สงกรานต์ที่ผ่านมา

ครูของผม

เมื่อวันสงกรานต์ปีนี้ที่ผ่านมา

ได้กลับไปหาพ่อแม่และรดน้ำขอพร

อยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา

จากนั้นได้กลับไปเยี่ยมญาติพี่น้องที่สระแก้ว

ทราบข่าวว่าศิษย์รักรุ่นแรกจะแต่งงาน

น้องแหม่ม...ลูกแม่น้อยพ่อตี๋...หลานพ่อใหญ่อยู่

ก็ดีใจด้วย...แต่ผิดหวังนิดหน่อยที่แหม่มไม่ได้เรียนต่อป.ตรี

จะได้ทำงานดีกว่านี้อีกนิด

ดีใจอีกหนึ่งคือ...ได้พบกับพี่ระนอง สายทอง

หลังจากพบกันครั้งสุดท้ายเมื่อสองปีก่อน

ที่โรงพยาบาลยุพราชสระแก้ว

ด้วยอาการที่จะไม่สู้ดี...จนหวั่นใจว่าจะไม่ได้พบกันอีก

แต่กลับมาครั้งนี้...หน้าตาสดใสดีกว่าเดิม

เจ้าตัวบอกว่าโดนเฉือนปอดไปครึ่งหนึ่งและเอาซี่โครงไปอีกสองซี่

แต่แลกกับชีวิตที่เหลืออยู่ก็นับว่าคุ้มทีเดียว

ที่ดีใจมากกกก...ก็คือ...เจอพบลูกศิษย์รุ่นแรกของปอหก

แห่งบ้านเนินสะอาดที่ร่วมหัวจมท้ายมาในทีมวอลเล่ย์โรงเรียน

เจ้าอนุกูล...ชายหนุ่มที่แสนจะดีใจที่ได้เจอครูนุช

เปิดเผยความในใจให้ฟังว่า...ดีใจมากที่เจอครูพร้อมกับสามี(โค้ชวอลลเล่ย์)

ผมไม่เคยคิดว่าจะได้เจอครูและยังคิดถึงครูตลอดเวลา

กับครูนี่ผมอยากเจอมาก...ในชีวิตผมก็มีครูไม่กี่คนที่ผมจำได้และอยากเจอ

ขนาดครูประจำชั้นผมยังไม่กล้าทักเลย...แต่กับครู...

ผมมองว่าครูที่ดีไม่จำเป็นต้องเก่ง...แต่ต้องเข้ากับเด็กๆได้

ผมยังจำได้ดีว่าครูบอกว่าครูไม่ใช่คนเก่ง...

แต่ผมเห็นครูอยู่กับเด็กและเข้ากับเด็กได้ดีทุกคน...ก็คือเอาเด็กน่ะ

ไม่ได้สอนแต่วิชาอย่างครูคนอื่น...แต่ยังสอนหลายเรื่อง

ผมยังได้นำวิชครูไปหากินเลย(การเล่นวอลเล่ย์บอล)

ตอนแรกแฟนครูนี้มาอย่างเข้ม...พวกผมกลัวเลย

แต่พออยู่ด้วยกันไปก็...ใจดีมาก...ผมดีใจมากๆเลยที่เจอครู.....

รู้ไหม...อนุกูล...คำพูดของเราทำให้หัวใจครูพองโตคับอก

สิ่งที่ได้ทำลงไปจากใจจริง...มันกำลังส่งมาซึ่งความภาคภูมิใจ

อันประมาณค่ามิได้...ดอกกล้วยไม่ที่เพาะเลี้ยงมากำลังเบ่งบาน

อยู่ในสังคมที่สับสนวุ่นวายและอยู่ในใจที่เปิดเพื่อเด็กตลอดเวลา

ครูดีใจที่ได้เป็นครูและได้มีลูกศิษย์อย่างพวกเรา...ขอบใจจริงๆ

[ธิ]

ครูที่รักเด็ก เด็กจะจำนาน จริงด้วยค่ะ เราชอบครูท่านใดมาก เราจะจดจำท่านในความทรงจำที่ดีเสมอ