เมื่อพี่พยาบาลถอดใจ สิ้นหวัง ไร้พลัง เรื่องการเรียนในเวลานี้

หลายคนที่รู้เรื่องนี้ตกใจอย่างมาก ที่พี่พยาบาลแห่ง รพ.มหาสารคาม ที่คอยช่วยเหลือเพื่อนๆที่อยู่ต่างจังหวัด ในการติดต่อกับทางมหาวิทยาลัย ทั้งเรื่องการลงทะเบียนเรียน – จ่ายเงิน, ส่งเอกสาร เป็นธุระในการติดต่อเดินเรื่องตามขั้นตอนแทนเพื่อนๆหลายคน

 

เป็นคนที่คอยเติมกำลังใจให้เพื่อนยามรู้สึกท้อ จนเพื่อนๆชื่นชมและซาบซึ้งในน้ำใจที่มีให้ แต่ในเวลานี้ ก.ย.2549 พี่พยาบาลกลับท้อแท้ ถอดใจ ไร้พลังในเรื่องการเรียนเสียเอง

 

ชีวิตของพี่พยาบาลก็เหมือนหลายๆคน มีปัญหาผ่านเข้ามาในแต่ละวัน ทั้งเรื่องงานที่ รพ. เรื่องครอบครัว – สามี – ลูก – คุณแม่ของเธอ - การเงิน -  และเรื่องเรียนที่ มมส.

 

เรื่องเรียนนั้น เธอเครียดมาก ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ โครงร่างวิจัยจึงไม่มีความก้าวหน้า เมื่อไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาที่คณะ จึงยังไม่ผ่านสักที เปลี่ยนหัวข้อไปหลายเรื่อง แต่ก็ยังไม่ผ่านเช่นเดิม

 

แม้จะถูกตำหนิจากอาจารย์ แต่เธอก็ยังฮึดสู้ใหม่ทุกครั้ง ท้อบ้างแต่ไม่ถอย หวังไว้ว่าต้องผ่านสักวัน แต่หลายปัญหาที่รุมเร้า ทำให้เธอต้องใช้เวลาคิด ลงมือ-แก้ไข  ทำให้การเตรียมตัวเรื่องทำวิจัย ไม่สามารถทำได้อย่างเต็มที่

 

เวลาผ่านไปร่วมปีครึ่ง นานจนเธอเริ่มปลง  ท้อ..ไม่อยากรับรู้ เฉย ปล่อยวาง ขาดความกระตือรือร้น

แต่เธอยังไม่คิดที่จะเลิก ไม่ทิ้ง อยากทำต่อให้เสร็จ เพราะอยู่ที่มหาสารคาม เจอเพื่อนๆ อาจารย์ คนรู้จักหลายคน มักจะถูกถามเรื่องเรียนเสมอ ว่า ไปถึงไหนแล้ว

ซึ่งเป็นคำถามที่เธอให้คำตอบได้อย่างลำบากใจที่สุดในเวลานี้

เพื่อนๆ – พี่- น้อง ในรุ่น ติดตามถามไถ่ให้กำลังใจ แต่เธอ สิ้นหวัง ไร้พลังไปแล้ว

เพื่อนๆปรึกษา หารือกัน จะช่วยเธอยังไง

เธอขาดความกระตือรือร้น – จะเติมความกระตือรือร้นอย่างไร

เธอหมดความหวัง – จะทำให้เธอมีความหวังได้อย่างไร

เธอถอดใจ – จะทำให้เธอมีหัวใจสู้ เหมือนแต่ก่อนได้อย่างไร

เธอไม่ยอมลงมือทำ – จะทำให้เธอลงมือทำ อ่าน เขียน ได้อย่างไร

เธอหมดพลัง แรงใจ – จะเติมพลัง แรงใจได้อย่างไร

 

ปัญหาอยู่ตรงไหน ควรแก้ตรงนั้น

แต่ปัญหาของเธอหลายเรื่อง เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอเอง ใครจะกล้าไปยุ่งล่ะ

ด้วยวัยวุฒิ หน้าที่การงาน (พยาบาลวิชาชีพ) เธอย่อมมีความรู้สึกนึกคิดเป็นของตัวเอง ไม่ง่ายที่จะชักจูง โน้มน้ามใจได้ง่ายๆ

นายบอนและพี่ๆ เพื่อนๆ เป็นห่วงครับ นึกไม่ออกว่าจะช่วยเหลือยังไง

 

แต่ไม่เคยคิดที่จะทิ้งกัน เมื่อเดินมาด้วยกัน ก็ต้องเดินไปด้วยกันจนถึงจุดหมายปลายทางข้างหน้า

แต่ตอนนี้นึกไม่ออกครับว่า จะเดินกันไปยังไง...