ยานพาหนะ...การขับขี่...หลวงพระบาง (7)
เวลาประมาณหนึ่งโมงเช้ากว่า ๆ...ผมถึงนครหลวงเวียงจันทร์
ซึ่งอยู่ห่างจากด่านตรวจคนเข้าเมืองประมาณ 20 กว่ากิโลเมตร
เมื่อผมนั่งอยู่บนรถ...ผมตกใจนิดหน่อย เพราะประเทศลาวขับรถไม่เหมือนเรา
บ้านเรา....คนขับอยู่ด้านขวา...ขับบนถนนฝั่งซ้าย
ประเทศลาว...คนขับอยู่ด้านซ้าย...ขับบนถนนฝั่งขวา
ตอนแรก ๆ หวาดเสียวมาก เพราะกลัวรถ "ตำ" กัน
(ที่ลาว ไม่มีรถชนกัน...)
สัญญาณไฟจราจรที่คนลาวเรียก...
ไฟแดง = ไฟอำนาจ
ไฟเหลือง = ไฟวัดดวง
ไฟเขียว = ไฟสลายตัว
คนลาวใช้คำง่าย ๆ และเข้าใจง่าย ๆ
ที่น่าสังเกต คือ การทำประกันภัยรถ ยังต้องนำเข้าจากประเทศไทย
รถจักรยานยนต์ ส่วนใหญ่นำเข้าจากไทย
ส่วนรถยนต์ส่วนใหญ่ นำเข้าจากประเทศเกาหลีใต้
ซึ่งรูปทรง และรูปแบบน่ารักมากครับ
ป้ายทะเบียนรถ...
สีเหลือง = รถส่วนตัว
สีน้ำเงิน = รถข้าราชการ และรัฐบาล
สีขาว = รถรับจ้าง
สีแดง = รถป้องกันประเทศ ตำรวจ ทหาร
ผมลองเก็บข้อมูล และ R2R เล็ก ๆ ที่นครหลวงเวียงจันทร์
เกี่ยวกับพฤติกรรมการขับขี่รถมอเตอร์ไซด์ และรถยนต์
พบว่า...
- ผู้ขับขี่ และผู้ซ้อน รถมอเตอร์ไซด์ จำนวน 10 คน สวมหมวกกันน๊อค 9 คน
คิดเป็นร้อยละ 90
- ผู้ขับรถยนต์ และผู้นั่งด้านหน้า จำนวน 10 คน คาดเข็มขัดนิรภัย 1 คน
คิดเป็นร้อยละ 10 (ดูเป็นร้อยละจะน้อยมาก)
ผมอภิปรายผลร่วมกับการสัมภาษณ์เชิงลึกกับคนลาว จำนวน 3 คน
บอกตรงกันว่า ประเทศลาวเข้มงวดกับการใส่หมวกกันน๊อคมาก
(หมวกกันกระทบ คนลาวเรียกอย่างนั้น เห็นแก่หัว แต่ไม่เห็นแก่ตัว)
กฏหมายที่นี้มีบทลงโทษมาก รวมถึงการทำผิดด้านอื่น ๆ เช่น ขโมย ฆ่ากัน และข่มขืน ดังนั้น จึงพบผู้ที่ทำความผิดน้อยมาก
สภาพรถมอเตอร์ไซด์ทั่วไป
ส่วนใหญ่สั่งเข้าจากประเทศไทย
ราคาจึงแพงมากกว่าประเทศไทย
ผมลองเก็บข้อมูล R2R อีกครั้ง
กับการใช้เครื่องลางของขลังกับรถทุกประเภทในนครหลวงเวียงจันทร์
จากรถยนต์ 5 คัน
รถมอเตอร์ไซด์ 8 คัน
รถโดยสาร 4 คัน
รวมเป็น 17 คัน (อยากไปเก็บที่บริเวณนักขับเครื่องบินด้วย แต่ไม่มีโอกาสได้เข้าไปครับ)
พบว่า ทั้ง 17 คัน มีเครื่องรางของขลัง เพื่อให้โชคดีในการขับขี่ และเป็นศิริมงคล
มีตั้งแต่ดอกไม้ ใบไม้ ข้องน้อย นำเต้า ยันต์ สายสิญจน์ ธนบัตร และพระเครื่อง
ซึ่งพบว่า เป็นพฤติกรรมความเชื่อที่ไม่แตกต่างกับคนไทย
ความเห็น (14)
น่าไปเที่ยวค่ะน้องทิมดาบ R2Rเล็กๆน่ารักจัง ชอบ ไฟวัดดวง ค่ะ สื่อความหมายได้ดีนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
ชอบที่คุณทิมดาบทำมากๆครับ..
สาย OD นี่เราก็เก็บข้อมูลกันแบบเรียบง่ายแบบนี้แหละครับ...
Journal ระดับโลกก็ใช้สถิติง่ายๆ..พอให้เห็นปัญหาน่ะครับ..
ดีมากๆ..เป็นตัวอย่างที่ดีของ R2R เลยครับ
...ขอบคุณบันทึกดีๆครับคุณหมอ
- คิดถึงบรรยากาศประเทศลาว
การแต่งกายที่ยังรักษาวัฒนธรรมดั้งเดิม
ความเรียบง่าย งดงาม ที่ดูล้าหลังกว่าเราหลายสิบปีแต่นั้นคือเสน่ห์ที่เราหายไปใช่หรือไม่ ? - ขอบคุณบันทึกดี ๆ ที่แบ่งปันค่ะ
เห็นแล้วอยากไปบ้างครับคุณทิมดาบ ชอบเรื่องไฟจราจร และการใส่หมวกของชาวลาว
-ได้รับความรู้เรื่อง .... ป้ายทะเบียนรถ....ซึ่งแตก ต่างบ้านเรานะค่ะ
สีเหลือง = รถส่วนตัว
สีน้ำเงิน = รถข้าราชการ และรัฐบาล
สีขาว = รถรับจ้าง
สีแดง = รถป้องกันประเทศ ตำรวจ ทหาร
บ้านเรา....ป้ายสีเหลือง..... เป็นรถรับจ้าง...นะค่ะเท่าที่ทราบ นะค่ะเช่น... แท๊กชี้
การขับรถยนต์ในประเทศลาว คงเหมือนกับพม่า และเวียตนามนะคะ เราเคยชินกับจราจรในเมืองไทย ไปเห็นแล้วตกใจค่ะ
คุณหมออดิเรกเขียนบันทึกประสบการณ์ได้น่าอ่านและมีอารมณ์ขันดีจังค่ะ ชอบ ไฟเขียว = ไฟสลายตัว 555
เหมือนได้ไ่ปเที่ยวเก็บเกี่ยวเรื่องราวชีวิตของเพื่อนบ้านของเรา..ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ
เวียงจันทน์คนใช้หมวกกันน็อคเยอะนะคะ อยากไปจังค่ะ
คนรัก R2R ตามมาเรียนรู้ เยี่ยมไปเลย น้องพี่ อยากมอบดอกไม้ให้อีก 1,000,000 ดอก ไปเลย
ชอบภาษาลาวค่ะ จากบันทึกนี้ทำให้ภาษาลาวดูน่ารักดีมากเลย
ขอบคุณค่ะ
อ่านม่วนหลายเด้อค่า
แหม ! มาเวียงจันทน์ ต้องผ่านหนองคาย....เสียดายจัง
จาก หมอหลกแข่ว = ทันตแพทย์
มีสีสรรมาก อ่านสนุก นึกถึงหลวงพระบางที่เคยไปหลายปีแล้ว ทำให้อยากกลับไปอีกครั้ง
ขอบคุณค่ะ จะตามอ่านต่อค่ะ