การเรียนให้เกิดทักษะแห่งศตวรรษที่ ๒๑คือการเรียนแบบ Knowledge Creation

 

          รูปแบบการเรียนรู้มาตรฐานสำหรับโลกยุคศตวรรษที่ ๒๑ คือ PBL (Project-Based Learning)    ไม่ว่าจะเป็นการเรียนในระดับใด  คือตั้งแต่ระดับอนุบาล ไปจนถึงมหาวิทยาลัย และในคนวัยทำงาน ไปตลอดชีวิต    เป็นการเรียนเพื่อเป้าหมายให้เกิดทักษะที่จะเป็นในการดำรงชีวิตในโลกสมัยใหม่ ... โลกในศตวรรษที่ ๒๑

          การเรียนรู้แบบ PBL เป็นการเรียนรู้จากการลงมือทำ    หรือจากการสร้างความรู้ขึ้นจากผัสสะของตนเอง   เป็นการเรียนรู้แบบงอกงามความรู้ขึ้นภายในตน (Inside-out) เป็นหลัก   ตรงกันข้ามกับการเรียนรู้แบบรับถ่ายทอด มาจากภายนอก (Outside-in)    โปรดดูรูป Learning Pyramid ข้างล่าง

 

 

 

          จะเห็นว่าการเรียนรู้แบบ PBL ที่เรียนเป็นทีม จะมีกระบวนการเรียนรู้ ๓ อย่างที่ฐานของปิระมิด   อันได้แก่ การแลกเปลี่ยนเรียนรู้  การลงมือปฏิบัติ  และการนำเสนอผลงานต่อเพื่อนร่วมชั้น และ/หรือการเขียนรายงาน   ที่ทำให้เกิดความทรงจำ(retention rate)สูง    เป็นการเรียนรู้แบบงอกงามจากภายใน ผ่านการปฏิบัติ   ซึ่งตรงกับหลักการเรียนรู้แบบ constructionismและที่สำคัญ เรียนแล้วเกิดทักษะ ไม่ใช่แค่จำได้ แต่เรียนแล้วทำได้ อธิบายได้ เกิดปัญญา เน้นที่ ปัญญาปฏิบัติ(Phronesis)

          การศึกษาไทยต้องลดกระบวนการเรียนการสอน ๔ แบบบนยอดปิระมิด   เพิ่มกระบวนการ ๓ อย่างที่ฐานปิระมิด   ลดการเรียนแบบรับถ่ายทอดความรู้   เพิ่มการเรียนแบบสร้างความรู้ขึ้นเองผ่านการปฏิบัติ

          โดยครูอาจารย์ต้องเปลี่ยนบทบาทจากครูสอน (teacher) เป็น ครูฝึก (coach)   ครูในศตวรรษที่ ๒๑ ต้องทำตัวเป็น “ผู้เเรียนรู้ วิธีทำหน้าที่ครูฝึก” โดยเน้นเรียนรู้จากการปฏิบัติหน้าที่ครูฝึก    รวมตัวกันทำงานและเรียนรู้เป็นทีม โดยกระบวนการที่เรียกว่า PLC (Professional Learning Community)

 

 

วิจารณ์ พานิช

๔ เม.ย. ๕๕

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

http://www.gotoknow.org/blogs/posts/488017

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

ขอบคุณความรู้ครับ..

[ทองคำ]

น่าสนใจมากคะ อาจมีข้อจำกัดในบางประเด็น