอนที่ ๑) บทเชิญครู (ต่อ)๑

@ ศรีๆ พระสัสดีของข้าเอ๋ย เชิญท่านมาสิงตัวข้าหรา ข้าเรียนอัต ตรัสทั้งคาถา ศัตรูอย่ามีมา ขอให้วินาสวิลายสาย ศรีๆ จำเริญสุข สร่พทุกข์จงเหือดหาย ลาภมาอย่าขาดสาย สร่พชัยๆสิทธิเม มือข้าทั้งสิบนิ้ว สอดขึ้นหว่างคิ้วอย่าได้เอ น.โมพุทธาเย น.โมพุทธา ข้าไม่ลืมพระคุณครู ข้าวตอกและดอกไม้ ตั้งเรียงรายมากหลายหมู่ ธูปเทียนและหมากพลู ข้าแต่งอยู่เป็นมากมี ตัวข้าตกแต่งสรรพ เครื่องสำรับและบายศรี ถวายครูผู้ใจดี ได้สั่งสอนข้าพเจ้ามา น.โม และ ก.ข. ทั้งสิทธ่อ และ ก.กา กน กง กด กบ มา ทั้งคมเคยและขอมไทย แม่เล่าทั้งบท ข้าเรียนหมด ได้ขึ้นใจ คุณครูท่านสอนข้า บ่ได้เว้นเท่ายองใย ข้อน้อยย่อมกราบไหว้ สรรเสริญไว้เป็นมงคล ลุกนั่งระวังตน ทั้งกริยาและพาที สอนสั่งไว้ครั้งนี้ หวังให้แจ้งในทางธรรม เมื่อท่านไม่ได้ตรัส ข้าปฏิบัติทุกคืนวัน ลำนึกถึงคุณนั้น ตัวข้าไหว้จำเริญศรี คุณครูข้าไหว้แล้ว ยังคุณแก้วผู้ใจดี มารดาผู้โฉมศรี อันเกิดเกล้าข้าพเจ้ามา เมื่อลูกอยู่ในครรถ์ สิบเดือนนั้นเป็นอัตรา พระแม่ทนเสดสา เวทนาเป็นเหลือใจ เมื่อลูกจากครรถ์มา พ่อลำดับหาฟืนไฟ ขิงข่าเปราะพริกไทย หาเอาไว้มากหนักหนา น้ำร้อนและก้อนเส้า ทั้งนั้นเล่าพ่อหามา ฉาบแข้งและฉาบขา ประคบหน้าประคบหลัง ความทุกข์ของแม่ข้า เวทนาพ้นกำลัง เจ็บปวดเพียงชีวัน หวังไม่ให้ม้วอาสัญ เอ็นใหญ่เคลื่อนทั้งห้าร้อย เอ็นน้อยเคลื่อนทีั้งห้าพัน เจ็บปวดเป็นกวดขัน เหงื่อไคลคาวลงท่วมตน มดหมอเข้าแปลผัน เข้านวดฟื้นระวังตน เจ็บปวดเพียงวายชนม์ เมื่อลูกน้อยจากครรภ์มา ขิงข่าเครื่องเผ็ดร้อน กินยากลอนและยาทา ก้อนเส้าประคบหน้าประคบหลัง พระมารดานั่งผิงไฟ เมื่อลูกจากครรภ์แล้ว ชูลูกแก้วตะโหมใจ มดแมงไม่ให้ไต่ ทั้งเรือดไรไม่ให้พาน อาบน้ำตบเศียรเกล้า พระมารดาป้อนอาหาร กินนมชมลูกทุกวันวาร ผูกเปลผ้าช้าให้นอน ลูกตื่นสะอื้นร่ำ กินข้าวน้ำงดไว้ก่อน ไข้ขุกแม่ทุกข์ร้อน พระมารดรร้อนรนใจ ความทุกข์แห่งแม่ข้า เวทนาจะหาไหน ฟ้าดินสุดสิ้นไป ชูชั่งไว้ได้หรือหนา คุณแม่ข้าไหว้แล้ว ข้อขอแผ้วไว้วันทา ไหว้คุณพระบิดา เลี้ยงลูกมาได้รอดตัว คุณท่านทั้งสองไทย ลูกยกใส่ไว้เหนือหัว ข้าพเจ้าได้รอดตัว เพราะท่านเลี้ยงข้าพเจ้ามา ช่วยคุ้มทั้งโพยภัย สร่พจังไหรอย่ามีมา ศัตรูอย่ามาหึงสา ทั้งความไข้อย่ามาพาน คุณครูอันประเสริฐ ช่วยสั่งสอนให้ทำการ เอาคุณเป็นเพดาน มาห่อหุ้มคุ้มข้าพเจ้า พระพุธให้แจ้งเล่า พระธัมเจ้าให้เร่งจำ พระสงฆ์ได้ชักนำให้เห็นธรรมสว่างแผ้ว เลี้ยงลูกปลูกโพธิ์แก้ว ให้ผ่องแผ้วในวิจิตร อันข้าจะไหว้เล่า พระอรหันต์เจ้าทั้งสิบ เทวาทั่วอีกนิษ ช้วยป้องปิดกันโพยภัย หน่อบูนปัจสมุทร อันบริสุทธิฤทธิเกรียงไกร พระสุเมรุผู้เป็นใหญ่ อยู่อาคเนย์หนทิศศา ทักษิณกัสสปโป พระเจ้าอยู่บ่มิคลา หนร่ดี อรหันตา พระสุเมรุทานราบาล ฝ่ายข้างทิศปัจฉิม มีพระพุทธสักขีผู้เชี่ยวชาญ พายับก้องทหาร พระสุเมรุทาอยู่ป้องกัน อุดรสาไกรลาส ทรงสีหราชฤทธิแข็งขัน อิสานอรหันคือทิพมังกร ปัถวีศรีสรรเพ็ชร องค์สมเด็จพระกุสนทร อากาศมุนีวอน พระสุทินอันเรืองฉาย เจ้ากูอันประเสริฐช่วยคุ้มกันอันตราย เดชะข้ากราบไหว้ ยกขึ้นไว้เหนือเกศี คุณครูคุณบิดา คุณป้าน้าคุณชนนี โพยภัยอย่ามามี ทั้งความไข้อย่ามาพาน คุณอันประเสริฐช่วยสั่งสอนให้ทำการ เอาคุณเป็นเพดาน มาห่อหุ้มคุ้มตัวกู คุณครูอันเรี่ยวแรง เป็นกำแพงมากั้นกู จังไหรภัยศัตรู หนีไกลกูได้ร้อยโยชน์ โอมชัยมหาชัยกันจังไหรได้แสนโกฐ หนีไปไกลร้อยโยชน์ ทั้งผีโหมดไม่ทนทาน เบิกพระเนตรแยกใบลาน ทอดสะพานพูนถนน ขุดบ่อหล่อพระเชตุพน แลัวชักนำให้ผีเดิน พระครูให้กูขุดสระ แกะพระลานและพระยืน จังไหรอย่าฝ่าฝืน เปิดท่อทางถางมรคา พระครูให้กูฉลกหนัง ตั้งบินจาต่อโลงและโกฐผา สอดยอดเมรุเอนให้ตรง เดชะครูอาจารย์ เป็นประธานช่วยบำหรง เรียวแรงแข็งมั่นคง มาห่อหุ้มคุ้มรักษา สร่พทุกข์สร่พภัย สร่พจังไหรอย่ามีมา ศัตรูอย่างมาหึงสา ทั้งความไข้อย่ามาถึง คุณทั้งเก้าเป็นที่พึ่ง ขอศัตรูจงวินาสวิลายสาย.....

(กรณีคัดลอก ให้อ้างอิง...ที่มา..นายณัทธร รักษ์สังข์)