กรีดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เหมือนจากกัน 10 ปี กะแค่ เดือนเดียว พอเห็นหน้า เด็กๆวิ่งเข้ามากอด
แล้วบอกว่า คิดถึง (หวานเลย..โห...แย่งกันพูดไม่รู้จะฟังใคร)
ไม่ได้หลง แต่ภูมิใจ...เขาแต่งชุดนักเรียนสวยมาก ถูกระเบียบ เด้ๆ
ถึงเวลาเคารพธงชาติ พวกเขาก้าวออกมาปฏิบัติ
โดยไม่มีแม้แต่การกระซิบบอกว่า ใครจะเชิญธง....
พวกเขาปฏิบัติโดยไม่มีใครบอก(แอบปลื้ม..ดังๆ)
เยี่ยม.....
เด็กๆเขาไปไกล..เกินเราคิด
เขาคิดไม่หยุดเสียแล้ว.......
ทำอย่างไรจะทันเขาหนอ....
ครูเพ็ญศรี
เค้ามีของฝากมาจากเวียดนาม เค้าจะเอาไปให้ตัวเอง ยังไงดี
เราเคยทำไม่ใช่หรือ ครูอ้อย ส่งมาเลย ถึงชัวร์......
ใช่ๆ.... เห็นด้วยครับ ..... ห้วงหนึ่งเคยเกิดความรู้สึกว่า ..... ผมคิดไม่ทันเด็กกลุ่มนี้แล้ว...... ฮา