ฝ้าย # วิถีแห่งพอเพียงตอน 2

ดอกฝ้ายกำลังบาน รอการเก็บเมล็ดพันธุ์ไว้ปลูกขยายพันธุ์ปีต่อไป   

# หน้าหนาวปีนี้คงได้ใส่เสื้อผลิตภัณฑ์จากฝ้ายที่ปลูกเอง #

หลายครั้งที่รู้สึกว่าตนเองฟุ่มเฟือยไปกับสินค้ายุคใหม่  เช่น  การกินอาหารแบบรวดเร็ว(fast food)การเดินห้างซื้อของ   ใช้ไปสักพักก็เกิดความเบื่อหน่าย แล้วไม่อยากใช้ต่อ  เช่น เสื้อผ้า  ลองมานั่งคิดดูว่าเกิดจากสาเหตุอะไร ก็ไม่เคยคิดออกสักที  ทำไมถึงเบื่อเร็ว   ผมได้รับคำตอบเมื่อเห็นฝ้ายที่แม่ปลูก   ชาวผู้ไทนั้นปลูกฝ้ายมานานตั้งแต่โบราณ  

มีวิถีชีวิตที่ผูกพันกับฝ้ายตั้งแต่เกิดจนตาย  ใช้ฝ้ายเป็นเครื่องนุ่งห่ม เครื่องนอน  แม้กระทั่งผ้าห่อใบลานก็นิยมใช้ฝ้าย จนถึงตายก็ใช้ผ้าฝ้ายคลุมร่างก่อนเผา  ความผูกพันกับฝ้ายที่สอดคล้องกับวิถีชีวิตแบบเรียบง่ายคือสิ่งที่ผมคิดว่า  เป็นคำตอบเพราะเวลาใช้เครื่องนุ่มห่ม  เสื้อผ้าจากฝ้าย  จะรู้สึกอ่อนน้อม  เคารพในธรรมชาติ  เคารพในวิถีแห่งบรรพชน ใส่กี่ครั้งก็ไม่เคยมีความรู้สึกว่าล้าสมัย  ไม่มีเทรนด์ที่ต้องให้วิ่งตาม   ฝ้ายคือความสงบงามในรูปแบบวิถีแห่งความพอเพียงจริงๆ 

 

[แสงแห่งความดี...]

ขอชื่นชมครับ