ทำไม ไอที
ทำไม ไอที...
วันนี้ขึ้นต้นก็จั่วหัวด้วยคำถามที่หลายๆ คนไม่เคยคิดว่าจะต้องตั้งแง่ให้เกิดข้อสงสัยใคร่หาคำตอบมาตอบกันเพราะว่าน่าจะรู้ๆ กันอยู่แล้ว ยุคสมัยนี้อะไรๆ มันต้องไอทีทั้งนั้น ใครจะมัวไปงมอยู่กับสิ่งล้าสมัยไม่พัฒนาให้ทันต่อความเปลี่ยนแปลงของโลกยุคใหม่ ประโยชน์ของไอทีนั้นมันมหาศาลเมื่อเทียบกับการทำงานในยุคก่อนๆ ที่ไม่มีเครื่องทุ่นแรง ยกตัวอย่างง่ายๆ ก็เรื่องการพิมพ์เอกสารนี่แหละเมื่อก่อนใช้เครื่องพิมพ์ดีดนั่งดีดนั่งเคาะ พิมพ์แล้วพิมพ์เลย ผิดก็ต้องลบ จะทำสำเนาอย่างเก่งก็ได้เพียง 2-3 ฉบับ ที่ขาดความคมชัด ฯลฯ
นั่นก็จริงอยู่หากเราคิดว่า “ไอที” มันคือเครื่องทุ่นแรงสารพัดอันมีเครื่องคอมพิวเตอร์เป็นหลัก จะเป็นเครื่องคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ โน๊ตบุ๊คหรือเครื่องแท็บเล็ตที่กำลังฮ๊อตฮิตกันอยู่ก็ตาม หากว่ากันในเรื่องของการนำมาใช้เพื่อการเรียนการสอนแล้วประเด็นก็คือทำไมเราต้องใช้ มีอะไรอยู่ในนั้นที่ช่วยให้การเรียนการสอนเป็นไปตามความมุ่งหวังของครูผู้สอน ถ้าไม่ใช้จะได้มั๊ย หรือต้องทำอย่างไรหากไม่มีเครื่องคอมพิวเตอร์มาใช้ช่วยสอน ลองมาช่วยกันหาเหตุและผลหน่อยปะไรว่า ทำไมต้องไอที
อย่างที่เราก็ทราบกันดีอยู่แล้วว่า การจัดการเรียนรู้ให้กับผู้เรียนในยุคใหม่นั้น จำเป็นต้องให้เขาได้รับประสบการณ์ ได้รับรู้ด้วยประสาทรับสัมผัสอันมีตา หู ประสาทรับสัมผัสทางผิวหนังและการเคลื่อนไหวต่างๆ เพื่อส่งผ่านข้อมูลที่ได้จากการเห็น การได้ยิน การสัมผัสจับต้อง ไปยังสมองเปรียบเทียบกับความรู้เดิม และประมวลผลเป็นความรู้ใหม่ นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมอันหมายถึงเกิดการเรียนรู้ จะมากจะน้อยก็ขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพของการเรียนการสอน อันนี้คือกระบวนการขั้นตอนตามหลักการพื้นฐานทั่วไปของการสอนให้เกิดการเรียนรู้ และหากจะให้เกิดความคงทนก็ต้องทำซ้ำย้ำบ่อย ทำด้วยความสนุกสนานพึงพอใจ เป็นต้น หากคุณครูทำได้ประมาณนี้แม้ไม่มีเครื่องมือไอทีทั้งหลายก็สามารถจะทำให้ลูกศิษย์เกิดการเรียนรู้ได้เช่นกัน
แต่... การจัดการเรียนรู้ทุกวันนี้มีความหลากหลายในเนื้อหาสาระ ด้วยเวลาที่จำกัดและปริมาณผู้เรียนที่ไม่อาจจะดูแลได้ทั่วถึงหรือด้วยเหตุผลอื่น ครูจึงต้องอาศัยผู้ช่วยสอนที่จะช่วยตอกย้ำความเข้าใจ ดึงดูดความสนใจ ของผู้เรียนด้วยคุณสมบัติอันเพียบพร้อมที่มาในรูปแบบสื่ออิเล็กทรอนิกส์ทั้งหลายผ่านเครื่องคอมพิวเตอร์แบบต่างๆ คุณสมบัติทางภาพที่ดึงดูดความสนใจในการดูหรือมองเห็นไม่ว่าจะเป็นภาพนิ่ง ภาพเคลื่อนไหว ที่มีสีสันสดใส สะดุดตาชวนให้จดจำ ทั้งเสียงประกอบที่กระตุ้นเร้าให้เข้าใจยิ่งขึ้น ทั้งกิจกรรมให้มีการโต้ตอบปฏิสัมพันธ์กับผู้เรียนเกิดการสื่อสารไปมามากกว่าการนั่งฟังนิ่งๆ ยิ่งทำให้เกิดความกระตือรือร้นสนใจใคร่รู้ เกิดความเสมือนจริงในการเรียนรู้ในบรรยากาศการเรียนรู้ตามสภาพจริงที่คุณครูไม่อาจจัดประสบการณ์ให้ได้ด้วยข้อจำกัดหลายประการ เมื่อประสาทรับสัมผัสทางตา หู และการเคลื่อนไหวของผู้เรียนได้ทำงานอย่างต่อเนื่องในทิศทางที่ถูกจัดวางไว้โดยครูผู้สอนหรือผู้ผลิตสื่อ ทำให้ผู้เรียนได้รับข้อมูลใหม่ๆ เข้าไปรวมกับข้อมูลเดิมเกิดการปรับเปลี่ยนเป็นความรู้ใหม่ที่เรียกว่าการเรียนรู้หากสามารถทำให้เชื่อมโยงกับชีวิตจริง นำไปใช้ได้ในชีวิตประจำวันก็สามารถนำความรู้ไปพัฒนาต่อยอดได้แม้จะเป็นเด็กเล็กๆ อย่างนักเรียนชั้น ป. 1 ที่จะใช้เครื่องแท็บเล็ตช่วยเรียนก็ตามทั้งหลายทั้งปวงที่กล่าวมาเป็นเพียงเศษเสี้ยวพลังอันยิ่งใหญ่ของไอที
แต่...ร้อยพันไอที มีหรือจะเท่าหนึ่งเดียวของครูตัวเป็นเป็นคนนี้ที่จะนำพาลูกหลานไทยให้ได้รับความรู้ ประสบการณ์ใหม่ๆ ที่หาไม่ได้จากที่ใดใด ความรู้ในมือของความรักด้วยจิตวิญญาณบริสุทธิ์ที่มุ่งมั่นจะให้แต่สิ่งดีๆ แก่ศิษย์สุดที่รักอย่างเต็มหัวใจซึ่งเราจักหาไม่ได้เลยจากโลกของไอที เหมือนคั้นหาน้ำจากเม็ดทรายฉันใดก็ฉันนั้น ต่อคำถามที่ว่า “ทำไมไอที” มาถึงตรงนี้ก็คงตอบโจทย์ได้บ้าง แต่คำตอบสุดท้ายจริงๆ แล้วก็คงหนีไม่พ้นท่านนั่นแหละ เพราะท่านทั้งหลายคือความหวังสุดท้ายของการศึกษาไทย...
ความเห็น (1)
ิsongbadan
ข้าน้อยขอคารวะ