นิราศโฮจิมินห์.....ตอนที่ 1
มาบอกพี่ น้องนี้ ไปไกลห่าง
ไม่จืดจาง ระหว่างทาง ไปตามฝัน
คิดถึงพี่ ว่าน้องนี้ ถึงไกลกัน
ยังรักมั่น ถือมั่น ว่ารักเดียว
มอง นภา เมฆหม่น ปนใจเศร้า
โอ้อกเรา หมองเศร้า เหงาไปเที่ยว
กายมีเพื่อน แต่ใจ ช่างโดดเดี่ยว
เดินคนเดียว เที่ยวคนเดียว เปล่าเปลี่ยวใจ
มีปากกา มีกระดาษ ไม่ขาดเขียน
มีใฝ่รู้ มีใฝ่เรียน พากเพียรไว้
เขียนคำกลอน เว้าวอน ทอดถอนใจ
รู้ความใน ร้าวรวดใจ ใฝ่อาวรณ์
ต้องเหินฟ้า ฝ่าเมฆา พาพยัพ
กว่าจะกลับ สี่วัน สามคืนก่อน
โฮจิมินห์ ซิตี้ ที่ฝากกลอน
ห่างบ้านเกิด เมืองนอน สอนอดทน
จะนำดี ภาพดี สาระดี
มาฝากพี่ คนดี อย่าฉงน
น้องไปเหนื่อย เมื่อยล้า พาอดทน
เพื่อสร้างคน ทนสร้างฝัน สร้างสรรค์งาน
อีกไม่นาน น้องจะกลับ รับขวัญแล้ว
โอ้พี่แก้ว ไม่แคล้ว หากใจมั่น
สี่วันเอง สามคืนเอง ไม่ว่ากัน
พี่จงหัน อ่านบล็อกชอบ มอบดอกไม้....เอย
ครูอ้อย แซ่เฮ ประพันธ์
คำสำคัญ (Tags): #ครูอ้อย แซ่เฮ#คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 486780เขียนเมื่อ 2 พฤษภาคม 2012 04:36 น. ()ความเห็น (4)
ขอบคุณ คุณ 
อ.นุ มากๆเลยค่ะ
แล้วแวะมาอ่านตอนที่ 2 อีกนะคะ
กลอนน่าอ่านครับคุณครู
ขอบคุณทุกท่านมากๆๆค่ะ 
Kun pinto teedee, 
Mr_Jod, and
7 others.
ขอบคุณ คนล่าฝันนะคะ 