จบที่จุดเริ่ม
ในเวลาว่างฉันชอบไปเดินเล่น ฉันใช้เวลาในการเดินนั้นสำรวจตัวเอง เยียวยาตัวเอง ยอมรับตัวเอง ปลอบใจตัวเอง ชื่นชมตัวเอง หรือบางครั้งก็เพียงแค่เดินเป็นเพื่อนตัวเอง
บนเส้นทางการเดินเก่า กับคนเก่า หัวใจดวงเก่า ในเวลาใหม่ สิ่งที่ได้เห็นอาจต่างไป ให้การสะท้อนความรู้สึกนึกคิดที่ไม่เหมือนเดิม
นอกจากสวนสาธารณะแล้ว ฉันยังชอบไปเดินที่ชายหาดที่อยู่ไม่ไกลจากบ้าน จากบ้านเดินไปชายหาด ชื่นชมชีวิตตามรายทาง แล้วเดินกลับมาบ้าน จุดเริ่มกับจุดจบที่เป็นจุดเดียวกัน เหมือนเส้นทางการเดินทางของชีวิตที่ใฝ่ฝัน จากความบริสุทธิ์ของชีวิตในวัยเยาว์ สู่การผจญภัย การใช้ชีวิตอันยิ่งใหญ่เพื่อฝึกฝน ขัดเกลาให้ชีวิตสมบูรณ์ เพื่อกลับสู่ความบริสุทธิ์อีกครั้งดั่งที่เคยเป็นในวัยเด็กอ่อนก่อนอำลาโลกนี้ไป
..
..
ฉันยืนดูเด็กๆ เล่นน้ำที่ริมฝั่งทะเลในยามเย็นวันหนึ่ง ความสนุกสนาน รอยยิ้ม เสียงหัวเราะกับการอยู่ในปัจจุบันขณะ ในเวลาที่ไม่มีความกลัว ไม่มีความกังวล ไม่มีเงาของชีวิต ชีวิตที่เต็มไปด้วยศักยภาพในการเติบใหญ่ที่ไร้ขีดจำกัดของพวกเขาทำให้ฉันนึกถึงหัวใจอันงดงามของเจ้าชายน้อยผ่านปลายปากกาของ Antoine de Saint Exupery นึกถึงความบริสุทธิ์ของเด็กๆ ที่ชายหาดตามคำบอกเล่าของท่านรพินทรนาถ ฐากูร ในพระจันทร์เสี้ยว
อีกไม่กี่ปีจากนี้ สิ่งที่ปรากฎในสายตาฉันวันนี้จะเปลี่ยนไป จากเด็กน้อยไร้เดียงสา ฉันจะเห็นบาดแผลที่เขาเหล่านี้จะได้รับในการเดินทางสั่งสมประสบการณ์ของชีวิต บางคนอาจทำร้ายคนอื่นเพราะเขาเองก็ถูกทำร้ายมาก่อน บางคนอาจทำให้คนอื่นเจ็บปวดเพราะเขาเองก็กำลังรู้สึกเช่นนั้น บางคนอาจปิดประตูหัวใจจึงรักใครไม่ได้ ศักยภาพที่เคยมีอาจถูกจำกัดลงเพราะหลงทางอยู่กับคนที่เห็นแก่ตัว โหดร้าย หรือแม้ในชีวิตที่เรียบง่าย สะดวกสบาย ประสบความสำเร็จ เขาเหล่านี้จะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่มองโลกอย่างระแวดระวังขึ้น ใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยเหตุและผลและมีความเป็นอิสระที่จำกัด
และเมื่อถึงจุดหนึ่งของชีวิตของผู้ใหญ่ในอนาคตนี้ เขาก็จะเริ่มเทน้ำเสียในแก้วแห่งชีวิตออกเพื่อรองรับน้ำที่ดี เขาจะเริ่มกระทุ้งเปลือกของกาลเวลาที่ครอบหัวใจอันบริสุทธิ์นั้นออกเพื่อจะได้สัมผัสความรู้สึกในวัยเยาว์นั้นอีกครั้งก่อนจะกลับไปเป็นหัวใจเด็กทารกอีกครั้งดั่งชีวิตของเบนจามิน บัททอน ใน The Curious Case of Benjamin Button.
..
..
ณ วันนี้ ฉันได้เดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางที่ตั้งใจเอาไว้ กำลังชื่นชมความงดงามของชีวิตที่อยู่เบื้องหน้า แทนที่จะเดินทางต่อไป ฉันตั้งใจจะเดินทางกลับบ้านอย่างช้าช้า ใช้เวลาที่มีเหลือกลั่นกรองชีวิตและจิตใจให้บางเบาดั่งที่เคยมีเมื่อฉันยังเป็นเด็กอีกครั้ง ในระหว่างทางฉันคงได้มีโอกาสฝากรอยยิ้มให้กับผู้คนที่เดินสวนทางมาในทางเดินเดียวกันบ้าง...
สุนัขจิ้งจอกบอกเจ้าชายน้อยว่า “It is only with the heart that one can see rightly; what is essential is invisible to the eye. - เราจะมองเห็นอะไรได้ลึกซึ้งแจ่มแแจ้งก็ด้วยหัวใจเท่านั้น แก่นสาระสำคัญใดใดก็ตาม มองด้วยตาเปล่าไม่เห็นหรอก” และหัวใจที่จะมองเห็นอะไรได้ คงต้องเป็นหัวใจที่ไม่มีเปลือกหนาๆ ใดห่อหุ้มอยู่
ด้วยความนอบน้อม,
ปริม ทัดบุปผา
๙ มิถุนายน ๒๕๕๕
@ Home ณ เมืองสิงโตตัวเล็กๆ
..
..
ชายฝั่งทะเล ใน พระจันทร์เสี้ยว
แต่งโดย รพินทรนาถ ฐากูร
แปลโดย วิทุร แสงสิงแก้ว
ณ ริมฝั่งทะเลของดินแดนอันไม่มีความสิ้นสุดเป็นแหล่งนัดพบของเด็กๆ
เบื้องบนเป็นท้องฟ้าปราศจากสรรพสิ่งที่เคลื่อนไหว
เบื้องล่างมีคลื่นถาโถมเข้ากระทบชายหาดสส่งเสียงดังอยู่ตลอดนิจนิรันดร์กาล
ณ ริมฝั่งทะเลแห่งดินแดนที่ไม่มีคความสิ้นสุดแห่งนี้ เด็กๆ ได้มาพบกัน
พากันตะโกนเสียงดัง และจับกลุ่มเต้นระบำทำเพลงด้วยกัน
เด็กๆ สร้างบ้านของเขาด้วยทราย แล้วเล่นกับเปลือกหอยที่เก็บจากชายหาด
เขาเก็บเอาใบไม้ที่ร่วงหล่นอยู่ตามโคนต้นมาสานเป็นเรือ
แล้วลอยออกไปในทะเลด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสดชื่น
เด็กมีวิธีของเขาเองที่จะเล่นสนุกอยู่เสมอ ณ ริมฝั่งทะเลแห่งดินแดนที่ไม่มีความสิ้นสุดแห่งนี้
เขาไม่รู้จักวิธีว่ายน้ำ และไม่เคยเรียนรู้ถึงวิธีทอดแห
นักงมไข่มุกดำน้ำลงไปเพื่อจะแสวงหาไไข่มุกใต้ท้องทะเล
พ่อค้าวาณิชแล่นเรือออกไปจากฝั่งเพื่อแสวงหาโชคลาภจากการค้าขาย
ในขณะที่เด็กพากันเก็บก้อนกรวดก้อนหินมารวมเข้าไว้ด้วยกัน แล้วกระจายมันออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า
เขาไม่เคยแสวงหาขุมสมบัติ เขาไม่เคยรรู้จักวิธีทอดแหลงอวน
เสียงคลื่นจากท้องทะเซัดเข้าสู่ฝั่งดังเหมือนเสียงหัวเราะ
และแนวขอบคลื่นที่ส่องแสงวับดูประหนึ่งรอยยิ้มจากชายหาด คลื่นแห่งความตายไม่เคยเป็นลำนำที่มีความหมายต่อเด็กๆ
เขากลับคิดว่ามันเปรียบเสมือนเสียงเห่กล่อมของแม่ขณะไกวเปลให้เข้านอน
ทะเลอยากเล่นกับเด็กและแม้แต่หาดทรายก็ยิ้มแย้มกับเขา
ณ ริมฝั่งทะเลของดินแดนอันไม่มีความสิ้นสุด เด็กทั้งหลายได้มาพบกัน
พายุใหญ่เกิดขึ้นโหมกระหน่ำท้องฟ้า เรือใหญ่น้อยพากันอับปางลงสู่ใต้ท้องทะเลลึก
กลิ่นอายของความตายแผ่กระจายไปทั่ว แต่เด็กยังคงเล่นสนุกสนานกันอยู่
ณ ริมฝั่งทะเลของดินแดนอันไม่มีความสิ้นสุดเป็นแหล่งนัดพบแห่งสำคัญของเด็กๆ
On the Seashore – The Crescent Moon
On the seashore of endless worlds children meet.
The infinite sky is motionless overhead
and the restless water is boisterous.
On the seashore of endless worlds the children meet with shouts and dances.
They build their houses with sand and they play with empty shells.
With withered leaves they weave their boats
and smilingly float them on the vast deep.
Children have their play on the seashore of worlds.
They know not how to swim, they know not how to cast nets.
Pearl fishers dive for pearls, merchants sail in their ships,
while children gather pebbles and scatter them again.
They seek not for hidden treasures, they know not how to cast nets.
The sea surges up with laughter, and pale gleams the smile of the sea-beach.
Death-dealing waves sing meaningless ballads to the children,
even like a mother while rocking her baby's cradle.
The sea play with children, and pale gleams the smile of the sea-beach.
On the seashore of endless worlds children meet.
Tempest roams in the pathless sky, ships get wrecked in the trackless water,
death is abroad and children play.
On the seashore of endless worlds is the great meeting of children.
..
ความเห็น (35)
เป็นบันทึกที่..มีจุดเริ่มที่ตา....จบลงที่ใจ...ขอบคุณครับคุณปริม
ทุกสิ่งมีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดเสมอ จุดเริ่มอาจมีที่มาแต่ต่างตามเรื่องราว แต่จุดจบนั้นหากเรารู้จักเลือกมักจบอย่างสวยงามเสมอ ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆค่ะปริม
- บางครั้ง ชีวิตก็เริ่มที่จุดจบได้เช่นกันนะ
สวัสดีค่ะ คุณปริม
ในบางเวลา มุมมองของชีวิตก็จะเปลี่ยนไปตามประสบการณ์ที่ได้รับค่ะ ฟอกใจให้ใส ตัวเราก็เบาสบายค่ะ เป็นเรื่องที่พี่เต็มใจจะทำทุกๆ วัน ไม่คาดหวัง ไม่วุ่นวาย สบาย สบายค่ะ ขอบคุณบันทึกอันทรงคุณค่าและจรรโลงใจค่ะ
- ทำอย่างไรให้หัวใจไม่มีเปลือกหนาๆ
- ชีวิตจบลง ความตายก็เริ่มต้น (เหมือนถนนที่เชื่อมต่อกัน)
- น้องปริมสุขสบายดีนะครับ
สวัสดีค่ะคุณปริม..
..."กลับบ้านเรารักรออยู่" บ้านหมายถึงหัวใจ คือแอ่งน้ำใสๆเย็นๆที่อยู่ในหัวใจของเราทุกคนค่ะ(ที่พักของหัวใจ).
...การเดินทำให้เรามีเวลาพิจารณาสิ่งต่างๆอย่างช้าๆและสิ่งที่เห็นส่วนมาก(ที่เกิดในใจ)มักเป็นของแท้มากกว่าจิตปรุงแต่ง น้อยก็เป็นประเภทที่ชอบเดินเช่นกันค่ะ ทุกครั้งที่เข้าในเมืองหากไม่เร่งรีบน้อยจะเดินมากกว่าขึ้นรถสองแถวทำให้ได้เรียนรู้วิถีชีวิตที่หลากหลายทำให้ได้สำรวจใจตัวเอง ทำให้ยิ้มได้แม้ตัวเราคนเดียวค่ะ.
...บันทึกขงคุณปริมทำให้มองเห็นความโชคดี ความสุขและวิถีชีวิตกับสิ่งแวดล้อมอีกด้านในมุมที่สุขสงบเรียบง่ายค่ะ(จะกลัวอะไรกับจุดจบในเมื่อเราสามารถพบและสร้างจุดเริ่มได้ในทุกๆวันเช่นกัน)
...ขอบคุณค่ะ...
ขอขอบคุณนะคะคุณปริม
ขอบคุณเรื่องราวที่แบ่งปัน
ชอบทุกครั้งเมื่อเข้ามาอ่าน
ชอบจากใจจริง ขอบคุณค่ะ :)
น้องปริมค่ะ..สบายใจทุกครั้งที่ได้ ใช้สายตา เชื่อมโยงไปตามตัวอักษร รวมเอาสุนทรียทุกสัมผัส..ตั้งแต่ต้น จนจบค่ะ :-))
...ในโลกนี้มี..ความว่างเปล่า..ที่อ่อนหวาน..นะ..คุณ..ปริม...(ยายธี)
เด็ก ๆ เป็นความหวัง ชาติจะยังคงอยู่ และเจริญก้าวหน้าต่อไปได้ ก็เพราะเด็ก ๆ ในวันนี้ ที่จะโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ซื่อสัตย์สุจริต ไม่คิดโกง
ขอบคุณครับ
คุณหมออดิเรก
ขอบคุณค่ะ สิ่งรอบข้างมีอิทธิพลต่อความรู้สึกนึกคิดค่ะ ;)
คุณชลัญธร
ใช่เลยค่ะเรามีทางเลือกเสมอในการดำเนินชีวิตของเราค่ะ ไม่ว่าจะเริ่มหรือจะจบตรงไหนหากเป็นสิ่งที่เราทำด้วยใจและไม่มีผลกระทบในด้านลบกับใคร เราก็คงยืนหยัดได้อย่างภาคภูมิค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ
ใช่เลยค่ะ เริ่มที่จบหรือจบที่เริ่ม เกิดขึ้นได้เสมอค่ะ บันทึกนี้ตั้งใจให้มุมมองต่างไปโดยโฟกัสที่จุดจบที่เลือกได้ค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณมะเดื่อ
สัจธรรมของชีวิตค่ะ มีเริ่มต้นย่อมมีจุดจบ ตามแต่เราว่าจะเลือกเอาแบบไหน.. เลือกแบบใช้สมอง - ใช้เหตุผล - ใช้อารมณ์
สวัสดีค่ะคุณพี่ Bright Lily,
ดีใจด้วยค่ะที่คุณพี่มีโอกาสฟอกใจให้ใสเบาทุกๆวัน ปริมก็พยายามทำอยู่ค่ะ ทำไปทีละเล็กทีละน้อย เผื่อวันนั้นมาถึงจะได้เบาสบายสมใจ ;)
ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ ค่ะ ;)
อีกไม่กี่ปีจากนี้ สิ่งที่ปรากฎในสายตาฉันวันนี้จะเปลี่ยนไป จากเด็กน้อยไร้เดียงสา ฉันจะเห็นบาดแผลที่เขาเหล่านี้จะได้รับในการเดินทางสั่งสมประสบการณ์ของชีวิต บางคนอาจทำร้ายคนอื่นเพราะเขาเองก็ถูกทำร้ายมาก่อน บางคนอาจทำให้คนอื่นเจ็บปวดเพราะเขาเองก็กำลังรู้สึกเช่นนั้น บางคนอาจปิดประตูหัวใจจึงรักใครไม่ได้ ศักยภาพที่เคยมีอาจถูกจำกัดลงเพราะหลงทางอยู่กับคนที่เห็นแก่ตัว โหดร้าย หรือแม้ในชีวิตที่เรียบง่าย สะดวกสบาย ประสบความสำเร็จ เขาเหล่านี้จะกลายเป็นผู้ใหญ่ที่มองโลกอย่างระแวดระวังขึ้น ใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยเหตุและผลและมีความเป็นอิสระที่จำกัด
ฝากภาพคนใกล้นั่งมอง โลก
เขารำพึงเรื่องราวที่คล้ายคลึงข้อเขียนของน้องปริมไว้ในเวลานั้นด้วยค่ะ
- ชีวิตคือการเดินทาง เกิดกับตาย เริ่มและสิ้นสุด..
- พิจารณาสิ่งรอบกายด้วยหัวใจ ซึ่งปราศจากอคติหรือเปลือกหุ้ม
- ขอบคุณข้อคิดดีๆเหล่านี้ครับ
จันทร์เสี่ยวเล่มเก่าของผมได้ถูกจุดประกายขึ้นมาอีกครั้ง แม้สำนวนการแปลต่างกัน แต่เรื่องราวของเด็กๆยังคงใสบริสุทธิ์อยู่เสมอ...
สวัสดีค่ะคุณพี่ สันติสุข สันติศาสนสุข,
ปริมสบายดีค่ะ แต่นอนน้อยหน่อยพักนี้ ขอบคุณค่ะ คุณพี่คงสบายดีเช่นกันนะคะ
ก็พยายามจะทำจิตใจให้สงบ ให้บางเบาอยู่ค่ะ แม้พักนี้จะมีเรื่องให้คิดมากมายอยู่ คนใกล้ตัวบอกให้ไปนั่งสมาธิค่ะคืนนี้ ปริมยิ้มแล้วมานั่งหน้าเครื่องคอม แล้วอย่างนี้เปลือกในใจจะบางได้ไหมคะเนี่ย
สุขสันต์คืนวันพักผ่อนค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณน้อย
ปริมชอบเดินค่ะ รู้ตัวว่าชอบเดินก็ตอนเป็นนักเรียนในมหาวิทยาลัย จากบ้านไปโรงเรียนที่จีลอง ระยะทางประมาณสี่กิโลเมตร ปริมใช้เวลาเดินไปโรงเรียนหนึ่งชั่วโมง ถึงแม้จะไม่เดินทุกวันแต่ก็เดินบ่อยมาก ยกเว้นช่วงหน้าหนาวที่สว่างช้า มืดเร็วก็นั่งรถเมล์ ที่ออสเตรเลียเดินผ่านไร่ ผ่านฟาร์ม บรรยากาศดีมากค่ะ อากาศดี พื้นที่กว้างขวางมองไปทางไหนก็มีแต่แกะ แต่ให้เดินเข้าเมืองคงไม่ไหวค่ะ
โชคดีที่มีโอกาสได้เลือกการดำเนินชีวิตค่ะที่ต้องการค่ะ เรียบง่ายเท่าที่จะทำได้ และมีความสุขกับมันค่ะ
สุขสันต์ค่ำคืนแห่งการพักผ่อนนะคะ
สวัสดีค่ะคุณหนูรี
ขอบคุณเช่นกันที่คุณหนูรีแวะมาอ่านและชอบค่ะ
พักผ่อนให้สบายนะคะคืนนี้ :)
สวัสดีค่ะอาจารย์ kwancha,
โอว ยินดีมากค่ะที่ได้มีส่วนทำให้อาจารย์รู้สึกสบายใจค่ะ ดนตรีประกอบเพลงนี้ช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายด้วยค่ะ ปริมฟังนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว :)
สวัสดียามค่ำค่ะ
สวัสดีค่ะคุณยายธี
อย่างน้อยความอ่อนหวานก็ช่วยให้หัวใจอ่อนโยนนะคะ
ขอบคุณค่ะคุณยาย :)
จุดเริ่มต้นของกระแสโลก..หล่อหล่อมให้เห็นความไม่เที่ยงของสรรพลิ่ง..สู่การละวางเข้ากระแสธรรมในบั้นปลาย..
สวัสดีค่ะคุณ ชัด บุญญา,
เด็กๆ จะเป็นคนดีในวันข้างหน้าด้วยมีตัวอย่างคือผู้ใหญ่ที่ดีค่ะ ในหนังสือพระจันทร์เสี้ยว รพินทรนาถ ฐากูร บอกว่า "การเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณค่านั้น ไม่จำเป็นต้องเป็นผู้แสวงหาความร่ำรวยจากทรัพย์สมบัติ หรือจากความมีอำนาจ แต่ความดี ความจริงใจ และความบริสุทธิ์ใจ ซึ่งเป็นคุณสมบัติดั้งเดิมของเด็กต่างหาก ที่ทำให้ผู้ใหญ่เป็นผู้ที่มีคุณค่าควรแก่การมีชีวิต"
มชอบคำพูดนี้มากค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ kunrapee,
ชีวิตที่มีทางเลือกค่ะ อ่านคอมเมนต์ แล้วจู่ๆ ปริมนึกถึงหนังสือ ชีวิตที่เลือกไม่ได้ ของ ท่านอาจารย์กรุณา กุศลาสัย ค่ะ ต้องไปรื้อฟื้นความทรงจำเสียหน่อย
คุณ kunrapee สบายดีนะคะ? :)
สวัสดีค่ะพี่หมอภูสุภา
ว้าว....รูปใหม่สดใสพร้อมรอยยิ้มหวานเชียวค่ะ ชอบมากค่ะ...
บรรยากาศในรูปคนใกล้ของพี่หมอดีจังเลยค่ะ ริมทะเลรึเปล่าคะเนี่ย สวยจัง ขอบคุณค่ะ :)
ภาพสวยคำอ่านสลวยเชียว
สวัสดีค่ะคุณปริม อ่านไปคิดตาม.... ..ตามอ่านบันทึกและความคิดเห็นของมวลมิตร.... ขอบพระคุณทุกท่าน
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ธนิตย์
ขอบคุณท่านอาจารย์ที่มาอ่านและพิจารณาบันทึกด้วยใจค่ะ :)
สวัสดีค่ะคุณพิชัย
สำนวนคงขึ้นอยู่กับคนแปลค่ะ แต่ความบริสุทธิ์จากหัวใจเด็กๆ ยังคงเดิมนะคะ
ขอบคุณค่ะ :)
ขอบพระคุณท่านอาจารย์โสภณมากๆ ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่
ขอบคุณสำหรับบทสรุปที่กินใจมากๆ ค่ะ
ฝันดีค่ะคืนนี้
สวัสดีค่ะคุณแจ๋ว
ดีใจจังค่ะที่คุณแจ๋วแวะมาทักทาย สบายดีนะคะ
ขอบคุณมากๆ ค่ะ :)
ขอบขอบคุณทุกๆ ท่านที่แวะมาชื่นชม ความบริสุทธิ์ของเด็กๆ ในบันทึกนี้คค่ะ ขอให้ทุกๆ วันของท่านมีคุณค่าด้วยความดี ความจริงใจ และความบริสุทธิ์ใจ ซึ่งเป็นคุณสมบัติดั้งเดิมของเด็กค่ะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ