มวยไทยไปบอลโลก (โอลิมปิกส์สอนใจ ๙)
เพิ่งดูแก้ว พงษ์ประยูร เข้าชิงเหรียญทองโอลิมปิกส์ ๒๐๑๒ ที่ลอนดอน แล้วแพ้คะแนนมวยต่อ ซูซิหมิง นักชกจากจีนแดงไปหยกๆ แบบกังขานิดๆ ว่าเราน่าชนะ แม้จบยกสองจะตามอยู่สองหมัดก็ตาม
แต่ยกสาม ผมว่าเราน่าจะชนะสักสามสี่หมัด เนื่องจากต่อยเข้าเป้ามากกว่าหลายหมัด ในขณะที่ ซู ต่อยคร่อมไปคร่อมมาเสียมาก แม้เข้าก็เข้าไม่เต็มหมัด ไม่น่าได้คะแนน
แต่เอาหละ แพ้ก็แพ้ ต้องยอมรับการกดปุ่มให้คะแนนของกรรมการด้วยสปิริตนักกีฬา
โคชไทยออกอาการว่าไม่ยอมรับการตัดสิน ด้วยการโบกมือ ส่ายหน้าไปมาอย่างมาก ซึ่งกล้อง (ทีมอังกฤษ) ก็โคลสอัพมากอย่างนานทีเดียว ซึ่งผมก็พอเข้าใจว่าทำไมกล้องทำแบบนั้น ...ก็(ผู้ดี)อังกฤษที่เคยไปทำสงครามฝิ่น (Opium war) เพื่อยึดจีนเป็นอาณานิคมแล้วไม่สำเร็จ ก็เลยฝันค้างมาจนวันนี้ พอเห็นจีนเก่งขนาดแซงอันดับเหรียญทองอังกฤษในกีฬาโลกไปแล้วอย่างไม่เห็นหลัง ก็ยิ่งอิจฉาเป็นธรรมดา
แก้วอาจแพ้จริงหรือไม่ก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ผมว่า ซู เขาต่อย แบบฉลาดกว่าเรา คือ เขาต่อยได้ “จะแจ้ง” กว่า แต่ถ้าถ่ายภาพช้าเราอาจจะต่อย “เข้าเป้า” มากกว่า ซึ่งน่าแปลกใจว่า กล้องถ่ายสโลโมว์ระหว่างพักยก เข้าข้างเราตลอด กล่าวคือ จับแต่ภาพที่แก้วต่อยเข้าเป้า ส่วนภาพ ซู ต่อยเราไม่ค่อยถ่าย แสดงว่ากล้องผู้ดีลำเอียง ที่ลำเอียงไม่ใช่ว่ารักไทยอะไรหรอก แต่คงเพราะอิจฉาจีนมากกว่า (อยากให้แพ้ไทยเพื่อที่เหรียญทองจะได้ไม่ทิ้งห่างผู้ดีและญาติสนิททางอีกฟากฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกมากนัก ) ทั้งที่เมื่อก่อนไอ้ผู้ดีรายนี้มันอยากแด็กซ์ทั้งจีนและไทยนั่นแหละ..... กล่าวคือ มะริด ทะวาย ตะนาวศรี ไทรบุรี กลันตัน เปลิศ เชียงรุ้ง เชียงตุง ที่คนไทยลืม(ง่าย)ไปหมดแล้วไงล่ะ
โคชมวยวันนี้ (รวมทั้งสมรักษ์ คำสิงห์ ที่แปลสภาพมาเป็นนักพากย์ไปแล้ว ทั้งที่อายุคงพอๆกับนักชก) คิดได้แต่รุก (จังหวะหนึ่ง) กับรับ (ถอย แล้วรอจังหวะสอง...รอสวนกลับ) ไม่มีใครคิด “จังหวะสาม” บ้างเลย
ถ้าผมเป็นโคช แก้วฯ ในลักษณะที่ต้องต่อยกับ ซู ที่มีดีกรีมวยเหนือกว่าเรามาก (แชมป์โอลิมปิกส์สองสมัย และแชมป์โลก) และมีสไตล์การต่อยแบบถอยและรอสวนกลับแบบก้านยาวนี้ รวมทั้งมีการต่อยแบบวงกว้างเป็นส่วนใหญ่ ผมจะให้แก้วต่อยแบบ “จังหวะสาม” (ไม่ได้โม้หลังจากที่เพิ่งแพ้นะ แต่คิดมานานแล้ว)
จังหวะสามหมายถึงว่า เราต้องบุก แต่บุกในเชิงยุทธศาสตร์เท่านั้น ซึ่งเขาคงคิดว่าเราโง่ ที่ไปต่อยเข้าทางเขา เขาจะรอสวนเราใน “จังหวะสอง” เพื่อทำคะแนนตามไสตล์ของเขา (ผมดูมานาน หมอนี่รอจังหวะสองสวนกลับเสมอ) ซึ่งเราต้องกะจังหวะสองของเขาให้ดี หลบหมัดให้ได้ เพื่อให้เขาถลำในจังหวะสอง จากนั้นเราสวนกลับในจังหวะสาม ซึ่งเราทำได้ไม่ยาก เพราะเราตัวเตี้ยกว่า ทำให้เรามีความคล่องตัวมากกว่า
หลายหมัดของแก้ว ก็ได้มาจากการชกในจังหวะสามนี่แหละ ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ แต่มันเป็นไปโดยธรรมชาติ นี่ถ้าตั้งใจกำหนดให้เป็นยุทธศาสตร์ไปเสียเลย เราน่าชนะได้ไม่ยาก
อีกอย่าง...เราต้องเข้าใจว่าการต่อยมากกว่าแบบรัวหมัดเร็วๆของแก้ว ไม่จำเป็นต้องได้คะแนนเสมอไป เพราะกรรมการกดคะแนนไม่ทันนั่นเอง (ต้องกดสามในห้าภายในหนึ่งวินาที) เราไม่เข้าใจธรรมชาติของการให้คะแนน ก็มักไปโทษกรรมการว่า “ลำเอียง” ..... แต่ถ้าเรารอสวนกลับจังหวะสามแบบเน้นๆ เข้าเต็มๆ จนหน้าสะบัด เพียงหมัดเดียว ไม่ต้องรัว รับรองว่ากรรมการทั้งห้าคนกดทันพร้อมกันแน่ๆ
กีฬามวย ดูเหมือนโหด รากหญ้า แต่จริงๆแล้ว เป็นกีฬาเทคนิค ที่ต้องใช้สมองมากกว่ากีฬาหลายชนิด เช่น วิ่งเร็ว กระโดดสูง ยกน้ำหนัก เทควันโด เสียอีก ...สมจิตร จงจอหอ ดูว่าจะเข้าใจระบบการชกเพื่อให้ได้คะแนนดีที่สุด เขาจึงได้เหรียญทองคราวก่อน ทั้งที่เขาอาจไม่ใช่นักชกที่มีพรสวรรค์สูงสุด
ดูกีฬาโลกแล้วหันมาดูการเมืองโลก....ประเทศไทยเรามีพรสวรรค์ระดับโลกแบบแก้ว พงษ์ประยูร แต่ดันโง่ไปชกตามกติกาสากลแบบเชื่องๆ แถมชกแบบไม่เกี่ยงน้ำหนักเสียอีก (เช่นจะไปแข่งอีเล็กทรอนิกส์ รถยนต์ กับเมกา ญี่ปุ่น) ทั้งนี้เพราะนักการเมืองและนักวิชาการผู้มีอำนาจของเรามันง่าวไปยอมรับกติกา “สากล” ด้วยความภาคภูมิใจนั่นเอง
เพียงจังหวะหนึ่ง..เขาเอาเหยื่อโยนล่อเข้ามา เราก็ฮุบเสียแล้ว ไม่รอสวนจังหวะสองบ้างเลย สำมะหาอะไรกับจังหวะสาม
...คนถางทาง (๑๒ สิงหาคม ๒๕๕๕)
ความเห็น (2)
เพิ่งมาดูตอนเช้าค่ะ.. ยังไม่รู้ผล ว่าออกมายังไง..
ขอดูรายละเอียดการชกเสียก่อน.. รู้ผลตอนดูย้อนหลังละกัน
ก็เสียดายมากๆ แต่ด้วยสปิริตของนักกีฬา ใช่ไหมคะอาจารย์
แพ้เป็นพระ ชนะเป็น...
ไม่มีความรู้กีฬา มวยสากล ดูเอาสนุกอย่างเดียว ชอบแนวคิดนักมวยจังหวะสาม - รู้เขารู้เรา ปรับใช้ได้กว้างขวางดีนะ