เกิดปิ๊งแว๊ป...จากการดูกายและการเคลื่อยไหวไปตามส่วนต่างๆ ขณะที่นั่งทำงานและภารกิจต่างๆ ไปด้วย
ข้าพเจ้าค่อนข้างที่จะสนใจที่จะฝึกฝนตนเองในการทำหลายสิ่งพร้อมกันในเวลาใกล้เคียงกัน เพราะ...มองว่าเป็นเรื่องของความท้าทาย หากเราทำได้นั่นน่ะ ความสามารถในการเจริญสติถือว่าดีเยี่ยม
และการใช้งานผัสสะเป็นเครื่องมือในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้ดี
และที่สำคัญ "สมาธิ" มีพลังมาก
ขณะที่ทั้งเตรียมกระบวนการเรียนรู้ R2R ที่จะมีขึ้นในอีกสามวันที่ รพ.วัดไร่ขิง ข้าพเจ้าก็สลับกับการเขียนบันทึกใน GotoKnow และพร้อมกันนั้นก็ดูภาวะการดำเนินไปในร่างกาย
มองเห็น...เป็นความสบายในตัวเองมากขึ้น
จึงไป Note ไว้ในอนุทินว่า
ออกจากหาดใหญ่มาต่อที่ ศาลายา นครปฐม ... ได้เกิดความคิดภายในว่า แท้ที่จริงแล้วยิ่งกล้าที่จะกล้าเดินท่ามกลางการเจ็บป่วย เหนื่อย และเมื่อยล้า... นั่นน่ะคือ วิถีแห่งการบ่มเพาะพลัง...แห่งจิตใจ
และที่สุดพลังดังกล่าวผกผันย้อนกลับมาสู่การเยียวยาการเจ็บป่วยในกาย
...
อานุภาพพลังแห่งจิต
เกิดเลยมานั่งใคร่ครวญ...ในตนเอง
จิตที่สบาย ที่เป็นสมาธิ...จะทำให้ไม่ถูกรบกวนจากอารมณ์และความคิดด้านลบ ทำให้เราสามารถดึงศักยภาพที่เป็นประจุบวกมากมายในร่างกายและจิตวิญญาณออกมาใช้ได้
พลังแห่งความตื่นรู้และเบิกบาน จะดำเนินการ Healing ภายในตัวมันเอง
การเจ็บป่วยที่เกิดขึ้นของข้าพเจ้าในช่วงนี้ จึงเป็นบททดสอบหนึ่งที่เข้ามาให้ข้าพเจ้าได้เกิดการเรียนรู้และทำความเข้าใจ มากกว่าการจมอยู่กับความเจ็บป่วย
การเรียนรู้ที่เกิดขึ้น ที่ตัดเรื่องเงื่อนไขของอาหารและการพักผ่อนออกไป ... ดำเนินทุกอย่างไปตามปกติ และไปเสริมพลานุภาพแห่งจิตให้มีกำลังแก้กล้า ผ่านการปฏิบัติจริงในชีวิตประจำวัน
ที่สุด...ก็ได้เห็นว่า พลังที่เพลีย เหนื่อย และอ่อนล้า ...หายไป
ควมเจ็บไข้ได้ป่วยที่ดูเหมือนจะหนัก ก็อันตธานหายไป
พลังแห่งการตื่นรู้และเบิกบานเข้ามาแทนที่
สำหรับข้าพเจ้าแล้ว...มองว่านี่คือ "ธรรมชาติ" ที่กำลังเคลื่อนเข้าสู่สมดุล
โดยตัวเราเองเป็นผู้อาศัยร่างกายนี้ในการปฏิบัติ...เรียนรู้ด้วยตนเอง
...
๒๔ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๕๕
ดีใจที่อาจารย์สบายดีนะครับ...สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะครับ
-ขออนุญาต copy ภาพเต็นท์ยามเช้านั้นนะครับ
-เพราะพบว่า สวยงามในความเพียงพอครับ
ชยพร แอคะรัจน์