วันวาน วันนี้และความทรงจำ
วันนี้แสงตะวันที่สาดส่อง ณ อุบลราชธานีแห่งนี้ ทำให้ต้องตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า
วันนี้แล้วสินะ ที่เราต้อง "กลับบ้าน"
บ้านที่เราจากมาเสียนาน
จากมาแรมเดือน
"บ้าน" และ "คนที่บ้าน" ของเราจะเป็นอย่างไรกันบ้างนะ
เมื่อคืนนี้ตั้งใจจะทำหลาย ๆ อย่าง จะเขียนบันทึกโน้น บันทึกนี้ อยากทำอย่างโน้น อย่างทำอย่างนี้ แต่สุดท้าย ก็ต้องกลับไปนอนครุ่นคิดว่า สองเดือนที่ผ่านมาในชีวิตที่อุบลราชธานีนี้ เป็นอย่างไรบ้าง
จากจังหวัดที่ไม่เคยรู้ว่าอยู่ส่วนใดของประเทศ
เมื่อก่อนเคยได้ยินแต่คราวแว่ว ๆ มาว่า "เทียนพรรษาที่อุบลฯ" สวยมากนะ
เราก็ได้ไปสัมผัสมาแล้วว่า "สวยจริง ๆ"
เราเคยได้ยินเรื่อง "แม่มูล" และเรื่องของ "ม็อบเขื่อนปากมูล" เราก็ได้มาอยู่ใกล้ ๆ ได้สัมผัสเรื่องราวต่าง ๆ
จากเกืองฝั่งซ้ายสุดของประเทศ คลองลาน จ.กำแพงเพชร
จากมุมบนของประเทศ จังหวัดอุตรดิตถ์ ทำไม "เราถึงได้มาที่ อุบลราชธานี"
ชีวิตหนอชีวิต ใครได้ขีดและลิขิตชีวิตเราไว้
อุบลราชธานี เมืองขวาสุดของประเทศไทย "ตะวันขึ้นที่โขงเจียม"
เมืองที่เห็นพระอาทิตย์ขึ้นที่แรกของประเทศไทย แล้ววันนี้ เราจะต้องเดินทางจากที่นี่ไปแล้ว
"เราจะได้กลับมาที่นี่อีกไหมนะ"???
ใครจะรู้ได้
ว่าชีวิตเราข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ที่เก่าเวลาเดิม นั้นไม่เคยมี
สถานที่แห่งเดิมเปลี่ยนไปทุกครั้งเมื่อโลกหมุนรอบตัวเองและหมุนรอบดวงอาทิตย์ฉันใด
เวลาเก่า ๆ ก็จะเปลี่ยนไปตามกาลเวลาที่หมุนเวียนเปลี่ยนไปฉันนั้น เช่นกัน
วัน เวลา และวารีไม่เคยคอยท่า
โอกาส ผ่านมา ผ่านแล้ว ก็ผ่านไป
แล้วเราเมื่อวันวาน วันนี้ และวันข้างหน้า จะเป็นอย่างไร
ใครจะเป็นผู้ลิขิตชะตาชีวิตของเราได้
บางครั้งชะตาชีวิต "เราเอง" ก็ยังไม่สามารถลิขิตได้
บ้าน คือ อะไรเหรอ
ทำไมเราต้องกลับบ้าน
มีอะไรอยู่ที่บ้าน
มีอะไรที่บ้านเรานั้นเปลี่ยนไป
วันพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมา เท้าก็คงจะเหยียบอยู่ที่ผืนแผ่นดินของจังหวัดที่ชื่อว่า "อุตรดิตถ์"
วันใหม่ เวลาใหม่ กับชีวิตใหม่
วันพรุ่งนี้ วันหน้า หรือวันไหน ๆ ชีวิตเราจะเป็นอย่างไร
อย่าไปคิดถึงมันเลยเน๊อะ
ทำวันนี้ และเวลานี้ให้ดีที่สุด
หลายๆ อย่างในชีวิตอาจต้องเปลี่ยนแปลงไป
แต่อย่างไร ใจและอุดมการณ์ก็คงยังต้องคงเดิม
"ศรัทธา ศรัทธา และศรัทธา"
ต่อความถูกต้อง ดีงาม เพื่อบ้านเมืองและประเทศชาติยังคงอยู่ตลอดไป
ฝากใจ ไว้ให้เธอกับฉัน ห่วงใยกัน ทุก ๆ วันเวลา
ด้วยรัก ที่เราเคยสร้างมา หมั่นรักษาและคอยดูแล ดวงใจ
สบายเหมือนที่เคยบอกกัน ถูกใจกันก็ยังคบกันไป
สร้างสม ความรู้สึกมากมาย เก็บเอาไว้เป็นกำลังใจที่ดี
เก็บไว้ ทุก ๆ เรื่องราว รอยยิ้ม ที่เราเคยมี
เก็บไว้ รวมกันเป็นภาพดี ๆ
สิ่งเหล่านี้คือความทรงจำตลอดไป
ด้วยรัก และด้วยความผูกพัน เมื่อมีวันที่ตัวฉันต้องไป
สิ่งเหล่านี้คือความทรงจำตลอดไป
จะขอ ขอฝากหัวใจ ฝากเอาไว้แทนคำขอบใจจริง ๆ
เพลง ความสุข ความทรงจำ ไม่มีที่สิ้นสุด
ศิลปิน เบิร์ด ธงไชย แมคอินไตย
ความเห็น (3)
have a safe and wonderful journey ! นะครับ อาจารย์ปภังกร
- ตอนอ.จอห์นอ่านบันทึกนี้คงอยู่ที่อุตรดิตถ์แล้วใช่ไม๊จ้ะ
-
การเดินทางเป็นยังไงบ้าง หวังว่าคงเรียบร้อยดีนะ นั่งรถนานๆ เหนื่อยแย่เลย... - ดูรูปข้างบนแล้วอ่านบันทึก..รู้สึก อารมณ์เหงาๆ ยังไงไม่รู้สิ (ตอนนั่งรถกลับมาแอบน้ำตาซึมรึเปล่า
) - อาจารย์จอห์น คนขำๆ หัวใจสีชมพู ของป้าบวมหายไปไหนหนอ...?!!!
- ยัง OK. อยู่ใช่ไม๊ ...
- มีอะไรเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ...ป้าเป็นห่วง
- ป้าบวมยังไม่รู้เลย ว่าทำไมอาจารย์ถึงกลับอุตรดิตถ์ หมดโปรเจท แล้วใช่รึเปล่า..ป้าไม่แน่ใจ
- ขอพลังแห่งศัทธาและมิตรภาพที่ดีงามจงสถิตในใจของท่านและเราตลอดไป