ยามเช้าไม่มีใคร
โดดเดี่ยวเดียวดาย
แต่ฉันมีหญ้าและดินเป็นเพื่อน
เพียงลำพังไร้คนมอง
หรือจ้องก้มดูเมื่อเหยียบย่ำ
แล้วก็ผ่านไปไม่เหลียวหลัง
รูปทรงไม่เย้ายวน
กลิ่นไม่หอมให้หลงใหล
และชีวิตไม่ยาวนาน
ไม่เคยอยู่ในแจกัน
ท่ามกลางดอกไม้ที่มีค่า
แต่หวังว่ามีค่าในใจเธอ
ดอกไม้ต่ำต้อยแนบดิน
ผู้คนผ่านไปเมินเฉย
แต่หวังแค่แนบใจเธอ
*ยามเช้าวันพุธที่ 30 พ.ค. 55
**ผมมาบ้านแม่ยามเช้าตรู่...สัญญากับแม่ว่า...จะมาแกงมะรุมใส่ปลาทู...เหยาะน้ำปลาร้า...ให้แม่กินยามเช้า
***มะรุม (ผักอีฮุม) ได้จากบ้านเกิดของแม่ที่เมืองเลย...ที่พวกเราไปเมื่อวันอาทิตย์
****แม่บอกว่า..ฝีมืออร่อย...แต่ต้องเพิ่มน้ำปลาร้ามากๆ...คุณหมอบอกให้เพลาๆ เค็มไม่ใช่เหรอ...ไตจะไปอีกข้างนะแม่
*****ดอกไม้เล็กๆ หลังบ้านสวยดี...จับมาแต่งกลอนไฮกุ...และทบทวนชีวิตและธรรมชาติ....
ไม่มีความเห็น