แม่...ผู้หญิงที่ดีที่สุด
"ผู้หญิงที่ดีที่สุด"
แม่คือคนที่สำคัญที่สุดเพราะเมื่อเราเกิดมาแม่ก็เป็นคนที่คอยดูแลให้ความรู้เราเป็นครูคนแรก สั่งสอนเรามาไม่ว่าจะเหนื่อยสักแค่ไหนแม่ก็ทำให้เราได้ทุกอย่างโดยที่ไม่เคยบ่นให้ลูกได้ยินสักครั้ง
ถ้ามีใครสักคนทีอดทนทุกเวลา
พร้อมยอมเหนื่อยล้าเพื่อเราโดยไม่เกรง
ถ้ามีใครสักคนที่ยอมรับความเจ็บไว้เอง
คิดถึงตัวเองไม่เท่าเรา
ถ้ามีใครสักคนที่ตีเราทั้งน้ำตา
แล้วก็เป็นคนที่ทายาให้เรา
ถ้ามีใครสักคนที่คอยเช็ดตัวให้ทุเลา
ค่ำคืนที่เราไม่สบาย
ร้อยล้านความผิดของเราที่ใครเขาไม่ใยดี
มีคนคนนี้คนเดียวที่ให้อภัย
ปากบ่นว่าแสนระอาว่าเราไม่ดีเท่าใคร
แต่ในใจก็รักไม่เปลี่ยน
อยากขอบคุณฟ้าให้เรามาเป็นลูกแม่
รักดีดีรักไม่มีแต่ไม่เคยได้รับจากใคร
มีเพียงคนนี้ชีวิตก็วางให้ได้
คำเล็กเล็ที่ไม่ยิ่งใหญ่
อยากบอกด้วยหัวใจ...เรารักแม่
ขอขอบคุณบทเพลงที่มีความหมายดีๆ http://www.youtube.com/watch?v=HAxw9WmnXy0
"ความรักที่แม่มีให้"
เรื่องเล่าของแม่กับข้าพเจ้า
แม่คือคนสำคัญที่สุดในชีวิตของข้าพเจ้าเพราะตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นเด็กก็มีแม่ที่คอยเลี้ยงดู อบรม สั่งสอน ข้าพเจ้ามาตลอด จนกระทั่งถึงทุกวันนี้ข้าพเจ้าโตจนเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ข้าพเจ้าก็เลยต้องออกจากบ้านเพื่อมาอยู่หอพักที่ใกล้ๆกลับมหาวิทยาลัยที่เรียนอยู่ แต่ว่าหอพักที่อยู่นี้จะไกลจากบ้านที่ข้าพเจ้าอยู่ค่อนข้างมาก จึงทำให้ข้าพเจ้ากับแม่ต้องอยู่ไกลกันถึงแม้จะคุยโทรศัพท์กับแม่ตลอดแต่แม่ก็ยังเป็นห่วงข้าพเจ้าอยู่เพราะแม่จะมักคิดกังวลอยู่ตลอดว่าข้าพเจ้าจะอยู่ยังไง สบายดีไหม แล้วกินข้าวจะอิ่มเหมือนอยู่ที่บ้านเรารึเปล่า พอเวลาที่ข้าพเจ้ากลับไปบ้านในวันหยุดแต่ละครั้งก็จะเห็นแม่เตรียมกับข้าวที่ข้าพเจ้าชอบกินไว้รอข้าพเจ้าตลอดแล้วแม่ก็ชอบถามว่าอยากกินอะไรอีกไหมเดี๋ยวแม่ทำให้กินเพราะแม่คิดว่าเราอยู่ไกลท่านอาจจะไม่ได้กินอิ่มเพราะไม่มีเวลาและไม่มีใครทำให้กินเหมือนอยู่บ้านและเวลากลับบ้านไปแม่ก็จะชอบบอกว่าข้าพเจ้านี้ดูผอมลงไปจากเดิมทั้งๆที่ข้าพเจ้าก็น้ำหนักตัวเท่าเดิมคงเป็นเพราะความเป็นห่วงของแม่เลยชอบคิดมาก พอถึงวันที่ต้องกลับมาที่หอพักเพื่อมาเรียนตามปกติแล้ว แม่ก็จะเตรียมของกินต่างๆมากมายที่คิดว่าข้าพเจ้าชอบกินไว้ให้ตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะให้ข้าพเจ้าได้นำกลับมากินตอนถึงหอพักเพราะกว่าที่ข้าพเจ้าจะกลับบ้านอีกก็ตั้งเป็นเดือนด้วยความเป็นห่วงในเรื่องอาหารการกินแม่จึงสรรหาแต่ของที่ดีๆมาให้ข้าพเจ้าห่อกลับมากินที่หอพักเสมอทุกครั้งที่ข้าพเจ้ากลับมา
คนที่สำคัญที่สุดเป็นคนที่ครั้งแรกเมื่อเราลืมตาขึ้นมาแล้วเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งที่แสนจะธรรมดาแต่คนๆนี้คอยดูแล เลี้ยงดู อบรมสั่งสอนและทำทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเราโดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆจากตัวเราเลยจนมาถึงวันนี้ก็ทำให้เราได้รู้ว่าผู้หญิงที่แสนธรรมดาคนนี้แต่ก็เป็นนางฟ้าประจำบ้าน เป็นสิ่งที่มีค่าที่หาจากใครไม่ได้นอกจากแม่ของเรา ฉะนั้นเราจึงควรที่จะตอบแทนบุญคุณท่าน คอยดูแลท่านในยามที่ท่านแก่เฒ่าให้เหมือนกับตอนที่ท่านดูแลเรามาตั้งแต่เด็กจนโต
ความเห็น (2)
แม่ผู้ให้ แม่ผู้เป็นพระอรหันต์ของลูก
