สวนผักริมหน้าต่าง

เรามาปลูกผักกันเถอะ

...ไม่คิดว่าจะเห็นแววตาเช่นนั้น เมื่อเจ้าหัวหอมแดงในกระถางแก้วน้ำพลาสติก งอกใบกระจิ๋วออกมายาวจนชนกับสายตาเล็กๆ หลายคู่เข้าให้แล้ว

"สวยมากเลยค่ะครู..ต้นหอมของชาติชาย"

เด็กชายเจ้าของต้นหอมดังกล่าวยืนม้วนต้วนอยู่ข้างเพื่อน เขาเอาแต่ยิ้ม

ยามเช้าคนตัวเล็กๆ เหล่านี้ขมีขมันลอกการบ้านพอกับการรดน้ำ เอ๊ะ..จะว่ารดน้ำรึก็จะกล่าวเกินจริงไปเสียหน่อย พวกเขาเพียงหยดน้ำใส่ลงไปในกระถางจิ๋วที่ประดิษฐ์มาใส่ต้นผักของพวกเขาเท่านั้น

"ต้นพริกค่ะครู" สายตาหลายคู่จ้องไปยังกระถางนั้น ซึ่งบรรจุไปด้วยต้นไม้เล็กจิ๋วหลายต้นที่เสียดยอดออกมาจากดินแล้ว 

"เขาต้องเอาเม็ดมาปลูกแน่เลย เพราะมันมีต้นเล็กๆ หลายต้น"

การวิเคราะห์ข่าวคราวความเคลื่อนไหวของชีวิตเล็กน้อยที่พวกเขาบำรุง ดังเป็นเสียงระฆัง มันฟังกังวานและเพราะพริ้ง จนครูที่ตรวจการบ้านอยู่แอบยิ้ม

ครูนึกถึงวันแรกที่ชวนพวกเขาปลูกผักริมหน้าต่าง ทุกคนรับปากว่าจะนำผักจากบ้านมาแอบไว้ที่ริมหน้าต่างตรงนี้ แต่เอาเข้าจริงมีเพียงสิบต้นเห็นจะได้ แต่ข่าวการก่อเกิดจะนำหัวใจของพวกเขาให้นำผักมามากขึ้น

คำชวนในวันนั้น ทำให้วันนี้เรามีแจกันแสนเก๋ เครื่องประดับห้องแสนเท่..

"เอาน่า ..รอชิมอาหารที่ได้จากผักริมหน้าต่างของเราไปปรุงมื้อเที่ยงในเร็ววันนี้กันเถอะ" 

ครูกวักมือเรียกนักข่าวน้อยเหล่านั้นมารับสมุดคืนไปแก้งาน

[kwancha]

คุณManee คะ...สวนผักกระถางสวยๆ ทีเรียกว่าแจกันเก๋ๆ ทั้งนั้นเลยนะค่ะ....น่าชื่นใจไม่น้อย กับการบ่มเพาะ..ต้นกล้าในใจ และกล้าในสวนริมหน้าต่าง ของเจ้าหญิง/เจ้าชายตัวน้อยๆ..ในห้องของคุณครูนะ่ค่ะ :-))

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

บันทึกนี้ทำให้ได้เห็นความสุขการของเป็นครูครับ อ่านแล้วสบายใจดีจริงๆ ครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

• อ่านแล้วมีความสุขดี
• รออ่านอีกครับ