นอกหน้าต่าง...สายฝน...ไฮกุ
ตะเกียงดับ สายฝนแผ่วบางในฤดูใบไม้ผลิ
ดวงดาวยะเยียบชำแรกเข้า จดหมายที่ถูกทอดทิ้ง
กรอบหน้าต่าง ปลิวผ่านดงไผ่
(โซเซกิ) (อิตสะ)
ฝนเดือนหกทั้งหมด ฝนตกร้อนก่อนกำหนด
กับค่ำคืนหนึ่ง อย่างลับๆ ร่วงหล่นหนัก
ผ่านต้นสน พระจันทร์ กลบเสียงน้ำตา
(เรียวตะ) (บะโซ)
ฝนละเอียดบางโปรย วันฝนตก
วันที่ไม่มีใครมองเห็นภูเขาฟูจิ โลกฤดูใบไม่ร่วง
มันดูน่ามองขึ้น แห่งเมืองชายแดน
(บะโซ) (บะโซ)
ราตรี แลอีกครั้ง แม้ด้วยสายฟ้าแลบ
ขณะรอเจ้า ใครคนหนึ่งยังไม่บรรลุธรรม
ลมหนาวกลายเป็นสายฝน ช่างมีค่ายิ่ง*
(ชิกิ) (บะโซ) *พระรูปหนึ่งบอกบะโซว่าการรูเรื่องเซน เพียงเปลือกนอกสร้างอันตรายยิ่ง
ฝนหนาวบนตะไคร่น้ำ อย่าร้องไห้ แมลง,
โปรยเงียบให้ระลึกถึง คนรัก, ดวงดาว ทั้งหมด
วันเวลาแสนสุขที่ผ่านไป* ต้องพรากจาก
(บุซน) * เขียนในโอกาสครบรอบวันตายของบะโซ (อิตสะ)
**แรงบันดาลใจกับบันทึก...
เมื่อวานผมมาประชุมชั้น 5 ที่โรงพยาบาล...ฝนตกหนัก...เดินลงมาชั้น 2 เห็นเด็กหญิงมองออกนอกหน้าต่าง...กับสายฝนที่กระหน่ำลงมา ผมแอบถ่ายรูปเด็กหญิง
ผม : อีหล้ามาหยัง อาว์ขอถ่ายรูปแน่เด้อ
เด็กหญิง : จ้า...นังมาถ้าแม่..หยู่ห้องผ่าตัด...มาออกน้อง
ผม : เดี๋ยวแม่กับน้อง กะออกมาดอก...โชคดีเด้อ
มองเห็นเด็กหญิงแล้วคิดถึงตนเอง...ยามที่ใจว้าวุ้น...ไม่สงบ...ท่ามกลางสายฝนแล้ว...ผมชอบอ่านบทกวี
บทกวีที่เกี่ยวกับธรรมชาติ และชีวิต เล่มหนึ่งที่น่าสนใจมาก คือ หนังสือเรื่อง...สี่ฤดู, ทั้งชีวิต...รวบรวมและถอดความโดยพี่วินทร์ เลียววาริณ
กลอนไฮกุ หรือเซนสิบเจ็ดพยางค์...ที่ญี่ปุ่นรับเซนมาทั้งชีวิตและจิตใจ
กิติกาการเขียน คือ 17 พยางค์ มักใช้คำราว 3-10 คำ ในต้นฉบับมักเขียนเป็นแถวเดียวลงมา แต่บางครั้งก็แยกเป็นสามแถว (ในภาษาอื่นนับเป็นสามบรรทัด)
ประสบการณ์ไฮกุ คือ การรวมกันของสามองค์ประกอบ : อะไร ที่ไหน เมื่อไร
กวีเอกไฮกุ บะโซ บิดาของกวีไฮกุ กล่าวว่า...
“จะเขียนไฮกุ ? หาเด็กสูงสามศอกมาสักคน”
หมายความว่า เขาเขียนไฮกุด้วยมุมมองและสายตาของเด็ก นั่นคือการมองเห็นโลกที่น่าตื่นตาตื่นใจเป็นครั้งแรก
ทุกอย่างเป็นประสบการณ์ใหม่ และการมองโลกนี้...ทำให้เห็นหลายมุมนอกกรอบเดิม
ผมกำลังเชิญชวนทุกท่าน...กลับมาเป็นเด็กอีกครั้ง...ท่ามกลางนอกหน้าต่าง...ฝนกำลังโปรยปราย....
ความเห็น (9)
ผม : อีหล้ามาหยัง อาว์ขอถ่ายรูปแน่เด้อ
เด็กหญิง : จ้า...นังมาถ้าแม่..หยู่ห้องผ่าตัด...มาออกน้อง
ผม : เดี๋ยวแม่กับน้อง กะออกมาดอก...โชคดีเด้อ
ผมชอบบทสนทนานี้จังครับ
อืมม... ที่หนังสือเซ็นเขาว่า original mind, beginner's mind ใช่ไหมครับ
มองนอกหน้าต่างกับจินตนาการชวนให้คำนึงถึงความเป็นไปของชีวิต..
ได้ความรู้และอารมณ์เรื่องการเขียนไฮกุ...ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะน้องทิมดาบ
"ทุกอย่างเป็นประสบการณ์ใหม่ และการมองโลกนี้...ทำให้เห็นหลายมุมนอกกรอบเดิม" ลึกซึ้งค่ะ
ขอบคุณที่แบ่งปันความรู้และความงามค่ะ มองเห็นความงามของบทกวี บทกวีช่วยเยียวยา เติมเต็ม
เด็กน้อยกับการรอคอยที่เปี่ยมความหวัง สายฝนนำพาความชุ่มฉ่ำใจค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอนักเขียน,
ชอบมากค่ะกับการเรียงร้อยประสบการณ์จากที่ทำงานผ่านตัวหนังสือของคุณหมอ ใครบางคนเห็นเด็กยืนที่หน้าต่างในวันที่ฝนพรำอาจเดินผ่านไป แต่คุณหมอเห็นมุมมองที่สามารถกลั่นกรองเป็นบันทึกที่งดงามได้
ดีใจด้วยค่ะที่ได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง..... ;)
สวัสดีค่ะน้องทิมดาบ
เย้เย้ น้องนางมีเพื่อนเล่นแล้ว
ฝนตกพร่ำๆ ทำให้เย็นสบาย แต่ก็อึมครึม
อารมณ์ไปได้หลายอย่างมากเหมือนกันนะคะ
เด็กน้อยคงห่วงแม่กับน้องนะคะ
บันทึกนี้น่ารักจังค่ะ