พ่อ ,ครู ,เจ้านาย ,ผู้ให้โอกาส ,ผู้คอยปกป้อง

  บันทึกนี้เองน่าจะได้ตีพิมพ์ได้หลายวันแล้วหากว่าเราเองไม่ม่อยหลับไปทุกวันซึ่งกิจกรรมที่เราเองพาสมาชิกกระทำอยู่ทุกวันนี้ในช่วงเวลากิจกรรมงานทำประโยชน์กลางวันคือปรับปรุงต่อเติมพัฒนาศาลา 2-3-4 (โรงครัว,ศาลาพักโยม,ศาลาเอนกประสงค์งานอบรม

  ซึ่งก็มิใช่ว่าเราเองเป็นคนคิดหรอกเราเองตอนเริ่มทำแรกๆก็คิดแค่ว่าครัวมันแคบส่วนหนึ่งมันก็เป็นที่เก็บเศษวัสดุที่นั่งทานอาหารก็ไม่มีครัวก็ไม่เป็นสัดส่วนเราเองก็มีสมาชิกอยู่ก็ต้องคิดพัฒนาเริ่มทำแรกๆก็มีแต่สมาชิกภายในวัดว่าทำแล้วใครจะมาใช้จนถึงปูกระเบื้องแล้วใครจะถู

  เริ่มจากพังห้องเก็บของในรุ่นที่ 12 แล้วเทพื้นยกระดับก่อนในส่วนหนึ่งพร้อมตาข่ายกั้นไก่ พังห้องเก็บของต่อและเทพื้นต่อในรุ่นที่ 13 และคาบเกี่ยวรุ่น14 เพิ่มชั้นเก็บของเป็นชั้นสองเล็กๆแล้วก็ปรับปรุงบริเวณหลังศาลาสี่ให้เป็นส่วนประกอบอาหารพร้อมห้องเก็บเครื่องครัวในรุ่นที่ 14 และ 15

    หลังจากหยุดรับสมาชิกในก็เริ่มปูกระเบื้องเริ่มที่ศาลา 4 ในรุ่นที่ 17 มาเสร็จเอารุ่น 18 แล้วก็เริ่มปูกระเบื้องที่โรงครัวใหญ่ในรุ่นนี้ จนแล้วเสร็จพร้อมปูกระเบื้องและยกระดับหลังคาพร้อมแพงตาข่ายครัวประกอบอาหารหลังศาลาสี่กันแมวและไก่ และก็ปรับปรุงระบบไฟฟ้าในรุ่นที่ 19พร้อมการหยุดพักรับสมาชิกกลับมาจึงทำต่อในรุ่นที่ 20 พร้อมด้วยการปูกระเบื้องทางเดินหลังศาลาสามส่วนต่อระหว่างโรงครัวและครัวประกอบอาหารหลังศาลาสี่รวมถึงเทพื้นด้านหน้าศาลาสี่ไว้ประกอบกิจกรรมแต่ได้ทำจนต่อถึงโรงครัวพร้อมรางระบายน้ำตัดทางน้ำจากโรงน้ำร้อนเก่าจนถึงท่อระบายหน้าศาลาสาม มาแล้วเสร็จในรุ่นที่ 21 พร้อมการต่อหลังคาหน้าศาลาสามและสี่ ซึ่กระทำมาแบบต่อเนื้องจนมาถึงรุ่นที่ 22 นี้ก็ต่อเติมหลังคาหน้าศาลาโรงครัวพร้อมการยกระดับพื้นเพื่อปูกระเบื้องให้เสมอระดับครัวและร่องระบายน้ำด้านหน้าให้ไปต่อกลับร่องตัดผ่านหน้าเพื่อเปลื่ยนทางน้ำที่ทำไว้แล้วซึ่งกำลังทำในตอนนี้ซึ่งยังมีงานภายภาคหน้าอีกคือแผงกันอาคารพร้อมการปูกระเบื้องและติดผัดลมและอีกเล็กน้อย

   ซึ่งที่กระทำมาทั้งหมดนี้หากได้จ้างค่าแรงช่างคงหมดไปหลายแสนเกือบล้านแต่ไม่ได้เสียสักบาทซึ่งบางคราวก็มีคนพูดว่าทำอะไรก็ไม่พ้นครัวที่ทำอยู่มีใครรู้ด้วยบ้างสั่งวัสดุมีนอกในใหมหรืออีกหลายๆเรื่องน่ารำคาญ

  แต่ทั้งหมดทั้งสิ้นทั้งปวงมันมีผู้อยู่เบื้องหลังซึ่งการเป็นผู้น้อยอย่างเรากระทำอะไรหากผู้เป็นใหญ่มิสั่งมิอนุญาตไม่ทำแน่สิ่งที่กระทำทั้งหมดมีคนอยู่เบื้องหลังตลอดคือท่านหลวงปู่ ท่านสั่งเองมีคนว่ากล่าวไม่ว่าในเรื่องใดเราเองจึงมิได้โดนตำหนิจากท่านสักเท่าไรนอกจากเราจะกระทำผิดนโยบายท่าน ในบางคราท่านเดินมาตรวจงานเองด้วยอย่างในช่วงนี้มาทุกวัน วันละหลายๆรอบบางทีก็มานั่งรับแขกใกล้สถานที่ทำงานและก็มาสั่งงานเพิ่มเสมอจนสมาชิกบอกเวลาสมาชิกขอสิ่งใดเราก็มีแต่ตอบว่า " บ่ "คือไม่แต่พอหลวงปู่สั่งตอบคำเดียว "ครับผม"แล้วค่อยๆทำจนเรากลายเป็นเหมือนเณรน้อย(สมาชิกบอก)ทั้งๆที่เวลาอยู่กลับสมาชิกเราจะดูแข็งขันแล้วบางทีก็มาสั่งสมาชิกเองเลย(จริงๆก็ไม่อยากให้ท่านเหนื่อยมาแต่เป็นจริตท่านก็เลยเป็นอย่างนี้)

 ซึ่งที่กล่าวมาให้ฟังเพื่อจะได้เข้าใจคือ

      ท่านเป็นพ่อนที่คอยส่งเสริมประคับประคองลูกๆทุกคนว่าสามารถทางใดแล้วส่งเสริม

       ท่านเป็นครูที่คอยสอนให้รู้ธรรมชาติชีวิตของคนว่ามีความเป็นไปอย่างไรและจะสยบมันลงได้อย่างไร

       ท่านเป็นเจ้านายที่คอยมอบภารกิจที่สมควรแก่ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาเสมอและพร้อมรับคนทุกคนมาอยู่ใต้ร่มเงาแห่งท่าน

      ท่านเป็นผู้ให้โอกาสหากท่านเมตตาเกื้อหนุนในทุกๆสิ่งเริ่มจากให้โอกาศกระทำงานสงเคราะห์นี้ได้พัฒนาสิ่งต่างๆในวัดให้เป็นประโยชน์ได้สอนให้พวกสมาชิกได้สร้างกุศลกรรม หากท่านไม่ให้โอกาสก็คงไม่สามารถกระทำกิจกรรมกันได้(ยังมีอีกมากที่ยังไม่ได้กล่าวถึง)

     ท่านเป็นผู้คอยปกป้องในเรื่องที่มีความเข้าใจผิดในสิ่งต่างหากจะเกิดเรื่องไม่ดีไม่งามคอยชี้ช่องหลบภัยต่างๆ (เช่นบางทีมีคนพูดว่าเราอยู่ที่ไหนไม่ได้อยู่ได้แต่ที่นี้แหละขอบอกไม่เคยคิดจะไปไหนหากไปมีทางเดียวคือลาออกจากเพศบรรพชิตนี้ท่านก็จะคอยใช้งานให้คนได้เห็นความสำคัญที่ท่านมอบให้เราคิดไปเองป่าววะป

    ทั้งหมดทั้งสิ้นนี้เป็นความเมตตาที่ท่านมีให้กับเราและสมาชิกทุกคน เป็นความกรุณาหาที่ไหนมิได้ง่าย

   จึงเป็นที่มาแห่งคำขึ้นต้นเรื่องและความซึ้งใจเป็นอย่างยิ่งของ

ลูก,ลูกศิษย์,ลูกน้อง,ลูกอุปการะ,ลูกไล่ คนนี้