ชีวิตต้องการการหยุดพัก
สถานีความคิด :
ชีวิตต้องการการหยุดพัก
(๑)
เมื่อปลายเดือนมีนาคม 2555 ที่ผ่านมา ผมขับรถยนต์ออกจากเชียงใหม่ เพื่อพาครอบครัวไปเยี่ยมบ้านเกิดที่จังหวัดศรีสะเกษ โดยผมกับภรรยาผลัดกันทำหน้าที่ขับรถไปเรื่อยๆ ตลอดทั้งวัน จะพักก็เฉพาะตอนที่หยุดเติมน้ำมันกับเติมแก๊สเอ็นจีวีเท่านั้นเอง
เมื่อขับรถเดินทางไปถึงอำเภอนางรอง จังหวัดบุรีรัมย์ รถยนต์ของผมก็เกิดอาการความร้อนสูงขึ้นมาอย่างกระทันหัน จนต้องจดรถและพักรถยนต์ข้างทางอยู่เป็นเวลาเกือบ 2 ชั่วโมง และรู้สึกโชคดีที่ไม่เป็นอะไรมากไปกว่านี้
ผมได้ทำการตรวจสอบหาสาเหตุอย่างละเอียด จนพบว่าพวกเราขับรถโดยใช้ระยะการเดินทางนานเกินไป โดยที่ไม่ยอมหยุดพักเครื่องเลย จนทำให้เครื่องยนต์เกิดความร้อนสะสม และมีสัญญาณไฟเตือนขึ้นมา ทำให้ผมต้องไปหาซื้อน้ำยาหล่อเย็นมาเติม และพักรถจนกว่าเครื่องยนต์จะเย็นลงถึงจะสามารถเดินทางต่อไปได้ ซึ่งทำให้เสียเวลาเดินทางไปหลายชั่วโมงด้วยกัน ทั้งนี้เพราะความประมาทและขาดความระมัดระวังของผมเองแท้ๆ เลย
(๒)
ชีวิตของคนเรา ก็คงจะเหมือนกับรถยนต์คันนั้น ที่กำลังโลดแล่นบนถนนเพื่อก้าวไปสู่หนทางที่อยู่ข้างหน้า โดยมีเป้าหมายหรือจุดมุ่งหมายในการเดินทางที่แตกต่างกัน ใกล้บ้างไกลบ้าง ตามที่แต่ละคนได้กำหนดเอาไว้
แต่ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะยาวไกลสักแค่ไหน หรือมีอุปสรรคมากน้อยเพียงใดก็ตาม เราก็ยังอยากที่จะนำพารถยนต์แห่งชีวิตคันน้อยคันนี้ฟันฝ่าพายุฝน เดินทางไปให้ถึงจุดหมายปลายทางที่ตนเองได้มุ่งหวังเอาไว้
อย่างไรก็ตาม ชีวิตกับรถยนต์นอกเหนือจากการที่ต่างก็กำลังเดินทางไปสู่หนทางเบื้องหน้าแล้ว ลักษณะที่เหมือนกันอีกประการหนึ่ง ก็คือ หลังจากที่ต้องเดินทางและทำงานมาอย่างหนักหน่วงเหน็ดเหนื่อยมายาวนาน เมื่อถึงจุดๆ หนึ่ง ทั้งรถยนต์และชีวิตคนเราต่างก็ต้องการการหยุดพัก เพื่อที่จะให้เครื่องยนต์ได้พักผ่อน มีความเย็นและสดชื่น โดยที่ไม่เกิดอาการน็อคหรือขัดข้องขึ้น การหยุดพักเสียบ้าง จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
ชีวิตของคนเราแต่ละคน เราต่างก็มีการงานและภาระหน้าที่ที่จะต้องรับผิดชอบ มีทั้งงานหนักงานเบา ทั้งเล็กน้อยและยิ่งใหญ่ ที่เราจะต้องทำและรับผิดชอบอย่างดีที่สุด
ในการปฏิบัติหน้าที่หรือการงานในแต่ละวัน เรื่องธรรมดาที่มักจะเกิดขึ้นอยู่เสมอ ก็คือความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า และบางครั้งก็อาจจะทำให้เกิดความรู้สึกท้อแท้เบื่อหน่ายตามไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม
ความเหน็ดเหนื่อยที่เกิดขึ้นจากการทำงานและการดำเนินชีวิตประจำวัน เป็นอาการบ่งบอกให้เรารู้ว่า ชีวิตกำลังต้องการการหยุดพัก เพื่อผ่อนคลายความทุกข์กังวลใจหรือความอ่อนล้าที่มีอยู่ให้บรรเทาเบาบางลง หากเรายังฝืนทำต่อไป บางทีก็อาจจะทำให้เกิดผลเสียต่อตนเองขึ้นมาได้ในที่สุด
ในการดำเนินชีวิตประจำวันของคนเรานั้น คงจะดีกว่าที่เป็นอยู่มากมาย ถ้าหากเรามีโอกาสได้ศึกษาเรียนรู้ ทำความเข้าใจ และเผ้ามองดูความเป็นไปของชีวิตอยู่ตลอดเวลา ตลอดจนรู้จักการนำเอาทางสายกลางมาใช้เป็นแนวทางในการประพฤติปฏิบัติอยู่เสมอ นั่นคือ การดำเนินชีวิตที่เป็นไปด้วยความเรียบง่าย ไม่ซับซ้อน ไม่คาดหวังอะไรมากเกินไป โดยให้งดเว้นจากการดำเนินชีวิตที่สุดโต่ง เช่น การทำงานอย่างบ้าเลือด การทรมานตนเองโดยการเสพสิ่งเสพติด เป็นต้น และการหลีกเลี่ยงจากการปฏิบัติที่สบายเกินไป เช่น การกินมาก การนอนมาก การเที่ยวมาก การปล่อยใจให้กิเลสครอบงำโดยที่ไม่มีการควบคุม เป็นต้น ซึ่งเป็นอุปสรรคที่จะขัดขวางไม่ให้ชีวิตประสบกับความสุขที่แท้จริงได้
หนทางชีวิตข้างหน้ายังเหลือระยะทางอีกยาวไกล ที่แต่ละคนจะต้องก้าวเดินไปให้ถึง หากเหนื่อยนัก ก็หยุดพักเสียบ้าง เพื่อนอนหลับพักผ่อนเอาเรี่ยวแรง ตื่นขึ้นมาจะได้มีความสดชื่น สดใส กระปรี้กระเปร่า และมีความพร้อมที่จะก้าวเดินต่อไปบนถนนชีวิตที่วกวนสายนี้อย่างมีความสุขและมีความมั่นใจมากยิ่งขึ้น
ชีวิตต้องการการหยุดพัก การมุ่งทำงานอย่างหนักเพียงเพื่อที่จะกอบโกยเงินทองให้ได้มากๆ ตามที่ใจปรารถนา โดยลืมเลือนที่จะคอยดูแลเอาใจใส่ต่อสุขภาพของตนเอง และการคาดหวังอะไรจากชีวิตมากจนเกินไป จึงไม่ใช่สิ่งที่ดีมากนัก มีแต่จะเพิ่มเติมความทุกข์ให้เกิดขึ้นกับชีวิตมากยิ่งขึ้นเท่านั้นเอง
หนทางข้างหน้ายังเหลืออีกยาวไกล
ที่คุณจะต้องฝ่าฟันและก้าวเดินไปให้ถึง
หากเหนื่อยนัก ก็จงหยุดพักเสียบ้างนะครับ
เพลง "เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม"
ศิลปิน "ทีโบน"
ความเห็น (10)
เหนื่อยนักก็พักก่อนหายร้อนแล้วไปต่อ ค่ะ
สวัสดีครับ คุณชลัญธร
ขอบคุณมากๆ ครับ ที่กรุณาแวะมาเยี่ยมและให้กำลังใจ
เป็นสิ่งหนึ่งที่เตือนใจเสมอ....และบันทึกที่เตือนใจผมได้อย่างดีครับ
- เหนื่อยแล้วเหมือนกันครับผม :-)
สวัสดีครับ คุณหมออดิเรก(ทิมดาบ)
*คุณหมอคงจะสบายดีนะครับ
** หากเหนื่อยนัก ก็จงหยุดพักเสียบ้างนะครับ คุณหมอ 555
ใช่แล้ว ...พักกายพักใจ:)
สวัสดีครับ คุณ nmintra
*หากเหนื่อยนัก ก็จงหยุดพักเสียบ้างนะครับ เอาไว้ให้มีเรี่ยวมีแรงขึ้น แล้วค่อยก้าวเดินต่อไป
**ขอให้มีความสุขในทุกๆ ช่วงเวลาของชีวิตนะครับ
สวัสดีครับ คุณหนูรี
*การหยุดพัก...ไม่ใช่การยอมแพ้นะครับ หากแต่เป็นการหยุดเพื่อพักกายและพักใจ เพื่อจะได้มีเรี่ยวแรงและกำลังใจที่จะก้าวเดินทางไปสู่หนทางข้างหน้าต่อไปเรื่อยๆ
** ขอให้คุณหนูรีมีความสุขและสนุกกับการใช้ชีวิตตลอดเวลานะครับ
หากทางข้างหน้ายาวไกล หยุดพักบ้างเพื่อชื่นชมความสวยงามข้างทาง
สวัสดีครับ คุณ namsha
ถูกต้องเลย....เห็นด้วยอย่างยิ่งนะครับ