(หล่อน)...แอบตั้ง"คำถาม"ให้ ตัวเอง..เมื่อ "ดู" ละคร ย้อนชีวิต..ที่ "หล่อนๆๆขึ้นไปเล่นกันบนเวที..ละครเรื่องหนึ่ง...."
"เธอ"...กระเร่อ..กระร่า..ลงจากเครื่องบินที่มาจากเมืองร้อน..สู่เมืองหนาว..ด้วยเสื้อบางๆ..รองเท้าแตะส้นสูง..สวมแว่นตากันแดด สีดำ...
(มี)....สายตาที่มองดูแปลกๆ..รอบด้าน..(เสียง)..ลอยมาตามลม..."ไม่รู้หรือว่าที่นี่..มันหนาว..แล้วเขาใส่..อะไรกัน....."
"เธอ"...วุ่นวาย..อยู่ในใจ...อึดอัดด้วยเสียงนั้น...จึงตอบไปว่า...."ก็ฉันเห็นพวกเธอ..ที่ไปบ้าน..ฉัน เขาก็แต่งกันแบบนี้...แถมยังถอดเสื้อ..หรือ..แก้..ผ้า เดิน..ด้วย ซ้ำ...."
(คำถามนั้น)...สดุด หยุดลง จาก ความคิด...กับเสียงหัวเราะ..ที่ดังขึ้น..จาก...ผู้ดู...เสียงปรบมือ..ดังขึ้น...และเงียบหายไป....เมื่อ..ละครปิดฉาก...
...แต่..ละคร..ยังมีอยู่..ในธรรมชาติ..ทุกเมื่อเชี่อวัน.....
ละคร ชีวิต เปิดแสดงอยู่ทุก ๆ วัน... ^^
ค่ะยายธี..ละครชีวิต. ในธรรมชาติ บ้างเล่นเป็นตอน (episode) บ้างเล่นเป็นฤดู (seasonal) เปลี่ยนตัวละคร เปลี่ยนฉาก เปลี่ียนคนดู ไปตามกาละ/เทศะ ..นะค่ะ :-))
...สวัสดี..เจ้าค่ะ..คุณมะเดื่อ...ผู้ กำกับ..ก็..คือ..ธรรม ะ ชาติ ไงเจ้าคะ....บทบาท ที่เล่นไม่รู้เบื่อ..คือ.รัก โลภ..โกรธหลง..เวที นี้มีอยู่ทั่วไป...ตั้งแต่..รู้ว่า..เวที..นี้หมุนได้..ตลอด..ที่เรียกว่า..ยี่สิบสี่..ชั่วโมง...เลยรีบๆเล่นกันใหญ่...รีบๆเปลี่ยนกันให้เพี้ยนๆ..กับบท ที่ผู้กำกับ กำหนดไว้...ให้พอดีๆ...อย่าวุุ่นวายให้มากนัก...ก็ดูกัน..อยู่..ทุกเมื่อเชื่อวัน...บางทีก็ลืมดูกันไปเลย...อ้ะะะๆๆๆ..ยายธี
สวัสดีค่ะ..คุณชาดาและคุณ kwancha...ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว..มี..นักร้องหนุ่มคนหนึ่งในสมัยนั้น..ชื่อว่า..สมยศ..ทัศนพันธ์..(ถ้าจำไม่ผิด)...เขาร้องเพลง..ที่มีเนื้อร้องว่า..โลกนี้คือ..ละคร....บทบาทบางตอน.ชีวิตยอกย้อน..ยับเยิน..บางครั้งก็เหมือนเดินอยู่บนวิมาน....(คุณมะเดื่อ..ใส่เพลงนี้มาให้กันฟังหน่อยเจ้าค่ะ....)...ยายธี
สวัสดีค่ะคุณยายธี
ดูหนังดูละคร อดไม่ได้ที่จะย้อนดูตัว...นะคะ
ชอบบบบบบบบบบบ...... ประโยคที่ว่า....
"..แต่..ละคร..ยังมีอยู่..ในธรรมชาติ..ทุกเมื่อเชี่อวัน....."
:)
...สวัสดีจ้ะ...หยั่งรากฝากใบ...ดูละคร..ย้อนดู..ตัวเอง..(ดูไม่รู้เบื่อ..แอบ..บอก..ตัวเอง..เล่นได้ทุกบท..จริงๆ..อ้ะะๆๆๆ)...ยายธี