ตอน ความรักของพ่อในวัยเยาว์ของเรา
จำได้ไหมว่าใครที่คอยเฝ้าระวังภัยไม่ให้เราล้ม จำได้ไหมว่าใครที่อุ้มเราเวลาเราเมื่อยไม่อยากเดิน จำได้ไหมว่าใครที่รักและห่วงใยเราเวลาที่ถูกคนอื่นรังแก และจำได้ไหมว่าใครที่ให้เราเป่าเทียนวันเกิดทุกปี พอมองย้อนกลับไป นี่แหละความรักของพ่อเรา ที่ท่านทำให้กับเรา
ยามเราร้องไห้พ่อเราคอยปลอบโยน
ยามเราอยากได้ของเล่นพ่อเราก็พยายามหามาให้
ยามหิวพ่อเราก็ป้อนข้าวป้อนน้ำให้เราอิ่ม
แล้วเวลาก็ผ่านไป พ่อของใครอีกหลายคน ก็ยังเฝ้าคอยห่วงใยลูกเสมอ แต่สำหรับเรา ก็คงทำได้แค่เก็บความทรงจำดีๆที่พ่อเคยให้กับเราไว้ เพราะพ่อของเราจากไปนานแล้ว คงเหลือแค่ความทรงจำที่ดีที่พ่อของเรารักเราที่สุดตลอดไป
วันนี้ใครก็ตามที่อยู่กับพ่อ ขอให้รักท่านมากๆ และดูแลท่านให้ดี เหมือนกับที่พ่อคอยดูแลเรามาถึงวันนี้
ไม่มีความเห็น