ความเอื้อเฟื้อ ความใจกว้าง

สุภาษิต 11:17 บุคคลผู้มีความเอื้อเฟื้อย่อมเป็นประโยชน์แก่ตน

ผู้มีความเอื้อเฟื้อคือบุคคลที่คิดถึงผู้อื่น ช่วยเหลือผู้อื่นโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ให้อภัยโดยไม่แสดงความโกรธเคือง ความเอื้อเฟื้อทำให้ไม่เกิดการแบ่งแยก ความเอื้อเฟื้อเปิดใจของเราออกและทำให้เรามั่งคั่งขึ้น

เด็กๆ มักจะพูดว่า

•  ผมลืมเอาแซนวิสของผมมา แต่เพื่อนแบ่งของเขาให้ผม มันอร่อยมาก

เราจะตอบเขาอย่างไร

• เพื่อนของเธอมีความเอื้อเฟื้อ ไม่ง่ายหรอกที่จะแบ่งอาหารให้คนอื่นกินในขณะที่กำลังหิว ครูหวังว่าเธอจะกระทำเช่นเดียวกันให้กับเพื่อนคนอื่นๆ เมื่อเขาลืมเอาอาหารมา

หยุดเพื่อคิดสักครู่

•  ให้เด็กๆ ช่วยกันคิดว่าพวกเขาเคยเป็นคนมีความเอื้อเฟื้ออย่างไรบ้าง ครูอาจจะยกตัวอย่างให้เขาฟัง อย่าให้ตัวอย่างเฉพาะแต่การให้ในสิ่งที่เป็นวัตถุอย่างเดียว ควรส่งเสริมพวกเขาให้คิดถึงความเอื้อเฟื้อแบบอื่นๆ เช่น การให้อภัย หรือการชวนเพื่อนที่ถูกทอดทิ้งมาเล่นด้วยกันในกลุ่ม

ต้นไม้ใจกว้าง
นิทาน
นานมาแล้ว มีต้นไม้ต้นหนึ่งซึ่งรักเด็กชายคนหนึ่งมาก และเด็กชายคนนี้รักต้นไม้ต้นนี้มากเช่นกัน เด็กชายใช้ใบไม้ของต้นไม้ทำเป็นมงกุฎ เขาปีนป่ายต้นไม้ตามลำต้นและห้อยโหนตามกิ่งไม้ เขากินผลไม้จากต้นไม้ต้นนี้ เมื่อเหนื่อยเขาก็ลงไปนั่งหลับอยู่ที่โคนต้นไม้นี้ ต้นไม้มีความสุขมาก
    เมื่อเด็กชายผู้นี้โตขึ้น เขาเลิกกระทำสิ่งต่างๆ เขาบอกว่าเขาโตเกินกว่าจะเล่นแบบนั้น เขาต้องการเงิน เขาถามต้นไม้ว่า “เธอจะให้เงินฉันได้ไหม” ต้นไม้ตอบว่า “เธอเก็บผลของฉันไปขายซิ” เขาจึงกระทำตามนั้น ต้นไม้มีความสุข
    เวลาผ่านไป เด็กชายผู้นี้ไม่กลับมาเยี่ยมเยียน ต้นไม้เศร้าใจ วันหนึ่งเด็กชายกลับมา เขาไม่ห้อยโหนกิ่งไม้เล่น เขาบอกว่า “ฉันอยากมีลูก และมีบ้านสักหลัง เธอให้ฉันได้ไหม” ต้นไม้ตอบว่า “เธอตัดกิ่งของฉันไปสร้างบ้านซิ” เด็กหนุ่มผู้นี้จึงกระทำตาม ต้นไม้มีความสุข
    เวลาผ่านไป เด็กหนุ่มกลายเป็นผู้ใหญ่ ต้นไม้ต้องเศร้าอีกครั้ง เพราะเขาไม่กลับมาให้เห็นอีก วันหนึ่งชายผู้นี้กลับมา เขาไม่ปีนขึ้นไปตามลำต้น เขาบอกว่า “ผมอยากมีเรือสักลำ และท่องเที่ยวไป เธอให้ฉันได้ไหม” ต้นไม้ตอบว่า “ตัดลำต้นของฉันไปสร้างเรือซิ” ชายผู้นั้นกระทำตาม ต้นไม้มีความสุข
    เวลาผ่านไป ชายผู้นี้กลายเป็นชายชรา ต้นไม้เศร้าเพราะเขาไม่กลับมาให้เห็นอีก ในที่สุด วันหนึ่งชายชราผู้นี้กลับมา ต้นไม้พูดกับเขาว่า “ฉันเสียใจ ฉันอยากให้อะไรเธออีก แต่ฉันไม่มีอะไรเหลือแล้ว” ชายชราตอบว่า “ตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรมากมาย ฉันต้องการเพียงที่สักแห่งที่สงบและพักผ่อน” ต้นไม้ตอบว่า “ฉันยังคงมีตอไม้เหลืออยู่ เธอสามารถเอนตัวพิงและพักผ่อนได้” ชายชราทำตาม และทำให้ต้นไม้มีความสุขอย่างมากมาย

ที่มา:  www.kamsonbkk.com